Η Γαλλία βρίσκεται ξανά στο σημείο μηδέν, σε ένα «σισύφειο δράμα» με «πρωταγωνιστή» τον Εμανουέλ Μακρόν. Ο Σεμπαστιάν Λεκορνί, ο τελευταίος «εκλεκτός» του Γάλλου Προέδρου για την πρωθυπουργία της χώρας, παραιτήθηκε πριν ακόμη αναλάβει – επί της ουσίας – τα καθήκοντά του.
Σπάζοντας κάθε ρεκόρ στη σύγχρονη ιστορία της Γαλλίας, ο Λεκορνί αποχώρησε μόλις 27 ημέρες αφότου διορίστηκε και μόλις 14 ώρες αφότου ανακοινώθηκε η κυβέρνησή του. Και τώρα τι; Η Γαλλία βρίσκεται σε μια διαρκή παράλυση, χωρίς κυβέρνηση και χωρίς προοπτική.
Ο Εμανουέλ Μακρόν είχε και έχει πάντα τρεις επιλογές:
1. Να διορίσει έναν νέο πρωθυπουργό (τον τέταρτο μέσα σε σχεδόν ένα χρόνο) ελπίζοντας πως αυτός θα έχει διαφορετική μοίρα από τους προηγούμενους. Δηλαδή θα σχηματίσει μια κυβέρνηση μειοψηφίας η οποία θα γίνει αποδεκτή από το κοινοβούλιο ώστε να εφαρμόσει ένα οικονομικό πρόγραμμα λιτότητας με περικοπές άνω των 40 δισ. ευρώ για να μειωθεί το υψηλό έλλειμμα, που έχει ξεπεράσει το 5,5%, και να περιοριστεί το χρέος που έχει ανέλθει στο 114%. Και ο «λογαριασμός» διαρκώς αυξάνεται.
2. Να διαλύσει την εθνοσυνέλευση για να οδηγηθεί η χώρα σε νέες βουλευτικές εκλογές. Πρόκειται σε μια κίνηση υψηλού ρίσκου, καθώς οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η κατάσταση θα γίνει χειρότερη για τον ίδιο. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι το κόμμα του Μακρόν να αποδυναμωθεί περαιτέρω και οι πολιτικοί του αντίπαλοι να ενισχυθούν. Η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν – με πρόεδρο τον Ζορντάν Μπαρντελά – έχει σαφές προβάδισμα και θα μπορούσε να διεκδικήσει ακόμη και την πλειοψηφία.
3. Να παραιτηθεί ο ίδιος. Σύσσωμη η αντιπολίτευση τάσσεται υπέρ της αποχώρησης του Εμανουέλ Μακρόν, ωστόσο οι φωνές για παραίτησή του πληθαίνουν και στον χώρο του κέντρου και των Ρεπουμπλικάνων, οι οποίοι μέχρι σήμερα έχουν στηρίξει τις μειοψηφικές κυβερνήσεις του. Ο Εμανουέλ Μακρόν για τη συντριπτική πλειοψηφία όχι μόνο δεν αποτελεί «λύση» – ούτε και απλώς «μέρος του προβλήματος» – αποτελεί το «βασικό πρόβλημα». Ωστόσο ο ίδιος – μέχρι σήμερα – απορρίπτει κατηγορηματικά την παραίτηση.
Ο Μακρόν θα φύγει και κανείς δεν θέλει να του δώσει «σωσίβιο»
Υπενθυμίζεται πως ο Εμανουέλ Μακρόν δεν μπορεί να διεκδικήσει ξανά την προεδρία το 2027, όταν ολοκληρώνεται η θητεία του. Με τον χρόνο για τις επόμενες προεδρικές εκλογές να μετράει αντίστροφα, κανείς δεν έχει λόγο να προσφέρει πολιτικό «σωσίβιο» σε έναν πρόεδρο με ημερομηνία λήξης. Όλο και περισσότερο, τα κόμματα προσπαθούν να κατοχυρώσουν τη θέση τους στην κούρσα των προεδρικών εκλογών και υπό αυτές τις συνθήκες, οποιαδήποτε συναίνεση μοιάζει σχεδόν αδύνατη.
Ενδεικτικό του κλίματος ήταν το μήνυμα που έστειλαν μετά την παραίτηση Λεκορνί και οι Ρεπουμπλικάνοι, το κόμμα που μέχρι σήμερα αποτελούσε σταθερό εταίρο στις κυβερνήσεις του Μακρόν. «Δεν είμαστε εδώ για να λειτουργούμε σαν στήριγμα του Μακρόν», τόνισε ο αντιπρόεδρος των Ρεπουμπλικάνων, Φρανσουά Σαβιέ Μπελαμί, μετά τη συνεδρίαση του στρατηγικού συμβουλίου του κόμματος. «Εάν υπάρξει αδιέξοδο, τότε θα πρέπει να επιστρέψουμε στα εκλογικά τμήματα. Αλλά νομίζω ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι πριν φτάσουμε σε αυτό. Απλώς αυτά δεν τα αποφασίζω εγώ», δήλωσε από την πλευρά του ο Μπρουνό Ρεταγιό, ο απερχόμενος Γάλλος υπουργός Εσωτερικών και επικεφαλής των Ρεπουμπλικάνων.
Διαρροές αναφέρουν μάλιστα πως πλέον και στο εσωτερικό του «στρατοπέδου» του Μακρόν, οι υποστηρικτές του εμφανίζονται εξαντλημένοι και απογοητευμένοι από τις αποφάσεις του. Ορισμένοι μάλιστα, σύμφωνα με πηγές του Politico, του χρεώνουν πολιτικούς τακτικισμούς με στόχο να αφήσει «καμένη γη» στον επόμενο Πρόεδρο της Γαλλίας, ώστε ο ίδιος να επιστρέψει διεκδικώντας εκ νέου την ηγεσία στις μεθεπόμενες προεδρικές εκλογές, το 2032.
«Αναζητείται πρωθυπουργός για δίμηνη – τρίμηνη απασχόληση»
Η Γαλλία μοιάζει να έχει παραλύσει, η οικονομία βυθίζεται και το κόστος δανεισμού αυξάνεται. Οι αποδόσεις των γαλλικών ομολόγων πέρασαν για πρώτη φορά τα ιταλικά, και πολλοί εκφράζουν φόβους για μια κρίση, που θα μπορούσε να διαχυθεί σε όλη την Ευρώπη με απρόβλεπτες συνέπειες.
Παρότι τα πάντα εξαρτώνται από αυτόν, ο Εμανουέλ Μακρόν δεν έχει ακόμα μιλήσει δημόσια μετά την παραίτηση του Λεκορνί και κανείς δεν γνωρίζει εάν και πότε τελικά θα το κάνει.
Παρά τις πιέσεις για νέες εκλογές ή παραίτηση, για την ώρα δείχνει να μην «ιδρώνει». Έχοντας αποκλείσει επανειλημμένα τις εκλογές και αρνούμενος πεισματικά την παραίτηση, φαίνεται διατεθειμένος να συνεχίσει στην αδιέξοδη στρατηγική των μειοψηφικών κυβερνήσεων και των αναλώσιμων πρωθυπουργών. Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν πως ήδη θα ψάχνει τον επόμενο «εκλεκτό» του. Η αγγελία θα μπορούσε να αναφέρει: «Αναζητείται νέος πρωθυπουργός για δίμηνη – τρίμηνη απασχόληση».
