Καθισμένος μόνος σε ένα γραφείο σε ένα μεγάλο δωμάτιο με κολώνες στο Κρεμλίνο, ο Βλαντίμιρ Πούτιν κοίταξε προς τους συμβούλους του και ρώτησε αν κάποιος θα ήθελε να εκφράσει κάποια διαφορετική άποψη. Δεν απάντησε κανείς.
Λίγες ώρες αργότερα, ο Ρώσος πρόεδρος εμφανίστηκε στην κρατική τηλεόραση για το διάγγελμά του αναφορικά με τις εξελίξεις στην Ουκρανία, μια χώρα που σύμφωνα με τον Πούτιν έχει γίνει «αποικία με καθεστώς μαριονέτας» και δεν έχει κανένα ιστορικό δικαίωμα ύπαρξης.
Το διάγγελμα Πούτιν ακολούθησε η υπογραφή του διατάγματος για ρωσική αναγνωριση των Λαικών Δημοκρατιών του Ντονμπάς (Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ), γεγονός που είναι πιθανό να μείνει στην ιστορία ως ένα από τα σημαντικότερα σημεία καμπής στα 22 χρόνια του στο τιμόνι της Ρωσίας.
Σαν νέος τσάρος
Η στάση του Πούτιν δεν ήταν αυτη ενός πολιτικού που συγκάλεσε την ομάδα του για συζητήσεις, ήταν η εικόνα ενός ανώτατου ηγέτη που συγκέντρωσε τα «τσιράκια» του για να ανακοινώσει την απόφασή του, η οποία τουλάχιστον, θα αλλάξει την αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη ή/και μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει σε έναν φρικτό πόλεμο.
Ο Πούτιν εμφανίστηκε πραγματικά θυμωμένος και παθιασμένος στην ομιλία του, την οποία σχεδόν σίγουρα έγραψε ο ίδιος.
Ο Ρώσος πρόεδρος συναντήθηκε πρόσφατα με πολιτικούς αρχηγούς, σε επιδεικτικά μεγάλα τραπέζια με το πρόσχημα της προφύλαξης από τον κορονοϊό. Η συνεδρίαση του συμβουλίου Ασφαλείας τη Δευτέρα, κατά την οποία, ένα μακρύ τραπέζι ίσως για μια φορά θα φαινόταν κατάλληλο, ο Πούτιν κάθισε μόνος, κοιτάζοντας τους υφισταμένους του από «παράλογα μακρινή απόσταση».
Πίσω από το γραφείο του, χαμογελώντας συχνά, ο Πούτιν άκουγε ένας προς έναν τους συμβούλους του. Το συμβούλιο ασφαλείας του Πούτιν αποτελείται από μερικά άτομα που ακούει ο πρόεδρος, στην χθεσινή συνεδρίαση όμως, κάποιοι έδειχναν τρομοκρατημένοι και νευρικοί.
Ο Σεργκέι Ναρίσκιν, το «γεράκι» της υπηρεσίας κατασκοπείας της Ρωσίας, γνωστός για τις επιθετικές αντιδυτικές δηλώσεις του, τραύλιζε άβολα καθώς ο Πούτιν απευθυνόμενος σε αυτόν, τον ρώτησε αν υποστήριζε την απόφαση.
Ο Ναρίσκιν υποστήριξε την απόφαση να γίνουν οι Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ μέρος της Ρωσίας για να λάβει την απάντηση από τον Πούτιν ότι αυτό δεν ήταν το αντικείμενο της συζήτησης, ήταν μόνο η αναγνώριση που ζυγιζόταν στη συγεκριμένη συνεδρίαση.
Πόσο αυθόρμητη ήταν η απόφαση της αναγνώρισης;
Είναι δύσκολο να πει κανείς εάν ο Πούτιν είχε αποφασίσει ή όχι το σχέδιό του για την Ουκρανία πριν από μήνες αλλά φάνηκε ξεκάθαρα ότι η απόφαση για την αναγνώριση είχε ληφθεί πολύ πριν από αυτό το παράξενο σκηνικό.
Υπήρξε πολύ μικρή ανταλλαγή απόψεων και η ιδέα ότι όλα ήταν αυθόρμητα κατέρρευσε. Τα ρολόγια ορισμένων συμμετεχόντων «πρόδωσαν» ότι η «ζωντανή» μετάδοση είχε βιντεοσκοπηθεί στην πραγματικότητα αρκετές ώρες νωρίτερα.
Η εμφάνιση του Πούτιν λίγες μόνο ώρες αργότερα με αυτή τη μακρά, προετοιμασμένη και μεγάλη ομιλία του έκανε τον ισχυρισμό ότι όλα αυτά ήταν μια διαδικασία λήψης αποφάσεων σε πραγματικό χρόνο ακόμη πιο απίθανο.
Κείμενο απο τον Guardian
