Στις 7 Οκτωβρίου, καθώς ο τυφώνας Milton απείχε μόλις λίγες ημέρες από το να φτάσει στην Τάμπα της Φλόριντα, η δήμαρχος της πόλης, Τζέιν Κάστορ, απηύθυνε μια σοβαρή προειδοποίηση στους κατοίκους των ζωνών εκκένωσης: «Αν επιλέξετε να μείνετε… θα πεθάνετε».
Αλλά το να εγκαταλείψει κανείς το σπίτι του για να αποφύγει τον τυφώνα κατηγορίας 5 δεν είναι δυνατό για όλους.
Όταν οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν τα σπίτια τους λόγω καιρικών κρίσεων παρά τις προειδοποιήσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων, υπάρχουν συνήθως δύο λόγοι για τους οποίους, σύμφωνα με την Cara Cuite, επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα ανθρώπινης οικολογίας του Πανεπιστημίου Rutgers. Είτε δεν πιστεύουν ότι κινδυνεύουν ή ότι ο κίνδυνος είναι υπερβολικός, είτε υπάρχουν καταστασιακά ή δομικά στοιχεία που τους εμποδίζουν να το πράξουν.
Στην περίπτωση του τυφώνα Μίλτον, ο οποίος πρόκειται να πλήξει τον κόλπο της Τάμπα το βράδυ της Τετάρτης, η Cuite δήλωσε ότι η πρώτη ομάδα είναι μάλλον αρκετά μικρή, καθώς η Κάστορ και άλλοι έμπιστοι αξιωματούχοι ήταν κατηγορηματικοί για τις ολέθριες συνέπειες της παραμονής. Αλλά για τη δεύτερη ομάδα, να τι μπορεί να αντιμετωπίσουν:
1. Το κόστος του ταξιδιού
Μια εκτίμηση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ το 2023 ανέφερε ότι σχεδόν το 40% των Αμερικανών δεν θα μπορούσε να καλύψει μια έκτακτη δαπάνη 400 δολαρίων σε μετρητά, ενώ μια μελέτη του 2021 διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που εκκενώθηκαν από το Texas Coastal Bend κατά τη διάρκεια του τυφώνα Harvey ξόδεψαν κατά μέσο όρο περίπου 1.200 δολάρια για την εκκένωση – περισσότερα αν έπρεπε να μείνουν σε ξενοδοχεία.
Για την εκκένωση με ιδιωτικό αυτοκίνητο, οι κάτοικοι πρέπει να είναι σε θέση να πληρώσουν για βενζίνη, ξενοδοχείο, φαγητό και οποιαδήποτε άλλα σχετικά είδη πρώτης ανάγκης, με την προϋπόθεση ότι το αυτοκίνητό τους είναι σε λειτουργική κατάσταση. Αν εκκενωθούν με αεροπλάνο, θα πρέπει να πληρώσουν για τα προαναφερθέντα έξοδα, μαζί με το κόστος του αεροπορικού εισιτηρίου, υποθέτοντας ότι μπορούν να φτάσουν σε ένα αεροδρόμιο. Αν και ορισμένες αεροπορικές εταιρείες κατηγορήθηκαν για αύξηση των τιμών καθώς οι άνθρωποι προσπαθούσαν να φύγουν από τη Φλόριντα, άλλες λένε ότι έχουν από τότε περιορίσει τις τιμές τους.
Η Cierra Chenier, συγγραφέας και ιστορικός από τη Νέα Ορλεάνη, δήλωσε ότι οι ανισότητες επιδεινώνονται από τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
«Οποιαδήποτε κοινωνικοοικονομική ανισότητα που υπάρχει καθημερινά, θα ενταθεί μόνο κατά τη διάρκεια μιας καταστροφής», είπε. «Είναι πάντα εκείνες, οι κοινότητες που είναι πιο ευάλωτες, που υποφέρουν περισσότερο».
Πριν από τον τυφώνα Μίλτον, το υπουργείο Υγείας της Φλόριντα ανέπτυξε σχεδόν 600 οχήματα έκτακτης ανάγκης για την υποστήριξη των εκκενώσεων, ενώ το τμήμα διαχείρισης εκτάκτων αναγκών της Φλόριντα προσφέρει επίσης δωρεάν λεωφορεία εκκένωσης προς τα καταφύγια. Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών (Fema) παρέχει επί του παρόντος κάποια οικονομική ανακούφιση στα θύματα του τυφώνα Helene, της καταιγίδας κατηγορίας 4 που κατέληξε στις 27 Σεπτεμβρίου και σκότωσε περισσότερους από 225 ανθρώπους σε όλη τη Φλόριντα, τη Τζόρτζια και τις Καρολίνες. Όμως όλοι όσοι χρειάζονται βοήθεια μπορεί να μην την λάβουν εγκαίρως ή και καθόλου.
2. Δεν έχουν που να πάνε
Πολλά από τα καταφύγια, τα ξενοδοχεία και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια στα οποία συνήθως καταφεύγουν οι άνθρωποι στη Φλόριντα είναι ήδη γεμάτα λόγω του τυφώνα Helene.
