Η μαθηματική εξίσωση της πείνας στη Γάζα είναι απλή γράφει ο Guardian. Οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να φύγουν, ο πόλεμος έχει σταματήσει τη γεωργία και το Ισραήλ έχει απαγορεύσει την αλιεία, οπότε σχεδόν κάθε θερμίδα που καταναλώνει ο πληθυσμός πρέπει να εισάγεται από έξω.
Το Ισραήλ γνωρίζει πόση τροφή χρειάζεται. Καλιμπράρει την πείνα στη Γάζα εδώ και δεκαετίες, αρχικά υπολογίζοντας τις προμήθειες ώστε να ασκήσει πίεση χωρίς να προκαλέσει λιμό.
Εικόνα: Ένας Παλαιστίνιος άνδρας δείχνει το περιεχόμενο πακέτων ανθρωπιστικής βοήθειας μετά από αερορίψεις στη Ζαουίντα, στη κεντρική Λωρίδα της Γάζας
«Η ιδέα είναι να βάλουμε τους Παλαιστίνιους σε δίαιτα, αλλά όχι να τους κάνουμε να πεθάνουν από την πείνα», είπε το 2006 ένας ανώτερος σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού, Εχούντ Ολμέρτ. Δύο χρόνια αργότερα, ένα ισραηλινό δικαστήριο διέταξε την απελευθέρωση εγγράφων που αποκάλυπταν τις λεπτομέρειες αυτών των μακάβριων υπολογισμών.
Η Cogat, η ισραηλινή υπηρεσία που εξακολουθεί να ελέγχει τις προμήθειες βοήθειας προς τη Γάζα, υπολόγισε τότε ότι οι Παλαιστίνιοι χρειάζονταν κατά μέσο όρο τουλάχιστον 2.279 θερμίδες ανά άτομο την ημέρα, οι οποίες μπορούσαν να καλυφθούν με 1,836 κιλά τροφής.
Σήμερα, ανθρωπιστικές οργανώσεις ζητούν ακόμη μικρότερη ελάχιστη ποσότητα: 62.000 μετρικούς τόνους ξηρής και κονσερβοποιημένης τροφής για να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες 2,1 εκατομμυρίων ανθρώπων κάθε μήνα, ή περίπου 1 κιλό τροφής ανά άτομο την ημέρα.
Καθώς η Γάζα βυθίζεται σε λιμό αυτό το καλοκαίρι, Ισραηλινοί αξιωματούχοι είτε αρνούνται την ύπαρξη μαζικής πείνας, είτε ισχυρίζονται χωρίς αποδείξεις ότι η Χαμάς κλέβει και κρύβει τη βοήθεια, είτε κατηγορούν τα Ηνωμένα Έθνη για αποτυχίες στη διανομή, δημοσιεύοντας φωτογραφίες από παλέτες βοήθειας που περιμένουν να παραληφθούν στα σύνορα.
Έδειξαν ως απόδειξη ότι οι Παλαιστίνιοι είχαν πρόσβαση σε τρόφιμα τις θανατηφόρες και χαοτικές διανομές τροφίμων από το Gaza Humanitarian Foundation, μια εταιρεία logistics που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Ωστόσο, τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν και δημοσιεύτηκαν από την ίδια την ισραηλινή κυβέρνηση δείχνουν καθαρά ότι πεινάει τη Γάζα. Μεταξύ Μαρτίου και Ιουνίου, το Ισραήλ επέτρεψε να εισέλθουν στο έδαφος μόλις 56.000 τόννοι τροφίμων, σύμφωνα με τα αρχεία της Cogat, λιγότερο από το ένα τέταρτο των ελάχιστων αναγκών της Γάζας για εκείνη την περίοδο.
Ακόμα κι αν κάθε σακί αλεύρι του ΟΗΕ είχε παραληφθεί και διανεμηθεί, και η GHF είχε αναπτύξει ασφαλή συστήματα για δίκαιη διανομή, ο λιμός ήταν αναπόφευκτος. Οι Παλαιστίνιοι δεν είχαν αρκετό φαγητό.
Ένα «σεναρίο χειρότερης περίπτωσης» λιμού εκτυλίσσεται τώρα στη Γάζα, δήλωσαν αυτήν την εβδομάδα ειδικοί στην επισιτιστική ασφάλεια που υποστηρίζονται από τον ΟΗΕ. Οι παραδόσεις τροφίμων είναι «σε επίπεδο πολύ κάτω από τις ανάγκες», εν μέσω «δραστικών περιορισμών στην είσοδο προμηθειών», ανέφερε η Ολοκληρωμένη Ταξινόμηση Φάσεων Επισιτιστικής Ασφάλειας (IPC) σε μια έκθεση που επικαλείται ισραηλινά στοιχεία για τη βοήθεια.
Η Επιτροπή Ανασκόπησης του Λιμού (Famine Review Committee-FRC), μια ανεξάρτητη ομάδα ειδικών που εξετάζει τις προειδοποιήσεις της IPC, δήλωσε ότι οι αποστολές τροφίμων «ήταν εξαιρετικά ανεπαρκείς» και επέκρινε ιδιαίτερα την GHF.
