Η φονική έκρηξη της περασμένης Τρίτης στο πρώτο λιμάνι του Λιβάνου δεν κατέστρεψε μόνο ένα σημαντικό μέρος των ιστορικών -διατηρητέων κτιρίων του παραλιακού μετώπου της Βηρυτού αλλά φαίνεται ότι προκάλεσε ζημιά και στο μωσαϊκό των θρησκευτικών και εθνολογικών ομάδων που δρουν- ανορθόδοξα τις περισσότερες φορές- σε ολόκληρη την λεκάνη της Μέσης Ανατολής επηρεάζοντας κυβερνήσεις και καταστάσεις.
Χαρακτηριστική περίπτωση η Χεζμπολάχ -τρομοκρατική οργάνωση κατά τους Δυτικούς- που κατευθύνεται από το Ιράν και ελέγχει απόλυτα την σημερινή κυβέρνηση του Λιβάνου.
Όπως ανοιχτά διαφάνηκε από την επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου Μ Μακρόν στην Βηρυτό το πρωί της περασμένης Πέμπτης η οποιαδήποτε βοήθεια -κυρίως οικονομική- δοθεί από την Δύση για την ανοικοδόμηση της Βηρυτού και τον εκσυγχρονισμό του Λιβάνου αυτή δεν πρόκειται να παραχωρηθεί ως «λευκή επιταγή» στην κυβέρνηση του Λιβάνου διότι ελέγχεται από την Χεζμπολάχ.
Αποκαλυπτικές οι σκηνές που διαδραματίστηκαν κατά την άφιξη του Εμμανουέλ Μακρόν στο βομβαρδισμένο λιμάνι της Βηρυτού.
- «Σας εγγυώμαι ότι η βοήθεια δεν θα πάει σε βρώμικα χέρια», υποσχέθηκε ο Macron στους θυμωμένους και στενοχωρημένους ανθρώπους που συνάντησε στους δρόμους της Βηρυτού.
- «Δεν θα δώσουμε λευκή επιταγή σε μια κυβέρνηση που δεν έχει την εμπιστοσύνη του λαού της», δήλωσε, ζητώντας από τις ελίτ της Βηρυτού να βελτιώσουν ριζικά τις επιδόσεις τους και να ξεκινήσουν μεταρρυθμίσεις: «Οι πολιτικοί ηγέτες πρέπει να κρατηθούν σε υψηλότερα πρότυπα».
- «Μ. Macron, ελευθερώστε μας από τη Χεζμπολάχ», φώναζαν τα πλήθη και επαναλάμβαναν ρυθμικά: «Επανάσταση! Επανάσταση!».
- «Ήρθα στην Βηρυτό για να βοηθήσουμε τον Λιβανέζικο λαό και όχι τους πολιτικούς του», απαντάει ο Μακρόν στον διαδηλωτή που τον προτρέπει να μην δώσει χρήματα απευθείας στην κυβέρνηση του Λιβάνου, γιατί είναι διεφθαρμένη.
Ο Μακρόν τους υποσχέθηκε «Θα μιλήσω σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις για να τους ζητήσω ένα νέο σύμφωνο. Είμαι εδώ σήμερα για να τους προτείνω ένα νέο πολιτικό σύμφωνο».
Βασική προϋπόθεση για συνεργασία της Δύσης με την κυβέρνηση και το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό του Λιβάνου είναι η μη εμπλοκή της Χεζμπολάχ.
Η δυσαρέσκεια του κόσμου αλλά και των ΜΜΕ επικεντρώνονται στον πρωθυπουργό Χασάν Ντιάμπ και το υπουργικό συμβούλιο. Η κυβέρνηση στηριζόμενη από την Χεζμπολάχ εμφανίζεται άνετη και αδιάφορη ως προς τος λαϊκές διαμαρτυρίες. Ωστόσο η διεθνής κοινότητα θεωρεί ότι εάν
κάποια ομάδα φταίει για το χάος που επικρατεί στον Λιβανο το πάλε ποτέ «Παρίσι» ή «Ελβετία» της Μέσης Ανατολής, είναι η Χεζμπολάχ που υποστηρίζεται από το Ιράν.
Οι Δυτικοί βλέπουν τα μέλη της Χεζμπολάχ ως πράκτορες που έχουν καταλάβει τις ευκαιρίες, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες του Λιβάνου. Είναι αυτοί που αποφασίζουν, μονομερώς, να μεταφέρουν τη χώρα σε πόλεμο ή να εμπλακούν στις υποθέσεις άλλων αραβικών κρατών.