Η Stacy Willet, καθηγήτρια στη διαχείριση έκτακτων αναγκών και την εσωτερική ασφάλεια στο Πανεπιστήμιο του Akron, δήλωσε ότι η έλλειψη προκαθορισμένων χώρων εκκένωσης μπορεί να εμποδίσει τους ανθρώπους να φύγουν.
«Η εκκένωση με πρόσκληση είναι ένας από τους ισχυρότερους τρόπους για να πείσουμε τους ανθρώπους να φύγουν», δήλωσε. «Αν έχουν ένα μέρος να πάνε, αν ξέρουν ότι έχουν ένα σπίτι σε μια ασφαλή ζώνη – μερικές φορές απλώς η γνώση και η προσφορά αυτού του μέρους σε αυτό το άτομο σε αυτή τη ζώνη καταστροφής είναι αρκετή για να τους κάνει να μετακινηθούν νωρίτερα».
Αλλά κάποιοι άνθρωποι πρέπει να βρουν καταλύματα χωρίς να έχουν το δίκτυο υποστήριξης της οικογένειας ή των φίλων τους. Αν τα καταφύγια σε λογική απόσταση είναι γεμάτα και τα ξενοδοχεία γεμάτα, οι άνθρωποι αυτοί πρέπει είτε να διανύσουν ακραίες αποστάσεις είτε απλώς να προσπαθήσουν να αντέξουν την καταιγίδα.
3. Αναπηρία
Για τους ανθρώπους που είναι αρτιμελείς, οι ειδικές ανάγκες των ατόμων με αναπηρία ή των ασθενών κατά τη διάρκεια εκκένωσης μπορεί να μην είναι στο μυαλό τους. Αλλά μια αναπηρία ή ασθένεια μπορεί να εμποδίσει κάποιον να είναι σε θέση να εγκαταλείψει το σπίτι του, πολύ περισσότερο να ταξιδέψει αλλού.
«Εάν έχετε αναπηρία και δεν έχετε ένα προσβάσιμο μέρος για να εκκενώσετε ή δεν έχετε όχημα, αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο», δήλωσε η Cuite. «Πρέπει να βρεις βοήθεια για να μετακινηθείς που να μπορεί πραγματικά να φιλοξενήσει, ας πούμε, ένα αναπηρικό καροτσάκι ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να χρειαστείς για την αναπηρία σου. Οπότε αυτά τα πράγματα μπορούν να επιδεινωθούν το ένα στο άλλο όταν εμπίπτεις σε πολλαπλές κατηγορίες».
4. Κατοικίδια ζώα
Ορισμένα καταφύγια δεν είναι φιλικά προς τα κατοικίδια ζώα και εκείνα που είναι φιλικά μπορεί να έχουν ανώτατο όριο στον αριθμό ή στους τύπους των κατοικίδιων ζώων που δέχονται, οπότε πολλοί άνθρωποι θα μείνουν πίσω και θα αποφύγουν την εκκένωση για να φροντίσουν τα κατοικίδιά τους.
«Μερικές φορές οι άνθρωποι μένουν για να προστατεύσουν το σπίτι τους, για να προστατεύσουν τα ζώα τους που δεν μπορούν να πάρουν μαζί τους», δήλωσε η Cuite. «Σε πιο αγροτικές περιοχές ίσως όχι τα κατοικίδια, αλλά τα αγροτικά ζώα. Οι άνθρωποι αισθάνονται υπεύθυνοι να μείνουν πίσω για να φροντίσουν τα πράγματα και τα ζώα τους που είναι υπό την ευθύνη τους».
5. Ο φόβος του μόνιμου εκτοπισμού
Υπολογίζεται ότι 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι εκκένωσαν τη Λουιζιάνα πριν από τον τυφώνα Κατρίνα, αλλά πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν. Για ορισμένους, ιδίως για όσους έχουν βιώσει στο παρελθόν εκτοπισμό που προκλήθηκε από φυσικές καταστροφές, ο φόβος ότι θα φύγουν και είτε δεν θα μπορέσουν να επιστρέψουν είτε δεν θα επιστρέψουν στο τίποτα είναι αρκετός για να επιχειρήσουν να επιβιώσουν από έναν τυφώνα μένοντας στη θέση τους.
«Είναι σπουδαίο ότι μπορεί να έχεις φορτωμένα λεωφορεία με ανθρώπους που μπορείς να βγάλεις έξω πολύ γρήγορα, αλλά ποιος ξέρει πώς τα καταφέρνουν χωρισμένοι από τις οικογένειές τους, κάτι που ξέρουμε ότι συμβαίνει. Πόσο καιρό θα λείψουν; Δεν ξέρουμε ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από αυτές τις διαφορετικές καταιγίδες», δήλωσε η Chenier. «Και έτσι ποια είναι η στρατηγική γύρω από τη διασφάλιση ότι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στα σπίτια τους και έχουν δικαίωμα επιστροφής;»