«Η ανάλυσή μας για τα πακέτα τροφίμων που προμήθευσε η GHF δείχνει ότι το σχέδιο διανομής της θα οδηγούσε σε μαζικό λιμό, ακόμα και αν λειτουργούσε χωρίς τα απαίσια επίπεδα βίας που έχουν αναφερθεί», είπε η FRC.
Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο η Γάζα βρισκόταν υπό πλήρη πολιορκία, χωρίς να μπαίνει κανένα τρόφιμο. Στα μέσα Μαΐου ο Νετανιάχου είπε ότι οι αποστολές θα ξεκινούσαν ξανά λόγω διεθνούς πίεσης για την «κρίση λιμού».
Μόνο μερικές εβδομάδες επιπλέον αποστολών βοήθειας κατά τη διάρκεια της εκεχειρίας τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο φέτος παρείχαν αρκετές θερμίδες για να φέρουν τη Γάζα πίσω από το χείλος του λιμού, δείχνουν τα στοιχεία του ΟΗΕ.
Ωστόσο, τον Μάιο επέστρεψε μόνο μια σταγόνα τροφής, σε ποσότητες που απλώς επιβράδυναν την κάθοδο της Γάζας στην πείνα, χωρίς να τη σταματούν. Δύο μήνες μετά, η έκταση της τραγωδίας έχει προκαλέσει νέο κύμα διεθνούς οργής, συμπεριλαμβανομένων απαιτήσεων από τον Ντόναλντ Τραμπ να φτάσει «κάθε γραμμάριο τροφής» στα λιμοκτονούντα παιδιά.
Αναποτελεσματική η ρίψη τροφίμων από αέρος
Σε απάντηση, ο Νετανιάχου έχει υποσχεθεί μόνο «ελάχιστη» επιπλέον βοήθεια. Ο αριθμός των φορτηγών τροφίμων που εισέρχονται στο έδαφος έχει αυξηθεί, αλλά παραμένει πολύ κάτω από το ελάχιστο που απαιτείται για να τραφούν οι Παλαιστίνιοι εκεί, πόσο μάλλον για να αντιστραφεί ο λιμός.
Οι ρίψεις από αέρος, που χρησιμοποιήθηκαν διακεκομμένα κατά τη διάρκεια του πολέμου, έχουν επίσης ξεκινήσει ξανά, με τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και τα ΗΑΕ να ανακοινώνουν πτήσεις, παρόλο που η ρίψη τροφίμων με αλεξίπτωτο είναι δαπανηρή, αναποτελεσματική και περιστασιακά θανατηφόρα.
Πέρυσι, τουλάχιστον 12 άνθρωποι πνίγηκαν προσπαθώντας να περισυλλέξουν τρόφιμα που έπεσαν στη θάλασσα, ενώ τουλάχιστον πέντε σκοτώθηκαν όταν παλέτες τροφίμων έπεσαν πάνω τους.
Στους πρώτους 21 μήνες του πολέμου, 104 πτήσεις προμήθευσαν την ισοδυναμία μόλις τεσσάρων ημερών τροφίμων για τη Γάζα, σύμφωνα με ισραηλινά δεδομένα, με κόστος που φτάνει σε δεκάδες εκατομμύρια δολάρια. Αν το ίδιο ποσό δαπανούνταν σε φορτηγά, θα παρεχόταν πολύ περισσότερη τροφή, αλλά το κόστος αυτών των πτήσεων δεν είναι μόνο οικονομικό.
Επιτρέπουν στο Ισραήλ και τους συμμάχους του να παρουσιάζουν την πείνα ως καταστροφή που προκαλείται από θέματα logistics και όχι ως κρίση που δημιουργείται από κυβερνητική πολιτική.
Οι αερορίψεις συνήθως διατάσσονται ως έσχατη λύση για να τραφούν άνθρωποι σε έκτακτες καταστάσεις όπου εχθρικές ένοπλες δυνάμεις ή γεωγραφικοί παράγοντες καθιστούν αδύνατη τη μεταφορά βοήθειας οδικώς. Στη Γάζα, τα μόνα εμπόδια για τη μεταφορά βοήθειας οδικώς στα σύνορα είναι οι περιορισμοί που επιβάλλει το Ισραήλ, σύμμαχος πολλών δυτικών χωρών, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, και εξοπλισμένο με όπλα από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ.
Δύο ισραηλινές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανακοίνωσαν αυτήν την εβδομάδα ότι το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία στη Γάζα, με αναφορές να επικαλούνται στοιχεία όπως η όπλιση της πείνας. Η B’tselem περιέγραψε μια «επίσημη και ανοιχτά δηλωμένη πολιτική» μαζικού λιμού.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ γνωρίζει πόση τροφή χρειάζονται οι κάτοικοι της Γάζας για να επιβιώσουν και πόση τροφή εισέρχεται στο έδαφος, και στο παρελθόν χρησιμοποιούσε αυτά τα δεδομένα για να υπολογίσει πόση τροφή ήταν απαραίτητη ώστε να αποφευχθεί ο λιμός.
Το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στις θερμίδες που χρειάζεται η Γάζα και την τροφή που έχει εισέλθει από τον Μάρτιο δείχνει ξεκάθαρα ότι οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι κάνουν σήμερα διαφορετικούς υπολογισμούς. Δεν μπορούν να μεταθέσουν την ευθύνη για αυτόν τον ανθρωπογενή λιμό σε κανέναν άλλον, ούτε και οι σύμμαχοί τους.
