Ξεχάστε τον τροχό, την τυπογραφία ή το Διαδίκτυο, καθώς η τούρτα μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί μία από τις σπουδαιότερες εφευρέσεις της ανθρωπότητας. Άλλωστε, είναι μαζί μας εδώ και χιλιάδες χρόνια. Και όχι μόνο οι άνθρωποι έφτιαχναν και απολάμβαναν γλυκίσματα, αλλά έχει διασωθεί και ένα κέικ που μετρά… 4.200 χρόνια ζωής.
Το αρχαιότερο κέικ στον κόσμο
Πάντως, σύμφωνα με τα Ρεκόρ Γκίνες, η συγκεκριμένη τούρτα θεωρείται το αρχαιότερο κέικ που έχει βρεθεί ποτέ. Αποτελείται από δύο επίπεδες πίτες σιταριού, διαμέτρου περίπου 10 εκατοστών, οι οποίες θεωρείται ότι ήταν γεμιστές με γάλα, μέλι και σουσάμι. Υλικά που την κάνουν να μοιάζει περισσότερο με κέικ παρά με ψωμί. Βέβαια, αν και ακούγεται λαχταριστή, η ηλικία της θυμίζει πως μάλλον δεν θα τη δοκίμαζε κανείς σήμερα.
Το εντυπωσιακό, σύμφωνα με το IFLScience, είναι ότι η τούρτα παραμένει σε αξιοθαύμαστα καλή κατάσταση έπειτα από τέσσερις χιλιετίες. Αυτό οφείλεται στον τρόπο που ψήθηκε, αφού η ζύμη τοποθετήθηκε ανάμεσα σε δύο χάλκινα καλούπια που εφαρμόζαν τέλεια μεταξύ τους. Έτσι, το περιεχόμενο ψηνόταν μεν, αλλά παρέμενε σφραγισμένο.
Μάλιστα, το Alimentarium, το ελβετικό μουσείο γαστρονομίας όπου εκτίθεται σήμερα το κέικ, αναφέρει: «Τα καλούπια θερμαίνονταν στη φωτιά και τοποθετούνταν πάνω στη νωπή ζύμη, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται φυσαλίδες αέρα. Καθώς το κέικ κρύωνε, ο αέρας έφευγε, δημιουργώντας κενό στο εσωτερικό του καλουπιού. Έτσι, το κέικ κολλούσε στο μέταλλο και διατηρήθηκε ως τις μέρες μας».
Προσφορά στους θεούς και στους νεκρούς
Το κέικ δεν προοριζόταν για ένα γρήγορο σνακ, αλλά για πολύ πιο ιερό σκοπό, καθώς ψήθηκε για μέλος κυβερνητικής οικογένειας της Αιγύπτου – συγκεκριμένα για τον αξιωματούχο Πεπιάνχ τον Μέσο, βεζίρη της αυλής του φαραώ Πέπι Β’, που θεωρείται ένας από τους μακροβιότερους ηγεμόνες στην Ιστορία.
Η τούρτα βρέθηκε στη νεκρόπολη του Μέιρ, μέσα στον τάφο του. Τέτοια γλυκίσματα και άρτοι συνόδευαν τους νεκρούς της αρχαίας Αιγύπτου στον Κάτω Κόσμο, σύμβολα αναγέννησης και προσφοράς, αλλά και πρακτική «τροφή» για το μακρύ και δύσκολο ταξίδι προς τα Ηλύσια Πεδία, τον παράδεισο των αρχαίων Αιγυπτίων.
Επισημαίνεται ότι η πίστη ότι το ταξίδι μετά θάνατον ήταν επίπονο, έκανε τη διατήρηση του τροφίμου απαραίτητη. Και κρίνοντας από το γεγονός ότι η τούρτα υπάρχει ακόμη 4.200 χρόνια μετά, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι αρτοποιοί φαίνεται πως έκαναν εξαιρετική δουλειά.
