Το Ιράν απάντησε στους νυχτερινούς βομβαρδισμούς από τις ΗΠΑ σε τρεις πυρηνικές εγκαταστάσεις, προειδοποιώντας για «μακροπρόθεσμες συνέπειες».
Στο εσωτερικό της κυβέρνησης του Ιράν έχουν ξεκινήσει πυρετώδεις διαβουλεύσεις μεταξύ των κορυφαίων κύκλων ασφαλείας και πληροφοριών.
Η κρίσιμη απόφαση που καλούνται να λάβουν είναι για το αν θα επιλέξουν να κλιμακώσουν με αντίποινα ή θα επιλέξουν τον δρόμο των διαπραγματεύσεων, όπως έχει ζητήσει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, κάτι που πρακτικά σημαίνει πλήρη εγκατάλειψη του πυρηνικού προγράμματος εμπλουτισμού ουρανίου στο Ιράν.
Την ίδια ώρα, ανώτατοι Ιρανοί αξιωματούχοι θεωρείται πιθανό να αναρωτιούνται ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος ισραηλινού χτυπήματος ακριβείας, ή αν κάποιος από τους παρευρισκόμενους έχει ήδη προδώσει τα σχέδιά τους στη Μοσάντ, σύμφωνα με το BBC.
Οι τρεις στρατηγικές επιλογές του Ιράν
Οι Ιρανοί ιθύνοντες έχουν μπροστά τους τρεις βασικές επιλογές, καμία εκ των οποίων δεν είναι χωρίς κινδύνους, ενώ στην κορυφή των σκέψεών τους βρίσκεται η επιβίωση του καθεστώτος της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
- Σκληρά και άμεσα αντίποινα
Η πίεση για σκληρή απάντηση είναι έντονη. Το Ιράν έχει υποστεί διπλή ταπείνωση, πρώτα από το Ισραήλ, και τώρα από τις ΗΠΑ.
Η στρατιωτική αντιπαράθεση με το Ισραήλ έχει περάσει τις δέκα ημέρες, αλλά πιθανή επίθεση σε αμερικανικούς στόχους ανοίγει νέο, πολύ πιο επικίνδυνο κεφάλαιο, με απρόβλεπτες συνέπειες για όλη την περιοχή.
Το Ιράν φέρεται να διαθέτει ακόμη περίπου 1.500 πυραύλους (από αρχικό απόθεμα 3.000), ενώ έχει στη διάθεσή του λίστα με περίπου 20 βάσεις των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή.
Ένας πιθανός στόχος είναι η έδρα του 5ου Στόλου του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ στο Μίνα Σαλμάν, στο Μπαχρέιν.
Όμως, το Ιράν ίσως διστάσει να πλήξει γειτονική αραβική χώρα, επιλέγοντας να χρησιμοποιήσει φιλοϊρανικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ και τη Συρία, με πιθανότερα σημεία: Ατ-Τανφ, Άιν αλ-Ασάντ, Ερμπίλ.
Το Ιράν έχει και ιστορικό αντίδρασης: όταν ο Τραμπ διέταξε τη δολοφονία του Κασίμ Σουλεϊμανί το 2020, η Τεχεράνη απάντησε με χτυπήματα σε βάσεις των ΗΠΑ στο Ιράκ, χωρίς να υπάρξουν νεκροί, καθώς είχε προειδοποιήσει εκ των προτέρων. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα το ξανακάνει.
Άλλες πιθανές ενέργειες:
- Επιθέσεις κατά αμερικανικών πολεμικών πλοίων με drones και ταχύπλοα – τακτική που έχει ασκηθεί εκτενώς από το ιρανικό ναυτικό των Φρουρών της Επανάστασης.
- Ενεργοποίηση των Χούθι στην Υεμένη για επιθέσεις κατά της ναυσιπλοΐας στην Ερυθρά Θάλασσα.
- Στόχευση οικονομικών στόχων, π.χ. το στενό του Ορμούζ, μία κίνηση που θα εξαγριώσει τις αραβικές πετρελαιοπαραγωγές χώρες.
Τέλος, υπάρχει και το «κυβερνοοπλοστάσιο». Με τη Ρωσία, την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα, το Ιράν διαθέτει ισχυρές δυνατότητες κυβερνοεπιθέσεων και η εισαγωγή καταστροφικού λογισμικού σε αμερικανικά δίκτυα είναι μια επιλογή που δεν αποκλείεται.
- Αντίποινα την κατάλληλη στιγμή
Μια πιο υπομονετική στρατηγική για το Ιράν, θα ήταν να περιμένει μέχρι να πέσει η επιφυλακή των ΗΠΑ και να πλήξει τότε, αιφνιδιαστικά. Ο στόχος θα μπορούσε να είναι διπλωματικές αποστολές, εμπορικά συμφέροντα ή ακόμα και στοχευμένες δολοφονίες.
Το ρίσκο για το Ιράν: Νέα αμερικανικά πλήγματα που θα πλήξουν το Ιράν τη στιγμή που θα επιστρέφει στην κανονικότητα, πλήττοντας έτσι εκτός από τον λαό και το ίδιο το καθεστώς.
- Καμία αντίδραση και λύση μέσω διπλωματίας
Η πιο δύσκολη, αλλά και η πιο λογική στρατηγικά επιλογή σύμφωνα με το BBC, είναι να μην αντιδράσει, αποφεύγοντας έναν ευρύτερο πόλεμο και διατηρώντας τις γέφυρες για επιστροφή στις διαπραγματεύσεις.
Ο ΥΠΕΞ του Ιράν, έχει δηλώσει πως η Τεχεράνη δεν αποχώρησε ποτέ από τις συνομιλίες, και πως οι ΗΠΑ και το Ισραήλ τις διέλυσαν.
Όμως επανέναρξη διαλόγου, είτε στη Μουσκάτ είτε στη Ρώμη, θα έχει νόημα μόνο αν το Ιράν δεχτεί τον όρο των ΗΠΑ και του Ισραήλ: όλο το εμπλουτισμένο ουράνιο να αποστέλλεται εκτός Ιράν για περαιτέρω επεξεργασία.
Αν δεν αντιδράσει μετά από τόσο βαρύ πλήγμα, το καθεστώς κινδυνεύει να φανεί αδύναμο και ανακόλουθο, ύστερα από τις συνεχείς απειλές για «σοβαρές συνέπειες» σε περίπτωση αμερικανικής επίθεσης.
Τελικά, ίσως αποφασίσει πως η εσωτερική του ισχύς είναι σημαντικότερη από την επιθυμία για εκδίκηση, καταλήγει η ανάλυση.
