Ο Σεμπαστιάν Λεκορνί εξασφάλισε προσωρινή πολιτική σωτηρία, καθώς το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) στη Γαλλία ανακοίνωσε την Τρίτη (14/10) ότι δεν θα συμμετάσχει στην προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης, έπειτα από την κρίσιμη ομιλία του πρωθυπουργού στο κοινοβούλιο και την παρουσίαση του προσχεδίου προϋπολογισμού του.
Συγκεκριμένα, η απόφαση αυτή προσφέρει στον 39χρονο πρωθυπουργό, ο οποίος διορίστηκε εκ νέου την Παρασκευή (10/10), λίγες μόλις ημέρες μετά την παραίτησή του – μια προσωρινή «σανίδα σωτηρίας» με αντάλλαγμα πολιτικές παραχωρήσεις.
Αναστολή της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης
Στην ομιλία του ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης, ο Σεμπαστιάν Λεκορνί δεσμεύτηκε να αναστείλει τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, τη «ναυαρχίδα» πολιτική του Προέδρου στη Γαλλία, Εμανουέλ Μακρόν.
Η μεταρρύθμιση προέβλεπε αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη και η κατάργησή της αποτελούσε κομβικό αίτημα της Αριστεράς. Ο Σεμπαστιάν Λεκοενί υπολόγισε ότι η αναστολή της θα κοστίσει 400 εκατομμύρια ευρώ το 2026 και 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ το 2027.
Παρότι πρόκειται για βαρύ οικονομικό τίμημα, κυριαρχεί η άποψη ότι η Γαλλία δεν μπορεί να αντέξει νέα πολιτική αναταραχή, όπως εκείνη των τελευταίων δύο εβδομάδων.
«Ανακούφιση» στη Γαλλία και στο Προεδρικό Μέγαρο
Η προσωρινή εκτόνωση της κρίσης προσέφερε μια μικρή ανάσα στον Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με άνευ προηγουμένου πολιτική πίεση και εκκλήσεις για παραίτηση.
Την ίδια ημέρα, ο Εμανουέλ Μακρόν είχε προειδοποιήσει τους ηγέτες των κομμάτων ότι μια ψήφος δυσπιστίας θα σήμαινε προκήρυξη πρόωρων εκλογών – εξέλιξη που, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, θα ευνοούσε την Ακροδεξιά στη Γαλλία.
Στους Σοσιαλιστές τα «κλειδιά» της σταθερότητας
Ο επικεφαλής των Σοσιαλιστών στην Εθνοσυνέλευση, Μπορίς Βαλό, δεν δεσμεύτηκε ρητά να στηρίξει την κυβέρνηση, αλλά άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεννόησης, υπογραμμίζοντας παράλληλα την πολιτική ισχύ του κόμματός του. «Μπορούμε να ρίξουμε μια κυβέρνηση – το έχουμε κάνει δύο φορές στο παρελθόν», προειδοποίησε ο ίδιος, προσθέτοντας: «Η μόνη μας πυξίδα είναι το εθνικό συμφέρον, το συμφέρον του γαλλικού λαού».
Στο παρασκήνιο, στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος παραδέχονται ότι ο φόβος πρόωρων εκλογών στη Γαλλία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόφασή τους. Το κόμμα κινδυνεύει να χάσει έδρες σε ένα πολιτικό σκηνικό πολωμένο ανάμεσα στην Άκρα Δεξιά και στην Άκρα Αριστερά.
Πώς άρχισε η κρίση στη Γαλλία
Η πολιτική αστάθεια στη Γαλλία άρχισε από τη ριψοκίνδυνη απόφαση του Εμανουέλ Μακρόν, τον Ιούνιο του 2024, όταν – μετά την κακή επίδοση του κόμματός του στις ευρωεκλογές – διέλυσε τη Βουλή και προκήρυξε πρόωρες εθνικές εκλογές.
Το στοίχημα αυτό ανετράπη πλήρως αφού το κεντρώο μπλοκ του Εμανουέλ Μακρόν έχασε έδρες τόσο προς την Ακροδεξιά όσο και προς την Αριστερά, αφήνοντας τη Γαλλία με ένα τριχοτομημένο κοινοβούλιο και κυβερνήσεις μειοψηφίας που δεν μπορούν να περάσουν βασικά νομοσχέδια.
Η οικονομία σε τεντωμένο σχοινί
Φυσικά, η πολιτική αβεβαιότητα έχει πλήξει σοβαρά την οικονομία. Το τεράστιο δημόσιο χρέος της Γαλλίας – σχεδόν διπλάσιο από τον ευρωπαϊκό στόχο – έχει ήδη οδηγήσει στην πτώση δύο πρωθυπουργών. Τόσο ο Μισέλ Μπαρνιέ όσο και ο Φρανσουά Μπαϊρού είχαν παρουσιάσει προϋπολογισμούς λιτότητας και ανετράπησαν γρήγορα μέσω ψήφου δυσπιστίας.
Η αστάθεια αυτή επιδρά και στο επιχειρηματικό κλίμα μιας και, τον Σεπτέμβριο, ο οίκος αξιολόγησης Fitch υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της Γαλλίας, επικαλούμενος την πολιτική αβεβαιότητα και το αυξανόμενο χρέος.
Λεπτή ισορροπία για τον Λεκορνί
Η θέση του Σεμπαστιάν Λεκορνί παραμένει εξαιρετικά επισφαλής. Ο πρωθυπουργός είχε παραιτηθεί την προηγούμενη εβδομάδα, μετά την πτώση της κυβέρνησής του, προτού ο Εμανουέλ Μακρόν τον διορίσει ξανά μόλις τέσσερις ημέρες αργότερα.
Οι αντιπολιτεύσεις της Άκρας Δεξιάς και της Άκρας Αριστεράς έχουν εκφράσει οργή για την απόφαση του Γάλλου Προέδρου να τον διατηρήσει στη θέση του, και έχουν καταθέσει πρόταση δυσπιστίας, η οποία θα συζητηθεί την Πέμπτη (16/10). Χρειάζονται μόλις 20 ψήφοι για να σχηματιστεί πλειοψηφία εναντίον του, ενώ οι επικείμενες συζητήσεις για τον προϋπολογισμό θεωρούνται καθοριστικές και τεταμένες.
Προς το παρόν, η πολιτική σταθερότητα στη Γαλλία κρέμεται από μια λεπτή κλωστή.
