Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου υποδέχτηκε στο παλτό του «The 2Night Show» τον Νίκο Κουρή με την ευκαιρία της συμμετοχής του ηθοποιού στον τρίτο κύκλο των «Άγριων Μελισσών».
Απαντώντας στις ερωτήσεις του παρουσιαστή για τους λόγους που είπε το «ναι» στην σειρά και την «ανταγωνιστική» σχέση ανάμεσα στο θέατρο και την τηλεόραση, ο ηθοποιός παρατήρησε:
«Τα τελευταία 3-4 χρόνια που άλλαξα ρεπερτόριο στο θέατρο, δοκίμασα νέα πράγματα, συναντήθηκα με άλλους ανθρώπους, με τη Σμαράγδα, με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, ανθρώπους με τους οποίους υπάρχει μια ισότητα…
»Το θέατρο είναι ένα χώρος όπου έχουν συμβεί πολλά πράγματα πολύ περίεργα, έχουμε δεχτεί πολύ μεγάλη πίεση και δεν μιλάω μόνο για τον εαυτό μου, μιλάω συνολικά. Υπήρχαν πολλές αυθεντίες, υπήρχαν πολλά πρέπει, υπήρχαν άνθρωποι πιεσμένοι από ανθρώπους και από πράγματα και ήμουν μέσα σε αυτούς, ότι δεν θα καταφέρεις ποτέ τίποτα, ότι χρειάζεσαι τους παλιούς για να καταφέρεις κάτι, ότι δεν μπορεί να συμβαδίσει η ποιότητα με την τηλεόραση και πολλά άλλα τέτοια ετοιματζήδικα που τα πιστέψαμε και τα πίστεψα κι εγώ -το πίστευα γατί ερχόμουν από αυτή τη γενιά.
»Στην πορεία βέβαια αυτό εξασθένησε κι εξαφανίστηκε. Το φέρνουμε σαν γενιά -εγώ είμαι τώρα 48 – όλη η γενιά μου το φέρει αυτό -δεν το φέρει η νέα γενιά ευτυχώς. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αισθάνεσαι ότι τα πράγματα δεν είναι όλα ίδια. Είναι άλλο το θέατρο, άλλη η τηλεόραση και άλλο το σινεμά. Είναι τρία διαφορετικά πράγματα, άλλες τέχνες, που μοιάζουν αλλά δεν είναι ίδιες. Και δεν γίνονται με τον ίδιο τρόπο, ούτε με τον ίδιο κόπο.
»Και δεν εννοώ ότι η τηλεόραση δεν έχει κόπο. Έχει πολύ μεγάλο κόπο – τον δικό της κόπο. Το θέατρο έχει άλλο κόπο. Και δεν τα εξισώνω γιατί τα ξέρω πάρα πολύ καλά όλα. Αλλά, αξιολογικά, δεν είναι τίποτα χειρότερο ή καλύτερο. Μακάρι να κάνει κάποιος καλά αυτό που κάνει και αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Για ό,τι κάνεις.
»Το ξέρω πάρα πολύ καλά και το ξέρω και τώρα στις «Μέλισσες». Και τώρα την ίδια αγωνία έχω, την ίδια χαρά…Γιατί πια έχω βάλει πρώτη τη χαρά και μετά την αγωνία. Ενώ παλιά έβαζα αγωνία, αγωνία και νόμιζα ότι η αγωνία είναι ο τρόπος για να κάνεις κάτι καλό. Κι αυτό μου έκανε πολύ κακό στην ψυχή μου και στη δουλειά μου».
Στη συνέχεια ο Νίκος Κουρής μίλησε για την κατάρα και την ευλογία της επιτυχίας.
«Στα πρώτα βήματά μου στο θέατρο πήρα πολύ καλές κριτικές. Γι’ αυτό την ψώνισα. Κι όταν λέω ότι την ψώνισα δεν εννοώ ότι φώναζα, ούτε καταλάβαινε κανείς ότι την ψώνισα. Με αυτό εννοώ το εξής: Κάτι σου λένε, κάτι πιστεύεις, κάτι νομίζεις και αυτό σε ορίζει. Κάτι νομίζεις. Αυτό που νομίζεις σε σκλαβώνει. Το να μην την ψωνίσεις και να είσαι ζωντανός αλήθεια μέσα στη δουλειά σου έχει σχέση με την ίδια τη δουλειά σου. Δηλαδή πιο σημαντική είναι η δουλειά σου και μετά είναι τα σχόλια. Αυτό όμως μόνο με τα χρόνια το κερδίζεις. Στην αρχή θέλεις να σου πουν έναν καλό λόγο γιατί δεν ξέρεις καν αν αξίζεις να κάνεις αυτή τη δουλειά.
»Όταν σου τα δίνουν όλα από την αρχή και σε μένα ήταν πάρα πολύ χαριστικοί -ήμουν πολύ τυχερός γιατί έκανα πάρα πολύ καλές παραστάσεις από την αρχή και κάτι νόμισα…».
Και θυμήθηκε την πρώτη κακή κριτική που δέχτηκε.
«Άκουσα και τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο στην εκπομπή σου που νομίζεις ότι όλοι σε κοιτούν, το οποίο προσυπογράφω, γιατί είχα πάρει μια πολύ κακή κριτική από τον Κώστα Γεωργουσόπουλο στην Επίδαυρο, την πρώτη μου φορά -δικαίως. Είχε γράψει “ο Νίκος Κουρής κατάφερε στην πιο τραγική στιγμή της Ορέστειας, τη στιγμή που η Κλυταιμνήστρα του δείχνει το μαστό της για να μην τη σκοτώσει, να βγάλει γέλιο”. Και δεν γέλασαν για καλό. Γέλασαν κοροϊδευτικά. Γιατί ήμουν τόσο άπειρος και μικρούλης και ασήμαντος που δεν έφτανε αυτό που έκανα κι ο κόσμος γέλασε αυθόρμητα. Μου στοίχισε πάρα πολύ. Το κατέγραψα. Ήταν η πρώτη κακή κριτική. Εκείνο το καλοκαίρι βέβαια πήρα πολλές κακές κριτικές. Δεν έβγαινα. Μια εβδομάδα ήμουν ταμπουρωμένος στο σπίτι και νόμιζα ότι και οι τοίχοι γελούσαν μαζί μου. Κι οι γείτονες. Και οι συνάδελφοι. Γιατί όταν είσαι 23 χρονών και είσαι επιφορτισμένος με τον Ορέστη, δηλαδή δύο ώρες στη σκηνή στην Επίδαυρο… Ήταν λάθος όλο».
Δείτε το σχετικό βίντεο: