«Το πάρτυ της ζωής μου» σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας εποχής ωριμότητας για την Ελένη Ράντου. Μιλάμε για έναν μονόλογο, γραμμένο από την ίδια, που παρακολουθεί μια γυναίκα από τα επτά της ως τα 50 +, μια διαδρομή ζωής που «τρέχει» παράλληλα με την ελληνική ιστορία από τη μεταπολίτευση και μετά.
Μιλώντας σήμερα στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» και στον Άρη Καβατζίκη, η Ελένη Ράντου περιέγραψε πως έφτασε στο συγκεκριμένο έργο, αναφέρθηκε στις συνέπειες της πανδημίας και των πληγμάτων που δέχτηκε ο χώρος του θεάματος που λειτούργησαν ως έναυσμα για ένα ταξίδι αυτογνωσίας και πολλούς απολογισμούς.
Ανάμεσα τα θέματα που θίχτηκαν ήταν και η «εμπειρία» του να ξεκινάει μια γυναίκα την επαγγελματική της σταδιοδρομία στο πλευρό ενός ήδη καταξιωμένου άνδρα. Πόσο εύκολη είναι η συνύπαρξη δύο ισχυρών προσωπικοτήτων;
«Το πρόβλημα στη συνύπαρξη είναι όταν η μία προσωπικότητα δεν είναι αρκετά ισχυρή. Όταν γνωριστήκαμε με τον Βασίλη ήταν νωρίς για να φανεί η προσωπικότητά μου, έκανα τα πρώτα μου βήματα. Ο Βασίλης το καλοδέχτηκε το ξεδίπλωμά μου επειδή ερχόταν σιγά σιγά.
Το θέμα ήταν εγώ να δεχτώ το βάρος του "είσαι η γυναίκα του τάδε". Όταν πρωτογνωριστήκαμε δεν ήμουν η Ελένη, ήμουν το καινούργιο κορίτσι του Βασίλη. Ευτυχώς πέρασε γρήγορα αυτή η εποχή. Με στρίμωχνε η ιδέα ότι πρέπει να αποδείξεις ότι δεν είσαι το "νούμερο 9", το "νούμερο 10" στη ζωή κάποιου άλλου"» είπε η ηθοποιός, που ακόμα δυσκολεύεται να πιστέψει τους τίτλους στα περίπτερα εκείνης της εποχής.
«Έχει τύχει να διαβάσω στα πρώτα μου βήματα ότι τρώω τα λεφτά του Βασίλη στο θέατρο. Υπήρχε μία τέτοια νοοτροπία και ερχόντουσαν όλοι να μου ζητήσουν λεφτά τα εξαπλάσια λεφτά. Μικροαστικές μπούρδες, στις οποίες δεν στάθηκα ποτέ».
Όμως, το θέμα είναι γενικότερο και αφορά στην αντιμετώπιση που έχουν οι γυναίκες στο θέατρο αλλά και σε όλους τους τομείς της ζωής.
Όπως επισήμανε, όταν ξεκίνησε η ίδια, η Βουγιουκλάκη, η Καρέζη, η Δανδουλάκη είχαν προετοιμάσει το έδαφος για τις επόμενες επίδοξες θιασάρχισσες. Η τελευταία δεκαετία όμως σηματοδότησε μία αλλαγή στα ήθη. Οι άνδρες έγιναν πιο ανταγωνιστικοί, αρνούνται να δεχτούν οδηγίες από μια γυναίκα, ανεβαίνουν έργα από αποκλειστικά ανδρικούς θιάσους και γενικά τα πράγματα έχουν ζορίσει.
«Έβαλα στο google το όνομά μου και δεν είναι ανάλογο ούτε του κόπου μου, ούτε της δουλειάς μου η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω» είπε η ηθοποιός. Και πρόσθεσε: «Μετά από 30 χρόνια δουλειάς έναν σεβασμό τον ένιωσα φέτος».
Δείτε ένα απόσπασμα από την συνέντευξη της Ελένης Ράντου στον Άρη Καβατζίκη: