Όλο και περισσότερες κυβερνήσεις ενστερνίζονται την τακτική της «ψηφιακής απολυταρχίας» με μπλακ άουτ στο ίντερνετ προκειμένου να ελέγχουν τους πολίτες, αποκαλύπτει νέο ρεπορτάζ της βρετανικής εφημερίδας «Guardian».
Όπως αναφέρεται στο σχετικό δημοσίευμα, ο αριθμός των κυβερνήσεων που χρησιμοποιεί το διαδίκτυο -και την δυνατότητα πρόσβασης σε αυτό- ως ένα ακόμα εργαλείο για να ελέγχει τους πολίτες της μεγαλώνει διαρκώς.
Πιο συγκεκριμένα, ο «Guardian» επισημαίνει ότι από την Ουκρανία και τη Μιανμάρ, μέχρι το Σουδάν, τη Συρία, την Ιορδανία και την Ινδία, το φαινόμενο της διακοπής του ίντερνετ με σκοπό την καταπίεση των λαών «είναι ολοένα και βαθύτερο».
Σύμφωνα, μάλιστα, με στοιχεία της ΜΚΟ «Access Now», «μέσα στο 2021 σημειώθηκαν 182 ψηφιακά “μπλακ-άουτ” με πρωτοβουλία της κυβέρνησης σε 34 χώρες, μία δραματική αύξηση σε σχέση με το 2020. Οι κυβερνήσεις απενεργοποιούν το διαδίκτυο για να “απενεργοποιήσουν” τη δημοκρατία».
Πώς η δικτατορία πολιόρκησε ψηφιακά τη Μιανμάρ
Την 1η Φεβρουαρίου του 2021, ο ρεπόρτερ Κο Ζιν Λιν Χτετ έλαβε ένα πανικοβλημένο τηλεφώνημα από τη βιρμανική πρωτεύουσα: «Ο στρατός έχει πάρει τον έλεγχο της Γιανγκόν και συλλαμβάνει όσους πολιτικούς είναι αντίθετοι σε αυτόν», είπε η δημοσιογραφική πηγή του Χτετ.
Το επόμενο πράγμα που έκανε ο ρεπόρτερ ήταν να κοιτάξει το κινητό του τηλέφωνο, όμως γρήγορα είδε ότι η σύνδεσή του στο διαδίκτυο είχε διακοπεί.
Αμέσως, ο Χτετ κατευθύνθηκε στη βουλή, όπου και είδε πως το κτίριο πλέον δε φυλασσόταν από την αστυνομία, αλλά από το στρατό. Το πρώτο πράγμα που αντιλήφθηκε ήταν πως μόλις είχε γίνει ένα πραξικόπημα, λίγο πριν ορκιστεί η νέα κυβέρνηση που αναδείχθηκε μέσα από τις εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου.
Το δεύτερο πράγμα που κατάλαβε, ήταν πως η χώρα είχε γυρίσει μερικά χρόνια πίσω, καθώς ο στρατός απενεργοποίησε το διαδίκτυο, βυθίζοντας το βιρμανικό κράτος σε μία «πληροφοριακή μαύρη τρύπα».
Τα ξημερώματα της ίδιας μέρας, οι δικτάτορες είχαν στείλει τους στρατιώτες τους στους διαδικτυακούς παρόχους της Μιανμάρ και ανάγκασαν τους εργαζόμενους να απενεργοποιήσουν τη σύνδεση με το διαδίκτυο σε όλη τη χώρα. Επρόκειτο για το πρώτο στάδιο της ψηφιακής πολιορκίας, που είχε σχεδιαστεί προκειμένου η χούντα να ασκεί έλεγχο στην επικοινωνία των πολιτών.
«Ένας μανδύας σκότους»
«Από την Ουκρανία μέχρι και τη Μιανμάρ, οι διακοπές στο διαδίκτυο με πρωτοβουλία της κυβέρνησης είναι ολοένα και πιο συχνές ανά την υφήλιο», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Guardian.
Όπως εξηγεί ο Σάιμον Άνγκους, ερευνητής από το πανεπιστήμιο «Monash» της Αυστραλίας «σε πολλές χώρες είναι πλέον γνωστό πως όταν το ίντερνετ δε λειτουργεί, αυτό είναι σημάδι πως κάτι κακό σύντομα θα συμβεί. Φαίνεται ότι αυτές οι πρακτικές συνδέονται άμεσα με την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς πραγματικά μιλάμε για έναν μανδύα σκότους».
Και μολονότι αυτά τα «μπλακ-άουτ» παραλύουν τα νοσοκομεία και την οικονομία των χωρών, η συχνότητα με την οποία τα χρησιμοποιούν οι καταπιεστικές κυβερνήσεις αυξάνεται.
«Τέτοιες διακοπές έχουν αυξηθεί κατά 15% και επέφεραν οικονομικές απώλειες τις τάξεως των 5,5 δισεκατ. δολαρίων πέρυσι, ωστόσο ο έξω κόσμος δε γνωρίζει ότι συμβαίνουν, επειδή οι χώρες αυτές δεν έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν με κανέναν άλλον», τονίζει ο Guardian.
«Δεν υπάρχει ελευθερία»
Στην Ουκρανία, αυτός ο σκοτεινός μανδύας απλώθηκε μία ώρα πριν τη ρωσική εισβολή τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν μία τεράστια κρατική κυβερνο-επίθεση σε έναν κομβικό δορυφόρο «απενεργοποίησε δεκάδες χιλιάδες ουκρανικά μόντεμ».
Αλλά και σε χώρες όπως η Αιθιοπία και το Καζακστάν, η αναστάτωση των πολιτών έχει προκαλέσει διαδικτυακά «μπλακ-άουτ», καθώς οι κυβερνήσεις προσπαθούν να εμποδίσουν την κινητοποίηση του λαού και να σταματήσουν τη διασπορά των ειδήσεων που αποκαλύπτουν τη στρατιωτική καταπίεση.
Εντούτοις, οι ειδικοί θεωρούν ότι η Μιανμάρ είναι εκείνη που έχει «σπάσει» κάθε ρεκόρ περιορισμού της διαδικτυακής ελευθερίας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Μετά από σποραδικές διακοπές που κράτησαν για μέρες, η χούντα άρχισε να κλείνει το ίντερνετ κάθε βράδυ, για τρεις ολόκληρους μήνες. Εκείνες τις ώρες, οι στρατιώτες πραγματοποιούσαν εφόδους σε σπίτια γνωστών πολιτικών, ακτιβιστών και διασημοτήτων.
«Ήταν τρομακτικό. Δεν υπήρχε ελευθερία. Συνέβαιναν όλα αυτά και δε μπορούσαμε να μιλήσουμε με κανέναν. Έλεγχαν τα πάντα, ήταν ένα είδος τρομοκρατίας», επισημαίνει ο Άνγκους στον Guardian.
Και στο Σουδάν, όταν το διαδίκτυο είχε κλείσει για ένα μήνα περίπου, πολλοί ήταν εκείνοι που δεν είχαν αρκετά μετρητά στο σπίτι για να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, με αποτέλεσμα να τους κοπεί και το ρεύμα.
«Ανοίξαμε μέχρι και τα πορτοφόλια των παιδιών. Η θερμοκρασία έφτανε τους 40 βαθμούς Κελσίου, αλλά οι εφαρμογές όπου πωλείται ο ηλεκτρισμός στη χώρα μας δεν λειτουργούσαν, έτσι δε μπορούσαμε να ανοίξουμε το κλιματιστικό, ενώ τα παιδιά μάς παρακαλούσαν», είπε ο Ταγκρίντ Αχντίν, αρχιτέκτονας από το Σουδάν.
Όσον αφορά το μεγαλύτερο δημοκρατικό κράτος του κόσμου, την Ινδία, μόνο μέσα στο 2021 καταγράφηκαν στο σύνολο 106 κυβερνητικά εντεταλμένες διακοπές του ίντερνετ- πρόκειται για τη χώρα με τα περισσότερα «μπλακ-άουτ» στον πλανήτη.
«Έκλεισαν τα μαθήματα μέσω Zoom για τους μαθητές, οι γιατροί δε μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τους ασθενείς τους, το τραπεζικό σύστημα πάγωσε και οι σοδειές σάπισαν, καθώς δε μπορούσαν να γίνουν αγοραπωλησίες», υπογραμμίζει ο Guardian.
