Την πρόθεσή του να επαναλειτουργήσει τη διαβόητη φυλακή του Αλκατράζ, ανακοίνωσε το βράδυ της Κυριακής ο Ντόναλντ Τραμπ, η οποία λειτουργεί ως τουριστικό αξιοθέατο εδώ και χρόνια, μετά το οριστικό λουκέτο της το 1964.
Η απόφαση αυτή έχει προκαλέσει ήδη έντονες αντιδράσεις τόσο στις ΗΠΑ όσο και στο εξωτερικό.
Σε ανάρτησή του στο Truth Social, ο Τραμπ δήλωσε ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα «επαναλειτουργήσει ένα σημαντικά διευρυμένο και ανακατασκευασμένο Αλκατράζ» με σκοπό την αποκατάσταση του νόμου και της τάξης.
Η πρώην πρόεδρος της Βουλής, Νάνσι Πελόσι, αμφισβήτησε τη σκοπιμότητα αυτής της απόφασης, δεδομένου του σημερινού καθεστώτος του Αλκατράζ ως τουριστικού προορισμού.
Αν και η φυλακή έκλεισε το 1963 λόγω υψηλού κόστους λειτουργίας, ωστόσο η φήμη της ως φυλακή υψίστης ασφαλείας αμφισβητήθηκε σοβαρά το 1962, όταν τρεις κρατούμενοι δραπέτευσαν και δεν εντοπίστηκαν ποτέ.
Η απόδραση αυτή έγινε τόσο διάσημη που έγινε ταινία «Απόδραση από το Αλκατράζ» με πρωταγωνιστή τον Κλιντ Ίστγουντ.
Η μεγάλη απόδραση του 1962
Από τους 36 κρατούμενους που προσπάθησαν να αποδράσουν από το Αλκατράζ μεταξύ 1934 και 1963, οι πιο διάσημοι είναι ο Φρανκ Μόρις και τα αδέλφια Άνγκλιν, Τζον και Κλάρενς.
Μένοντας σε γειτονικά κελιά, το τρίο πέρασε μήνες σχεδιάζοντας μια επιμελημένη απόδραση με τη βοήθεια ενός τέταρτου κρατουμένου, του Άλεν Γουέστ.
Χρησιμοποιώντας κλεμμένες λάμες πριονιού, κουτάλια και ένα αυτοσχέδιο τρυπάνι φτιαγμένο από μοτέρ ηλεκτρικής σκούπας, οι άνδρες έσκαψαν πίσω από τα κελιά τους.
Κατασκεύασαν μια αυτοσχέδια σχεδία από περισσότερα από 50 κλεμμένα αδιάβροχα και σωσίβια, ενώ έφτιαξαν κουπιά από ξύλο.
Το βράδυ της 11ης Ιουνίου 1962, η απόδραση εκτελέστηκε. Ο Γουέστ δεν κατάφερε να αφαιρέσει το κάλυμμα του αεραγωγού του εγκαίρως και έμεινε πίσω.
Οι άλλοι τοποθέτησαν ψεύτικα κεφάλια—κατασκευασμένα από γύψο, αληθινά μαλλιά και μπογιά—στα κρεβάτια τους για να ξεγελάσουν τους φύλακες.
Η τύχη των δραπέτων παραμένει άγνωστη, και η απόδραση αυτή συνεχίζει να στοιχειώνει το Αλκατράζ.
Παρά τις εκτεταμένες έρευνες, το FBI δεν βρήκε ποτέ πειστικά στοιχεία για την τύχη τους. Ένα πακέτο με γράμματα που συνδέονταν με τους άνδρες ανασύρθηκε από τον κόλπο, μαζί με κομμάτια ξύλου και ένα ξεφούσκωτο σωσίβιο στην παραλία Cronkhite. Ωστόσο, δεν βρέθηκαν ποτέ πτώματα.
Η επίσημη έρευνα του FBI, η οποία παρέμεινε ανοιχτή για 17 χρόνια, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι δραπέτες πιθανότατα πνίγηκαν. Τα νερά ήταν παγωμένα, τα ρεύματα ισχυρά και το τρίο δεν είχε επιβεβαιωμένη υποστήριξη ή πόρους στην ξηρά.
Παρόλα αυτά, η απουσία αποδείξεων άφησε περιθώρια για εικασίες.
Η ταινία του 1979 «Απόδραση από το Αλκατράζ» με τον Κλιντ Ίστγουντ πυροδότησε ακόμη περισσότερο το δημόσιο ενδιαφέρον. Την ίδια χρονιά, το FBI έκλεισε την υπόθεση και την παρέδωσε στην Υπηρεσία Αμερικανών Ομοσπονδιακών Αστυνομικών (U.S. Marshals Service), η οποία τεχνικά εξακολουθεί να θεωρεί τους άνδρες φυγόδικους.