Από την απόσυρση του Ισραήλ το 2000 και μετά δόθηκαν πολλές ευκαιρίες στην Χεζμπολάχ να παραδώσει τα όπλα και να περιοριστεί σε μια ειρηνική πολιτική στο Λίβανο. Αντίθετα, η Χεζμπολάχ κατηγορείται για την δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου Ράφιτς Χάριρι το 2005, για έναν περιττό πόλεμο το 2006 και για τον έλεγχο της Βηρυτού το 2008...
Η Χεζμπολάχ υποστήριξε τον Μπασάρ Άσαντ στην Συρία, αλλά και τους «Χούτι».
πολιτοφυλακές στην Υεμένη όταν επιτέθηκαν σε Σαουδάραβες αμάχους, και τώρα σκοτώνουν σιγά- σιγά κάθε ελπίδα για επιβίωση του Λιβάνου ως λειτουργικού κράτους.
Πολλές αραβικές και δυτικές χώρες έχουν προσφέρει βοήθεια αυτή την εβδομάδα στον Λίβανο, αλλά αυτή η βοήθεια είναι περιορισμένη, λόγω της παρουσίας της Χεζμπολάχ.
Κανείς Δυτικός ή Άραβας δεν θέλει να συνεργαστεί με την Χεζμπολάχ , με πράκτορες του Ιράν ή να συνεισφέρει στον πλούτο μιας διεφθαρμένης πολιτικής ελίτ του Λιβάνου.
Το στοίχημα λοιπόν της Δύσης για την επόμενη μέρα στο Λίβανο είναι πως θα ξεριζώσει το «καρκίνωμα» που λέγεται Χεζμπολάχ και να τερματίσει την δράση ενός ανίκανου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που εναλλάσσεται στην εξουσία.
Δυτικοί παρατηρητές θεωρούν ότι η επικείμενη ετυμηγορία του δικαστηρίου της Χάγης σχετικά με τη δολοφονία του Χάριρι μπορεί να ξεκινήσει την διαδικασία εξάλειψης της συγκεκριμένης τρομοκρατικής ομάδας, συνοδευόμενη από ένα διεθνές «Σχέδιο Μάρσαλ» για τον Λίβανο.
Οι διαδηλώσεις της περασμένης Πέμπτης κατέδειξαν την ύπαρξη ενός κινήματος δυσαρέσκειας και απαλλαγής από την ένοπλη καταπίεση της Χεζμπολάχ.
Οι Λιβανέζοι θεωρούν ότι «ένας Κούκος δεν φέρνει ήταν Άνοιξη» και ότι δεν φτάνει μόνο η παρέμβαση της Γαλλίας . Ζητούν από τον Μακρόν θα κινητοποιήσει και τους υπόλοιπους ηγέτες της Δύσης διότι θεωρούν ότι αυτοί οι πολέμαρχοι (κρατούντες & Χεζμπολάχ) δεν θα παραιτηθούν από τις πηγές κέρδους τους χωρίς μάχη.
Το οποίο Σύμφωνο θα πρέπει να προβλέπει τρεις θεμελιώδεις απαιτήσεις :
- Αναδιοργάνωση του Λιβάνου ώστε να γίνει ξανά βιώσιμο κράτος, ικανό να ανοίξει ξανά τις πόρτες του στον κόσμο.
- Αλλαγή του Συντάγματος με κατάργηση του σεχταριστικού συστήματος ψηφοφορίας που διαιρεί τον Λίβανο και εδραιώνει τις διεφθαρμένες πολιτικές δυναστείες στην εξουσία.
- Εκδίωξη του Ιράν από τον Λίβανο όπως έγινε και με την Συρία το 2005. Το Ιράν επιβάλλεται να σταματήσει τις προσπάθειές του να κυριαρχήσει στον Λίβανο και να αντιμετωπίσει αυστηρές κυρώσεις για περαιτέρω ανάμιξη.
- Αφοπλισμός της Χεζμπολάχ η οποία θα μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει ως καθαρά πολιτική οντότητα, ωστόσο θα πρέπει να σταματήσει πλήρως να παίρνει χρήματα από ξένες πηγές. Η Χεζμπολάχ θα πρέπει να σταματήσει να συμπεριφέρεται σαν μαφία και να παρεμβαίνει σε άλλα έθνη.
