Ο Τραμπισμός αλλά και ο Τραμπ – που αυτοπροσδιορίζεται όχι ως πρώην, αλλά ως ο 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ - είναι δυναμικά παρόντες στην Πολιτική Σκηνή της χώρας με την επιστροφή στην ομαλότητα, σταθερότητα και κανονικότητα να είναι περισσότερο μια ευχή η καλύτερα ένας ευσεβής πόθος παρά μια ρεαλιστική προσδοκία.
Αυτό είναι το πολιτικό μήνυμα της αθώωσης του Τραμπ από την Γερουσία καθώς δεν συγκεντρώθηκε η απαιτούμενη πλειοψηφία των δύο τρίτων για την καταδίκη του με την κατηγορία της υποκίνησης σε εξέγερση.
Οι 43 Ρεπουμπλικάνοι Γερουσιαστές που ψήφισαν υπέρ της αθώωσης του Τραμπ, προφανώς έκριναν ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων τους θα τους εγκατέλειπε στην περίπτωση που θα στερούσαν από τον απελθόντα Πρόεδρο την δυνατότητα να διεκδικήσει την επανεκλογή του ή να προωθήσει υποψηφιότητα της αρεσκείας του για την Προεδρική Εκλογή του 2024.
Την πολιτική ομηρία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος από τον Τραμπ παραδέχθηκε αμέσως μετά την ψηφοφορία ο επικεφαλής της Ρεπουμπλικανικής Μειοψηφίας στην Γερουσία Μακόνελ.
Ερμήνευσε την ψήφο του υπέρ της αθώωσης του Τραμπ ως επιφύλαξη για την συνταγματικότητα της παραπομπής σε δίκη ενός Προέδρου που τη στιγμή της ετυμηγορίας βρίσκεται εκτός Λευκού Οίκου.
Μετά την πενθήμερης διάρκειας δίκη και αθώωση του Τραμπ από την Γερουσία οι ΗΠΑ εισέρχονται σε αχαρτογράφητη περιοχή.
Πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι σε ποιο πλαίσιο θα κινηθεί ο Τραμπ διεκδικώντας για πρώτη φορά στα πολιτικά χρονικά της χώρας ρόλο ηγέτη της Αντιπολίτευσης, τον οποίο Ντε Φάκτο μέχρι σήμερα ασκούν οι επικεφαλής της μειοψηφίας στην Βουλή και στην Γερουσία.
Δεύτερο ερώτημα είναι τι θα κυριαρχήσει στην ρητορική του Τραμπ, η καταγγελία για κλεμμένη εκλογική νίκη ή το σύνθημα πρώτα η Αμερική.
Από την δήλωσή του αμέσως μετά την αθώωσή του ο απελθών Πρόεδρος δίνει ήδη την απάντηση ενός ταυτόχρονου αντιπολιτευτικού μαξιμαλισμού και στα δύο πεδία επιλογών.
Το τρίτο ερώτημα που τίθεται εάν μετά την αθώωση του από την Γερουσία ο Τραμπ θα αντιμετωπίσει μια ομοβροντία δικαστικών διώξεων για ποινικά κολάσιμη παραβατική συμπεριφορά πριν αλλά και κατά την διάρκεια της παραμονής του στο Λευκό Οίκο. Θωρακισμένος από τη δεύτερη μέσα σε ένα χρόνο αθώωση του από την Γερουσία ο Τραμπ επανήλθε ήδη στο αγαπημένο του αφήγημα για το μεγαλύτερο στην Ιστορία κυνήγι Μαγισσών.
Θα καταλάβει άραγε η ηγετική ομάδα των Δημοκρατικών ότι πολύ μικρό αν όχι ελάχιστο ποσοστό των 75 εκατομμυρίων που ψήφισαν Τραμπ θα επηρεασθεί από τη στοιχειοθέτηση της πολιτικής και ποινικής παραβατικότητας;
Στις αρχές της δεκαετίας του 50 στην Αργεντινή, η αντιπολίτευση κατηγορούσε τον Περόν ως κλέφτη και οι οπαδοί του Προέδρου απαντούσαν «Κλέφτης –ξεκλέφτης εμείς θέλουμε τον Περόν» (Ladronynonlardonqueremosa Peron).
Τέταρτο και βαρύνουσας σημασίας ερώτημα είναι σε ποιο βαθμό ο Τραμπ θα στοχοποιήσει κεντρικές επιλογές του Μπάιντεν στην Εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ με προνομιακό πεδίο την Μέση Ανατολή και τις ισορροπίες που προσπαθεί να διαμορφώσει ο νέος Πρόεδρος ανάμεσα στο Ιράν ,το Ισραήλ την Σαουδική Αραβία και τους συμμάχους της στον Κόλπο , την Αίγυπτο και την Τουρκία.
Σε κάθε περίπτωση ένα είναι βέβαιο, ότι οι Ενδιάμεσες Εκλογές του Νοεμβρίου του 2020 θα είναι αποφασιστικής σημασίας για την ρεβανσιστική στρατηγική του Τραμπ.
Αν οι Τραμπικοί Ρεπουμπλικάνοι αποκτήσουν πλειοψηφία στο Κογκρέσο τότε θα έχει ανοίξει ο δρόμος για την διεκδίκηση της Μεγάλης Ρεβάνς στην Προεδρική Εκλογή του 2024…