Σε… σοκ βρίσκονται από την Τρίτη οι Γάλλοι, μετά τις ανακοινώσεις του Γάλλου πρωθυπουργού, Φρανσουά Μπαϊρού για να σωθεί η Οικονομία της χώρας.
Ανάμεσα στις περικοπές που ανακοίνωσε, πρότεινε την κατάργηση δύο επίσημων αργιών, μεταξύ των οποίων ενδέχεται να περιλαμβάνονται η Δευτέρα του Πάσχα και η Ημέρα της Νίκης (8 Μαΐου), στο πλαίσιο σχεδίου για την εξοικονόμηση πόρων στον κρατικό προϋπολογισμό του 2026.
Η αμφιλεγόμενη αυτή πρόταση αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου πακέτου περικοπών δαπανών που περιλαμβάνεται στο φιλόδοξο δημοσιονομικό σχέδιο του Μπαϊρού.
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η κατάργηση των δύο αργιών θα ενισχύσει την οικονομική δραστηριότητα και θα οδηγήσει σε αύξηση των φορολογικών εσόδων, συμβάλλοντας σε εξοικονομήσεις ύψους περίπου 44 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Η πρόταση αυτή ακολουθεί τη σαφή εντολή του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν για έναν προϋπολογισμό που θα αντιμετωπίζει το μεγάλο δημόσιο χρέος και έλλειμμα της Γαλλίας.
Η εξοικονόμηση αυτή επιχειρείται την ώρα που αυξάνονται οι δαπάνες για την άμυνα, τις οποίες ο Μακρόν θεωρεί κρίσιμες απέναντι στις «αναδυόμενες απειλές από τη Ρωσία και πέρα από αυτήν».
Ο Μπαϊρού αμφισβήτησε ανοιχτά τη θρησκευτική σημασία της Δευτέρας του Πάσχα, ενώ χαρακτήρισε τον Μάιο ως ένα μήνα γεμάτο… τρύπες, λόγω των πολλών αργιών: Πρωτομαγιά, Ανάληψη και Ημέρα της Νίκης.
Όπως είπε, οι προτάσεις αυτές είναι ενδεικτικές και είναι ανοιχτός σε εναλλακτικές ιδέες. Σημειώνεται ότι η Γαλλία διαθέτει αυτή τη στιγμή 11 επίσημες αργίες το χρόνο.
Ωστόσο, το σχέδιο ήδη προκαλεί αντιδράσεις: τα συνδικάτα και το ακροδεξιό κόμμα Εθνικός Συναγερμός (η μεγαλύτερη δύναμη στο κοινοβούλιο) επιτέθηκαν στην πρόταση.
Ο ίδιος ο Μπαϊρού βρίσκεται σε δύσκολη θέση, καθώς η κυβέρνησή του δεν διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αν δεν καταφέρει να επιτύχει συμβιβασμό για τον προϋπολογισμό, μπορεί να ανατραπεί από ψήφο δυσπιστίας.
Ο πρόεδρος Μακρόν έχει αναθέσει σε εκείνον την ευθύνη για τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας, έπειτα από τη διάλυση της Βουλής το 2024 και την πολιτική κρίση που ακολούθησε, με το Κοινοβούλιο να παραμένει βαθιά διχασμένο και ανίκανο να προχωρήσει σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις.
Εάν αποτύχει, η χώρα κινδυνεύει με νέες υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας, κάτι που θα ανεβάσει περαιτέρω το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους – το οποίο ήδη υπερβαίνει τα 60 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο, και αναμένεται να γίνει η μεγαλύτερη δαπάνη στον προϋπολογισμό.
