Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών η Κλαούντια Καρντινάλε, η θρυλική Ιταλίδα ηθοποιός, αφήνοντας πίσω της μια λαμπρή πορεία στον παγκόσμιο κινηματογράφο.
Η ντίβα του κινηματογράφου, το πραγματικό όνομα της οποίας ήταν Κλοντ Ζοζεφίν Ροζ Καρντινάλε, πέθανε την Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2025, «έχοντας στο πλευρό της τα παιδιά της», στο Νεμούρ, κοντά στο Παρίσι, όπου είχε εγκατασταθεί εδώ και πολλά χρόνια, όπως ανακοίνωσε ο ατζέντης της, Λοράν Σαβρί.
Η Καρντινάλε γεννήθηκε στην Τύνιδα το 1938. Τη δεκαετία του 1960 συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου κινηματογράφου, όπως τους Λουκίνο Βισκόντι, Φεντερίκο Φελίνι, Ρίτσαρντς Μπρουκς, Σέρτζιο Λεόνε και Μαρτσέλο Μαστρογιάνι.
Με την έντονη ομορφιά και τη βραχνή φωνή της, δεν γοήτευσε μόνο τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες της Ιταλίας, αλλά έπαιξε και δίπλα στους περισσότερους από τους κορυφαίους ηθοποιούς της εποχής, από τον Μπερτ Λάνκαστερ μέχρι τον Αλέν Ντελόν και τον Χένρι Φόντα.
Κλαούντια Καρντινάλε: Η τραυματική εκκίνηση της καριέρας της
Ωστόσο, αυτό που θα εξελισσόταν σε μια καριέρα βγαλμένη από παραμύθι για την Καρντινάλε, ξεκίνησε ως εφιάλτης. Στην εφηβεία της βιάστηκε από έναν παραγωγό ταινιών και έμεινε έγκυος.
Με λίγες επιλογές διαθέσιμες εκείνη την εποχή, πήρε τη δύσκολη απόφαση να μεγαλώσει τον γιο της, Πάτρικ, και προσπάθησε να κερδίσει τα προς το ζην και την ανεξαρτησία της από τον κινηματογράφο, παρόλο που ποτέ δεν ήθελε να ασχοληθεί με αυτόν.
«Το έκανα για εκείνον, για τον Πάτρικ, το παιδί που ήθελα να κρατήσω παρά τις περιστάσεις και το τεράστιο σκάνδαλο», είχε δηλώσει στη γαλλική εφημερίδα Le Monde το 2017. Πρόσθεσε μάλιστα ότι «ήμουν πολύ νέα, ντροπαλή, σεμνότυφη, σχεδόν άγρια. Και χωρίς την παραμικρή επιθυμία να εκθέσω τον εαυτό μου στα κινηματογραφικά πλατό».
Από τότε δεν κοίταξε πίσω, καθώς παρασύρθηκε στη χρυσή εποχή του ιταλικού κινηματογράφου, παρόλο που δεν ήξερε «ούτε μια λέξη» της γλώσσας, μιλώντας μόνο γαλλικά, αραβικά και τη σικελική διάλεκτο των γονιών της.
Έγινε το κινηματογραφικό σύμβολο της Ιταλίας
Στα 20 της έγινε η ηρωίδα ενός παραμυθιού, «το σύμβολο μιας χώρας, της οποίας τη γλώσσα μόλις που μιλούσα», όπως έγραψε στην αυτοβιογραφία της «My Stars» το 2005.
Η φωνή της έπρεπε να μεταγλωττίζεται στα ιταλικά μέχρι που πρωταγωνίστησε στην οσκαρική ταινία του Φελίνι «8 1/2» το 1963, όταν ο διάσημος σκηνοθέτης επέμεινε να χρησιμοποιήσει τη δική της. Εκείνη τη χρονιά, σε ηλικία 25 ετών, η Καρντινάλε γύρισε ταυτόχρονα και την ιστορική ταινία του Βισκόντι «Ο Γατόπαδρος».
«Ο Βισκόντι με ήθελε μελαχρινή και με μακριά μαλλιά. Ο Φελίνι με ήθελε ξανθιά», ανέφερε η ίδια. Οι κριτικοί την αποκαλούσαν «την ενσάρκωση της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής γοητείας» και έτσι την παρουσίαζαν, τόσο στην οθόνη όσο και εκτός αυτής.
«Μοναδική της αγάπη» ήταν ο Ναπολιτάνος σκηνοθέτης Πασκουάλε Σκιτιέρι, με τον οποίο συνεργάστηκε σε μια σειρά ταινιών για τέσσερις δεκαετίες, μέχρι τον θάνατό του το 2017.
Κατά τη διάρκεια της πολυετούς καριέρας της, πρωταγωνίστησε σε 175 ταινίες, ενώ τα φεστιβάλ της Βενετίας και του Βερολίνου της απένειμαν τιμητικά βραβεία.
Το 2017 εμφανίστηκε στην επίσημη αφίσα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, εν μέσω διαμαρτυριών ότι οι μηροί της είχαν ρετουσαριστεί για να φαίνονται πιο λεπτοί.
Σθεναρή υπερασπίστρια των δικαιωμάτων των γυναικών, το 2000 ορίστηκε πρέσβειρα Καλής Θέλησης της UNESCO, σε αναγνώριση της δέσμευσής της για την υπόθεση των γυναικών και των κοριτσιών.
