Ο Τούρκος Πρόεδρος, λένε οι φήμες από την Ουάσιγκτον, ότι θα προσαρτήσει τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου στην Τουρκία στις 20 Ιουλίου. Μια κίνηση εντυπωσιακή, μεγάλη, συμβολική και προεκλογική αλλά χίλια τα εκατό παράνομη.
Θα μπορούσε να τον εμποδίσει η καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου και οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ;
Μάλλον όχι. Αν και συνηθίζει να ακροβατεί στα όρια της νομιμότητας, αρκετές φορές ξεφεύγει από αυτά, επικαλούμενος πάντα για τις πράξεις του το Διεθνές Δίκαιο, αλά καρτ. Το έχει κάνει πολλές φορές χωρίς να δεχτεί οποιαδήποτε ποινή. Ούτε καν κίτρινη κάρτα.
Είναι αλήθεια ότι ο Ερντογάν θα επιθυμούσε να προσαρτήσει τα κατεχόμενα στην Τουρκία. Και θα έβρισκε τρόπο να «νομιμοποιήσει» την προσάρτηση. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα στην παγκόσμια σκηνή, που η διεθνής κοινότητα κλείνει τα μάτια και τα αποδέχεται σιωπηρά.
Οι συνθήκες είναι ιδανικές για μια τέτοια κίνηση με την αναταραχή που υπάρχει στην παγκόσμια σκηνή. Το διακύβευμα της Κύπρου είναι ελάχιστο μπροστά στους μεγάλους αντιπάλους των ΗΠΑ και της Δύσης, που δεν είναι άλλοι από την Ρωσία και την Κίνα.
Η πολιτική αστάθεια που επικρατεί και οι κρίσεις, επισιτιστική, ενεργειακή αλλά και η οικονομική με την ύφεση να έχει χτυπήσει τις θύρες των μεγάλων χωρών, ίσως να κάνει τον Ερντογάν να θεωρεί ότι δεν θα ασχοληθεί κανείς με ένα πρόβλημα που κρατά σχεδόν 50 χρόνια και δεν έχει βρεθεί ακόμα λύση.
Ίσως να εξυπηρετεί κιόλας κάποιους μια τέτοια λύση. Το Διεθνές Δίκαιο έχει αποδειχτεί, δυστυχώς, ότι υπάρχει μόνο για τα προσχήματα.
Ακόμα και ο ΓΓ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες στις εκθέσεις του για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ μοιράζει τις ευθύνες στις δυο κοινότητες ενώ κωφεύει στις δικαιολογημένες παρατηρήσεις της Ελληνοκυπριακής πλευράς, τις οποίες ξεπερνά με χάρη και διπλωματία.
Το να προσαρτήσει τα κατεχόμενα μοιάζει εύκολο, θεωρητικά. Τα οφέλη για την Τουρκία θα είναι πολλαπλά καθώς βάζει «νόμιμα» πόδι στην Κύπρο, σε μια μορφή συνομοσπονδίας με το καθεστώς των κατεχομένων ή και με την απευθείας προσάρτηση ως νέα επαρχία της Τουρκίας.
Όπως ειπώθηκε πιο πάνω, ο Τούρκος Πρόεδρος δρα στα «όρια» της νομιμότητας και νομιμότητα σημαίνει ενδεχομένως ένα δημοψήφισμα των Τουρκοκυπρίων που θα θέλουν την ένωση με την «μητέρα» πατρίδα την Τουρκία. Ίσως αυτή να είναι η μεγάλη κίνηση που ετοιμάζει για τις 20 Ιουλίου, η ημερομηνία της παράνομης εισβολής του τουρκικού στρατού στη Μεγαλόνησο.
Με μια τέτοια ανακοίνωση κατά την επίσκεψή του, που προετοιμάζεται στα κατεχόμενα, ο Ερντογάν, έχει να κερδίσει και πολιτικό κεφάλαιο σε μια προεκλογική για εκείνον περίοδο, με έντονη αμφισβήτηση δημοσκοπικά προς το πρόσωπο του.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο Ερντογάν είναι μεγάλος τακτικιστής και χρησιμοποιεί τα πάντα για να καταφέρει ό,τι έχει βάλει ως στόχο. Κι αν θεωρεί ότι θα κερδίσει αρκετά από μια τέτοια απόφαση για τη διενέργεια δημοψηφίσματος στα κατεχόμενα με την τουρκοκυπριακή πολιτική ηγεσία να είναι του χεριού του, τότε θα το κάνει.
Έτσι κι αλλιώς για να ολοκληρωθεί κάτι τέτοιο πρέπει να υπάρξει οργάνωση από την τουρκοκυπριακή ηγεσία και πολλές «συνταγματικές» αλλαγές που πρέπει να περάσουν για να γίνει «νομότυπα» αποδεκτή η απόφαση των πολιτών. Κι αυτό χρειάζεται χρόνο, άρα μπορεί να ελιχθεί.
Κι αν όλα τα έχει σκεφτεί και τα προετοιμάζει, υπάρχει ένα ζήτημα που δεν μπορεί να το προσπεράσει ανώδυνα κι αυτό είναι η βούληση των Τουρκοκυπρίων.
Ο Ερντογάν γνωρίζει καλά ότι δεν έχει την υποστήριξη των Τουρκοκυπρίων, που επιθυμούν να μείνουν μακριά από την «μητέρα» πατρίδα και να απολαμβάνουν τα προνόμια της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτος μέλος της ΕΕ. Μια τέτοια κίνηση από τον Ερντογάν θα σηματοδοτήσει εντάσεις και απρόβλεπτες συνέπειες για το μόρφωμα που έχει δημιουργήσει η Τουρκία με την εισβολή της στην Κύπρο. Αντέχει μια νέα εστία έντασης πριν την προεκλογική περίοδο, με ομοεθνείς του αυτή τη φορά, που όπως λέει στέκεται στο πλευρό τους;
