Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα των ψυχροπολεμικών γυμνασίων των ΗΠΑ κατά της Τουρκίας έγινε πριν από λίγες ημέρες στην σύνοδο των G20 . Ντόναλντ Τράμπ και Ταγίπ Ερντογάν συναντήθηκαν στο περιθώριο της διάσκεψης και από τις ΗΠΑ δεν βρήκανε να πουν ούτε μια πρόταση, ούτε μία λέξη για την συνάντηση αυτή....
Στην διπλωματική γλώσσα αυτό μεταφράζεται άλλοτε ως "πάγος" κι άλλοτε ως "οργή". Στην συγκεκριμένη περίπτωση μοιάζει να ισχύουν και τα δύο. Και επιβεβαιώνεται αν διαβάσει κανείς προσεκτικά αναλύσεις για τις σχέσεις των δύο χωρών αλλά και αντίστοιχα ρεπορτάζ.
Την επομένη, οι αναλυτές στον τουρκικό Τύπο αναλάμβαναν να απλουστεύσουν στην κοινή γνώμη την ιδιαίτερη κατάσταση πολεμικής ετοιμότητας που υπάρχει στα ανώτερα πολιτικά κλιμάκια στην Αγκυρα.
"Αυτό είναι κήρυξη πολέμου - Σταματήστε τους πρίγκηπες της Σαουδικής Αραβίας και των Ην.Αραβικών Εμιράτων σημείωνε στο άρθρο του ο Ιμπραχίμ Καραγκιούλ στην YeniSafak που μαζί με την εφημερίδα Sabah εκφράζουν όσο κανείς άλλος τις θέσεις και τις απόψεις του Τούρκου Προέδρου. "Κάποιος πρέπει να πει στις ΗΠΑ ότι ο ψυχρός πόλεμος τέλειωσε" είναι ο τίτλος άρθρου του Mehmet Barlas στην Sabah στο οποίο σημειώνει ότι όσο οι ΗΠΑ θα ασκούν εξωτερική πολιτική δημιουργώντας ντε φάκτο καταστάσεις δεν υπάρχει καμία περίπτωση να βελτιωθούν οι σχέσεις ττης με την Τουρκία.
Όλα λοιπόν τα αντίστοιχα δημοσιεύματα εκπέμπουν και μια έλλειψη ψυχραιμίας. Ισως και δικαίως. Αφού σε όλα τα μέτωπα τίποτα δεν προχωρά με τον τρόπο που θα ήθελε η Αγκυρα.
Στην Συρία οι ΗΠΑ εξακολουθούν να στηρίζουν , να εκπαιδεύουν και να εξοπλίζουν τους Κούρδους. Οι ενεργειακοί σχεδιασμοί στην ανατολική Μεσόγειο δεν τους περιλαμβάνουν σε αυτή την φάση.
Και τέλος η Ρωσία, την οποία η Τουρκία την χρησιμοποιεί ως ένα βαθμό για να δείξει στην Δύση ότι έχει εναλλακτικές, στρέφεται ξανά προς την Μαύρη Θάλασσα λόγω της Κριμαίας.
Δεν χρειάζεται κανείς να έχει ιδιαίτερη εσωτερική πληροφόρηση αφού τα περισσότερα στοιχεία του παζλ έχουν δημοσιευθεί.
Οι ΗΠΑ έχουν τραβήξει μια κόκκινη γραμμή στην Τουρκία. Και η κόκκινη γραμμή λέγεται S400. Το μήνυμα της Ουάσιγκτον είναι ξεκάθαρο. Ή θα εξοπλίζεστε από την Δύση ή από την Ρωσία. Και τα δύο δεν γίνονται. ΟΙ ΗΠΑ δηλαδή πετάνε το μπαλάκι στο τερέν της Αγκυρας και απαιτούν να πάρει θέση.
Από την άλλη τα τεράστια και μεγάλα κεφάλαια που είναι ανοιχτά στις σχέσεις των δύο χωρών μοιάζουν άλυτα. Και αυτό που τα κάνει άλυτα αυτή τουλάχιστον την περίοδο είναι η δυσπιστία! Αυτό που έχει χαθεί κι είναι δύσκολο να βρεθεί αυτή την περίοδο είναι το κλίμα εμπιστοσύνης.
Η Ουάσιγκτον είναι καχύποπτη απέναντι στην Τουρκία αφού βλέπει την Άγκυρα να συμφωνεί σε περισσότερα θέματα με την Ρωσία και το Ιράν παρά σε αυτά που συμφωνεί με την Ουάσιγκτον.
Η Τουρκία από την περίοδο των διαδηλώσεων για το πάρκο Γκεζί και στην συνέχεια με το πραξικόπημα έχει σταθερό μοτίβο ανάλυσης ότι πίσω από αυτά βρισκόταν η Ουάσιγκτον και ότι κέντρο επιχειρήσεων για όλα αυτά ήταν η βάση του Ιντσιρλίκ.
Στην κυρίαρχη οπτική της Τουρκίας αυτή την στιγμή ΗΠΑ και Ισραήλ είναι ένα και το αυτό. Και στο Ισραήλ επανέρχονται κάθε φορά ως τοκέντρο όλων των συνωμοσιών κατά των Τούρκων , των Αράβων, των μουσουλμάνων! Τώρα θεωρούν ότι το Ισραήλ κρύβεται πίσω κι από τις εξελίξεις στην Αφρική. Παρά το γεγονός ότι οι ανώτεροι κύκλοι στην Αγκυρα κατηγορούν το Ισραήλ για τα πάντα , δεν καταλαβαίνουν, ή προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν για τον East MED και γιατί αντί οι υδρογονάνθρακες της ανατολικής Μεσογείου θα μεταφερθούν μέσω Κύπρου και Ελλάδας και όχι μέσω της Τουρκίας.
Ο Şahap Kavcıoğlu σε άρθρο του στην Yeni Safak μάλιστα βάζει και τα νούμερα του κόστους και δεν του βγαίνουν. "Μέσω θαλλάσης θα κοστίσει έως και 16 δισ. δολλάρια, ενώ μέσω της Τουρκίας μόλις 4.8 δισ. δολλάρια" σημειώνει στο άρθρο του και υπογραμμίζει: "Ως εκ τούτου, η πιο προβληματική περιοχή της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο είναι στα δυτικά της Κύπρου. Τα νομικά προβλήματα σχετικά με τους περιορισμούς που θα επέλθουν εδώ θα επηρεάσουν άμεσα την λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου όσον αφορά την πολιτική, την οικονομία και την ασφάλεια."