Το βρετανικό περιοδικό ειδήσεων και οικονομίας The Economist δημοσίευσε ανάλυση των πιθανών αποτελεσμάτων των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών που θα διεξαχθούν στις 14 Μαΐου στην Τουρκία και των πιθανών επιπτώσεών τους στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική. Σε μια ανάλυση εννέα σελίδων, το περιοδικό προέβλεψε ότι ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα κερδίσει τις εκλογές είτε για μια ψήφο είτε με αμφισβήτηση του αποτελέσματος, ενώ το ΑΚΡ θα χάσει την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία.
Η τουρκική “Φωνή της Αμερικής” (VOA) επικαλείται την ανάλυση του Economist λέγοντας ότι οι εκλογές θα καθορίσουν αν η χώρα θα συνεχίσει την όλο και πιο αυταρχική πορεία της ή θα αλλάξει ριζικά πορεία.
Η ανάλυση του περιοδικού προβλέπει ότι αν ο Ερντογάν παραμείνει στην εξουσία, ο υψηλός πληθωρισμός θα συνεχιστεί, η ελκυστικότητα της χώρας για τους επενδυτές θα παραμείνει περιορισμένη και η Τουρκία θα συνεχίσει να απομακρύνεται από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Ο Economist επισημαίνει ότι ο υποψήφιος πρόεδρος της Εθνικής Συμμαχίας και ηγέτης του CHP Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου προηγείται σήμερα στις δημοσκοπήσεις, ενώ ο κίνδυνος ήττας του Ερντογάν μετά από 20 χρόνια στην εξουσία είναι μεγάλος.
Αναλύοντας το ενδεχόμενο νίκης της αντιπολίτευσης στις εκλογές, το περιοδικό σημειώνει ότι αυτό θα επιφέρει σημαντικές αλλαγές για την Τουρκία. «Ακόμη και αν επιτύχουν στην κάλπη, δεν θα είναι εύκολο να εφαρμόσουν το νέο όραμά τους για την Τουρκία», αναφέρει η ανάλυση του περιοδικού, προσθέτοντας ότι αν η αντιπολίτευση κερδίσει, θα καταργήσει το αυταρχικό προεδρικό σύστημα, θα επιστρέψει στις παραδοσιακές πολιτικές στην οικονομία και θα στοχεύσει στην ανοικοδόμηση των σχέσεων της Τουρκίας με τους δυτικούς θεσμούς, όπως το ΝΑΤΟ.
Ο Economist ανέφερε ότι οι εκλογές θα είναι αμφισβητούμενες, με τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους να ανέρχονται σε ποσοστό περίπου 13%, και ότι ο πρόεδρος Ερντογάν θα επωφεληθεί από τα πλεονεκτήματα της μακράς θητείας του στο αξίωμα, του ελέγχου των δημόσιων πόρων και των θεσμών και της επιρροής του στα μέσα ενημέρωσης και τους εκλογικούς αξιωματούχους.
Αναφέρεται ότι η συνέχιση της διακυβέρνησης της Τουρκίας από τον Πρόεδρο Ερντογάν, ακόμη και αν χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετά τις εκλογές, θα του επιτρέψει να διατηρήσει την εξουσία του, ενώ υπενθυμίζεται ότι από τη στιγμή που το κοινοβουλευτικό σύστημα στην Τουρκία άλλαξε το 2018, ο Ερντογάν δεν θα χρειάζεται κοινοβουλευτική έγκριση για να σχηματίσει το υπουργικό του συμβούλιο ή να αντιμετωπίσει ισχυρή νομοθετική εποπτεία.
Αναλύοντας τις πιθανές επιπτώσεις των εκλογικών αποτελεσμάτων στην εξωτερική πολιτική, το περιοδικό αναφέρει ότι η εμβάθυνση των σχέσεων της Τουρκίας με τη Ρωσία υπό τον Ερντογάν, η αγορά του συστήματος S-400 από τη Ρωσία, η παρεμπόδιση της ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και η εχθρική ρητορική που χρησιμοποιήθηκε εναντίον της Ελλάδας προκάλεσαν τριβές με τους παραδοσιακούς δυτικούς εταίρους.
Η ανάλυση του Economist σημειώνει επίσης ότι «μια νίκη του Ερντογάν θα έφερνε τη συνέχιση αυτών των τάσεων. Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, αν και υπάρχουν σημαντικές διαφορές απόψεων μεταξύ ορισμένων κομμάτων της αντιπολίτευσης, η Εθνική Συμμαχία θα υιοθετήσει μια «πιο φιλοδυτική προσέγγιση και θα επανατοποθετήσει τουλάχιστον εν μέρει τις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας. Τα μέλη του ΝΑΤΟ θα δουν θετικά τη νίκη της αντιπολίτευσης, αλλά οι παραδοσιακές θέσεις για την Κύπρο και την Ελλάδα και οι ισορροπημένες σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα θα συνεχιστούν».
Σημείωσε ότι οι διαιρέσεις μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης σχετικά με τη Συρία και το κουρδικό ζήτημα σημαίνουν ότι η θέση της Τουρκίας σε αυτό το ζήτημα είναι πιθανό να συνεχίσει να προκαλεί δυσφορία στις σχέσεις με τις ΗΠΑ, αλλά υπέθεσε ότι μια νέα κυβέρνηση θα κινηθεί προς την κατεύθυνση της οικοδόμησης ενός εποικοδομητικού διαλόγου με την ΕΕ και τις ΗΠΑ, σημειώνοντας ότι πρόκειται για «ένα παράθυρο ευκαιρίας για σημαντική αλλαγή».
