Η προγραμματισμένη συνάντηση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τον Βλαντίμιρ Πούτιν στην Αλάσκα ενδέχεται να καθορίσει την πορεία του πολέμου στην Ουκρανία.
Ο Μαρκ Όστιν, σε ανάλυσή του για το Sky News, παρουσιάζει τις ανησυχίες του Βολοντίμιρ Ζελένσκι για έναν πιθανό συμβιβασμό που θα μπορούσε να ωφελήσει τη Μόσχα, αλλά και τη στρατηγική προσέγγιση των δύο ηγετών.
Το άρθρο φωτίζει τις σκληρές πραγματικότητες που αντιμετωπίζει το Κίεβο, τις διαπραγματεύσεις υψηλού ρίσκου και το ενδεχόμενο μιας «κακής ειρήνης» με αβέβαιες εγγυήσεις ασφαλείας.
Αναλυτικά η ανάλυση του Μαρκ Όστιν στο Sky News: «Ο πρόεδρος Τραμπ θέλει μια συμφωνία για την Ουκρανία -οποιαδήποτε συμφωνία- την οποία θα μπορεί να παρουσιάσει ως νίκη. Τη θέλει απεγνωσμένα και τη θέλει τώρα.
Για την Ουκρανία -για τους εξαντλημένους, γενναίους στρατιώτες της, για τις χιλιάδες οικογένειες που πενθούν τους νεκρούς τους, και για τον καταπονημένο πρόεδρό της- είναι ακριβώς αυτό που φοβούνταν.
Φοβούνται ότι ο συμβιβασμός στον οποίο θα εξαναγκαστούν θα είναι χαοτικός, δαπανηρός, άδικος και, τελικά, επωφελής για τον εισβολέα τύραννο που έφερε θάνατο και καταστροφή στη κυρίαρχη χώρα τους.
Πριν από έξι εβδομάδες, μίλησα με τον πρόεδρο Ζελένσκι στο Λονδίνο.
Στη συνέντευξή μας στο Sky News, του έθεσα το ερώτημα ότι οι πρόεδροι Τραμπ και Πούτιν κατευθύνονται προς μια συμφωνία μεταξύ τους, μια μεγάλη συμφωνία, στην οποία η Ουκρανία θα ήταν απλώς ένα κομμάτι στη σκακιέρα.
Ο Ζελένσκι χαμογέλασε σαν να αναγνώριζε την πραγματικότητα που έρχεται.
Σταμάτησε και έπειτα είπε: «Δεν πρόκειται να είμαστε ένα χαρτί στις συνομιλίες μεταξύ μεγάλων εθνών, και δεν θα το δεχτούμε ποτέ… Σίγουρα δεν θέλω να δω παγκόσμιες συμφωνίες μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας.
Δεν το χρειαζόμαστε. Είμαστε μια ξεχωριστή ιστορία, θύμα της ρωσικής επιθετικότητας και δεν θα την ανταμείψουμε».
Ήταν μια απάντηση που αποκάλυπτε τον μεγαλύτερο φόβο του -ότι αυτό θα καταλήξει ουσιαστικά σε μια διαπραγμάτευση του Τραμπ, στην οποία ο Ζελένσκι και η Ουκρανία θα κληθούν να δεχτούν το «ή το παίρνετε ή το αφήνετε».
Και, παρεμπιπτόντως, αν το «αφήσετε», τότε θα υπάρξουν οδυνηρές συνέπειες.
Σκληρές πραγματικότητες
Αυτή είναι η προοπτική που τώρα αντιμετωπίζει ο Ζελένσκι, καθώς ο Τραμπ και ο Πούτιν προχωρούν σε μια πορεία που έχει σαφή πλεονεκτήματα και για τους δύο.
Φυσικά, ο Ζελένσκι έχει δίκιο να λέει ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία χωρίς την Ουκρανία. Ωστόσο, υπάρχουν σκληρές πραγματικότητες εδώ.
Ο Τραμπ θέλει μια συμφωνία για την Ουκρανία – οποιαδήποτε συμφωνία – την οποία θα μπορεί να παρουσιάσει ως νίκη. Τη θέλει απεγνωσμένα και τη θέλει τώρα.
Αποτελεί εμπόδιο σε μια ευρύτερη στρατηγική συμφωνία με τον Πούτιν και θέλει να το απομακρύνει. Έτσι λειτουργεί, κι έτσι δρα. Και ο πρόεδρος Πούτιν το γνωρίζει.
Γνωρίζει τον Τραμπ, βλέπει μια ευκαιρία σε αυτόν, και δεν μπορεί να φτάσει αρκετά γρήγορα από τη Ρωσία στην Αλάσκα. Θα επιστρέψει στο κορυφαίο τραπέζι της παγκόσμιας διπλωματίας.
Πάντα υπάρχει μια συμφωνία να γίνει
Ας μην υπάρχει αμφιβολία: όταν ο Τραμπ λέει ότι απλώς θέλει να σταματήσει η αιματοχυσία, το εννοεί. Τον προσβάλλει η άσκοπη απώλεια νέων ζωών. Το επαναλαμβάνει συνεχώς.
Βλέπει τον πόλεμο, σε γενικές γραμμές, ως μια άσκοπη σπατάλη ζωής και χρημάτων. Οι συμφωνίες υπάρχουν για να γίνονται. Πάντα υπάρχει μια συμφωνία.
Δυστυχώς για την Ουκρανία, σε αυτή την περίπτωση, είναι απίθανο να είναι δίκαιη.
Πώς μπορεί οποιαδήποτε συμφωνία να είναι «δίκαιη» όταν είσαι το θύμα ακραίας βαρβαρότητας και ειδεχθών εγκλημάτων;
Ωστόσο, μπορεί να είναι η συμφωνία που θα χρειαστεί να δεχτούν, εκτός αν θέλουν να συνεχίσουν να πολεμούν έναν όλο και πιο άνισο πόλεμο, με πολύ λιγότερη βοήθεια από τον Τραμπ και την Αμερική.
Ένας ανώτερος Βρετανός διπλωμάτης μου είπε ότι, αν τα πράγματα εξελιχθούν όπως φοβούνται, δεν πρέπει να αποκαλείται συμφωνία «γη για ειρήνη». Πρέπει να αποκαλείται προσάρτηση, «γιατί αυτό είναι».
Ωστόσο, να το σημειώσουμε.
Η ειρήνη, η ηρεμία, το τέλος του νυχτερινού τρόμου του πολέμου έχουν πολλά να προσφέρουν. Εν ολίγοις, μια κακή ειρήνη μπορεί συχνά να φαίνεται καλύτερη από καμία ειρήνη. Όμως, τελικά, οι δικτάτορες που ανταμείβονται πάντα επιστρέφουν για περισσότερα.
Αν η Ουκρανία πρέπει να αποδεχτεί μια κακή ειρήνη, τότε θα θέλει σαφείς εγγυήσεις ασφαλείας για να διασφαλίσει ότι δεν μπορεί να επαναληφθεί.
Είναι το ελάχιστο που της αξίζει.
Στην Αλάσκα, διακυβεύονται πολλά».