Η λήψη των συγκεκριμένων αυτών μέτρων μπορεί να φαντάζουν ως ριζοσπαστικά ωστόσο είναι άκρως αναγκαία ώστε να αποτραπεί η πτώση του Λιβάνου στην άβυσσο προκαλώντας περαιτέρω δεινά στην παγκόσμια κοινότητα όπως οικονομική επιβάρυνση, εξαγωγή προσφύγων, τρομοκρατίας και χάους.
Είναι ενδεικτικό ότι ο Macron ανταποκρίθηκε θετικά στις εκκλήσεις των Λιβανέζων για ανεξάρτητη έρευνα διότι με την παρούσα κυβέρνηση να ελέγχεται πλήρως από τη Χεζμπολάχ δεν υπάρχει ελλιπής ελπίδα για απαντήσεις σχετικά με το πώς ένα λιμάνι -υπό τον έλεγχο της Χεζμπολάχ- είχε για έξι χρόνια απόθεμα 2.700 τόνων εκρηκτικών.
Μια διεθνής διάσκεψη κορυφής υπό τον Macron θα είναι μια σημαντική ευκαιρία για τον συντονισμό της παγκόσμιας ανταπόκρισης. Ολοκληρώνοντας της επίσκεψη του στην πληγωμένη Βηρυττό έγραψε σου Twitter : «Σ’ αγαπώ Λίβανο».
Μπορεί να προκάλεσε αίσθηση στην παγκόσμια κοινότητα η θερμή υποδοχή των Λιβανέζων στον Γάλλο Πρόεδρο.
Ο Μακρόν έλαβε ένα θερμό καλωσόρισμα στη Βηρυτό, επειδή η άφιξή του ήταν μια οδυνηρή υπενθύμιση για ό,τι έχει χάσει ο Λίβανος την τελευταία δεκαετία:
Την χαλαρή, παγκοσμιοποιημένη, κοσμοπολίτικη ζωή του η οποία τώρα πια επισκιάζεται πια από τον μαύρο θεοκρατικό φανατισμό της Χεζμπολάχ και του Ιράν...
Ο Λίβανος αναζητάει ξανά το χαμένο Παριζιάνικο άτομα καθώς έχει εγκλωβιστεί στην ζούγκλα της τρομοκρατίας, των συγκρούσεων και της αστάθειας στη Μέση Ανατολή! Ο Λίβανος ευδοκιμήθηκε ως μιαακμάζουσα όαση ηρεμίας και ευημερίας, ως το «Παρίσι» και η «Ζυρίχη» της Ανατολής με υψηλή κουλτούρα και αισθητική , με «γαλλικά & πιάνο»...
Σήμερα ο Λίβανος έχει χάσει αυτή την αίγλη του παρελθόντος και το γαλλικό της άρωμα. Έχει μετατραπεί σ ένα κλειστό κλαμπ εύπορων παρακρατικών και λαθρεμπόρων που μπορούν να απολαμβάνουν βασικές υπηρεσίες όπως η ηλεκτρική ενέργεια 24ώρες το εικοσιτετράωρο.
Μετά την έκρηξη της 4ης Αυγούστου τίθενται επί τάπητος το ερώτημα:
- Μέχρι πότε θα συνεχίσει να διοικεί τη χώρα η διεφθαρμένη πολιτική τάξη που υπηρετεί μόνο τον εαυτό της;
Ακόμη και πριν από την καταστροφή της Τρίτης, ο Λίβανος βρισκόταν στο χείλος της κατάρρευσης από ένα συνδυασμό πανδημίας ιών (κορονοϊού, διαφθοράς, κρατικών καταπιέσεων, μαζικών διαδηλώσεων) και κυρώσεων με στόχο τη Συρία και τη Χεζμπολάχ.
Σύμφωνα με τον Steve H. Hanke, καθηγητή εφαρμοσμένων οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, ο Λίβανος έχει την αρνητική διάκριση ότι είναι η πρώτη χώρα στην Μέση Ανατολή που υπέστη υπερπληθωρισμό. Ποσοστό πληθωρισμού τουλάχιστον 50% για τριάντα συνεχόμενες.
Επομένως πως θα μπορούσαν οι κ.κ. Berri, Aoun και Diab να κοιτάξουν κατάματα τον Πρόεδρο Macron, καθώς γνωρίζουν ότι είναι υπαίτιοι για τα δεινά που ταλαιπωρούν αυτό το έθνος;