Ο Λεβ Γιασίν (1929-1990), εμβληματικός τερματοφύλακας της Εθνικής Σοβιετικής Ένωσης και της Ντιναμό Μόσχας, ανακηρύχθηκε και επίσημα από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS) ως ο κορυφαίος τερματοφύλακας όλων των εποχών.
Ήδη είχε αναγνωριστεί από τη FIFA ως:
- ο κορυφαίος τερματοφύλακας του 20ού αιώνα,
- μέλος της κορυφαίας ενδεκάδας αθλητών με «Χρυσή Μπάλα»,
- καθώς και μέλος της κορυφαίας ενδεκάδας όλων των εποχών για το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Ο Λεβ Γιασίν ήταν κάτι περισσότερο από ένας τερματοφύλακας. Ήταν σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής και χώρας. Με την εμβληματική του μαύρη στολή και το τραγιάσκα καπέλο, έγινε παγκόσμιο είδωλο, κερδίζοντας το παρατσούκλι «Μαύρος Πάνθηρας» ή «Μαύρη Αράχνη» λόγω των εντυπωσιακών του αποκρούσεων.
Το καλοκαίρι του 2018, η εικόνα του «πέταξε» ξανά πάνω από τον κόσμο, στο επίσημο πόστερ του Παγκοσμίου Κυπέλλου που διοργάνωσε η Ρωσία. Ήταν ο μοναδικός τερματοφύλακας στην ιστορία που τιμήθηκε με τη Χρυσή Μπάλα (1963).
Γεννημένος το 1929, ο Γιασίν μεγάλωσε σε μια Σοβιετική Ένωση πληγωμένη από τον πόλεμο. Εργάστηκε σε εργοστάσιο αεροπλάνων πριν αφοσιωθεί στο ποδόσφαιρο. Το 1956 κατέκτησε χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο και καθιερώθηκε διεθνώς.
Ωστόσο, η καριέρα του δεν ήταν χωρίς στιγμές αμφισβήτησης. Το 1962, μετά από απογοητευτική εμφάνιση στο Μουντιάλ της Χιλής, οι φίλαθλοι απαιτούσαν την αποχώρησή του. Παρά την κρίση, επανήλθε δυναμικά και έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966, κατακτώντας την τέταρτη θέση.
Παρά τις δόξες, η μεταποδοσφαιρική ζωή του ήταν γεμάτη δοκιμασίες. Η υγεία του επιδεινώθηκε και του ακρωτηριάστηκε το ένα πόδι. Πέθανε πρόωρα το 1990, σε ηλικία 60 ετών.
Η σύζυγός του, Βαλεντίνα Γιασίν, ζει ακόμα στο διαμέρισμα που τους παραχώρησε το σοβιετικό κράτος το 1964, περιτριγυρισμένη από τα μετάλλια, τις φωτογραφίες και τις αναμνήσεις μιας ζωής δίπλα σε έναν μύθο.
