Είναι στεγανές σε διείσδυση εξτρεμιστικών ακροδεξιών στοιχείων οι δυνάμεις της Εθνοφρουράς και του FBI που είναι επιφορτισμένες με την ασφάλεια της τελετής ορκωμοσίας του Μπάιντεν;
Μόνο και μόνο η διατύπωση της ανησυχίας παραπέμπει συνειρμικά σε άλλες εποχές και χώρες.
Στην δολοφονία του Σαντάτ από τις δυνάμεις που μετείχαν στην ενώπιον του στρατιωτική παρέλαση τον Οκτώβριο του 1981 και στην αιματηρή σύγκρουση του Γέλτσιν με το Κοινοβούλιο τον Οκτώβριο του 1993.
Τα δραματικά γεγονότα της Τετάρτης 6 Ιανουαρίου περιέπλεξαν ένα ήδη βεβαρημένο πολιτικό σκηνικό με τον ορίζοντα για τους επόμενους μήνες να μοιάζει αχαρτογράφητη περιοχή.
Πριν από την έφοδο στο Καπιτώλιο το ζητούμενο ήταν πώς θα λειτουργήσει ο Τραμπ ως ηγέτης της Αντιπολίτευσης με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα να σύρεται σε έναν μαχητικό λαϊκισμό που να αγγίζει τα όρια της εξεγερσιακής διαμαρτυρίας και πολιτικής ανυπακοής.
Σύμφωνα με το παραπάνω σενάριο ο Τραμπ και οι Ρεπουμπλικάνοι θα δρομολογουσών την πολιτική τους ρεβάνς με την νίκη τους στις Ενδιάμεσες Εκλογές του Νοεμβρίου του 2022 που θα τους έδινε τον έλεγχο του Κογκρέσου.
Υπάρχουν δύο προηγούμενα που έδιναν αξιοπιστία στο παραπάνω σενάριο του Κλίντον το 1994 και του Ομπάμα το 2008 οι οποίοι έχασαν τον έλεγχο του Κογκρέσου στο μέσον της πρώτης τους θητείας.
Η παραπομπή του Τραμπ σε δίκη ενώπιον της Γερουσίας έχει ξεκάθαρη στόχευση την καταδίκη του με απλή πλειοψηφία σε στέρηση του δικαιώματος εκλογής σε δημόσιο αξίωμα.
Πώς θα αντιδράσει ο Τραμπ μετά την αποχώρηση του από τον Λευκό Οίκο;
Πόσο ρεαλιστική είναι η προοπτική μαχητικής αντιπολίτευσης εντός των ορίων της πολιτικής και της ποινικής κανονικότητας;
Πόσο ρεαλιστική είναι η χάραξη σαφούς διαχωριστικής γραμμής μεταξύ ενός πολυσυλλεκτικού και ετερόκλητου πόλου δυσαρεστημένων και των καθαρόαιμων σκληρών ακροδεξιών;
Πού σταματά ο μαχητικός ακροδεξιός ακτιβισμός και που αρχίζει η πραξικοπηματική –τρομοκρατική προσπάθεια εκτροπής από την θεσμική δημοκρατική ομαλότητα και κανονικότητα;
Το μέγεθος της εσωτερικής πολιτικής κρίσης υποθηκεύει προκαταβολικά την αξιοπιστία της ρητορικής Μπάιντεν για γρήγορα βήματα επούλωσης του εσωτερικού διχασμού και ταυτόχρονη δυναμική ολική επαναφορά των ΗΠΑ στην Διεθνή Σκηνή.
Πρώτο τεστ για την προσπάθεια του Μπάιντεν να διασκεδάσει την κυρίαρχη την τετραετία Τραμπ αίσθηση ότι οι ΗΠΑ είναι Υπερδύναμη σε αποδρομή θα είναι δίχως αμφιβολία η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες στις 17 Φεβρουαρίου.
Εκεί, πέραν της επιστροφής σε μια πολιτικά ορθή φρασεολογία, δεν μπορεί παρά διαπιστωθεί ότι η αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο δεν επηρεάζει επί της ουσίας την απροθυμία της Ε.Ε να συστρατευθεί με την σκληρή πολιτική ανάσχεσης της Ρωσίας και της Κίνας με οδυνηρό κόστος τόσο για την ενεργειακή της ασφάλεια όσο και στις εξαγωγές της.
Ο Μπάιντεν δεν θα αποφύγει τις προστριβές με την Ε.Ε και κυρίως με την Γερμανία καθώς η απειλή για κυρώσεις στις εταιρείες που εμπλέκονται στην ολοκλήρωση του Αγωγού Φυσικού Αερίου Northstream-2 θα συνοδευθεί από την απαίτηση συντονισμού του Βερολίνου και των Βρυξελλών με την κλιμάκωση των πιέσεων της Ουάσιγκτον απέναντι στην Κίνα.
Σε ότι αφορά τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία η υπόθεση των S-400 δεν είναι παρά η ορατή πλευρά του παγόβουνου.
Ο Μπάιντεν θα επιστρέψει στην πολιτική Ομπάμα για προσέγγιση – εξομάλυνση των ΗΠΑ με το Ιράν με ταυτόχρονη επιδίωξη να μην θίξει ζωτικά συμφέροντα του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας και των συμμάχων της και ταυτόχρονα να περιφρουρήσει την συμμαχία με τους Κούρδους της Βορειοανατολικής Συρίας.
Πρόκειται για ένα σκηνικό στο οποίο δεν υπάρχει ρόλος για την Τουρκία.
