Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος ήταν καλεσμένος στο «Καλύτερα δε γίνεται» της Κυριακής 3/11 με αφορμή τον ρόλο του Αλέξη Κομνηνού στη σειρά «Ο Τιμωρός», αλλά και τις νέες θεατρικές του δουλειές.
Περιγράφοντας τον ρόλο του και τις εξελίξεις στον Τιμωρό, τόνισε πως οι προθέσεις του Μάρκου θα αποκαλυφθούν: «Λίγο, λίγο έρχεται. Κάθε τόσο αφήνει η σειρά να βγουν πράγματα προς τα έξω και να καταλάβουμε περισσότερα για τους ήρωες. Εμένα σε αυτές τις ιστορίες πάντοτε με γοητεύει η διαδρομή αυτών των ανθρώπων που μέχρι τέλους δεν μπορείς να καταλάβεις ακριβώς τις προθέσεις τους, τι θέλουν, τι τους κινεί τελικά. Και κάπως με έναν τρόπο να δικαιωθούν τελικά.
Δεν πιστεύω στους καλούς και τους κακούς και στους άσχημους. Εννοώ σε μια τόσο ορισμένη περιοχή, ότι αυτός μέχρι τέλους θα είναι έτσι κι ο άλλος μέχρι τέλους θα είναι αλλιώς. Οι άνθρωποι είμαστε βασικά οι αντιφάσεις μας. Ο «Κόμης Μόντε Κρίστο» είναι εφηβικό ανάγνωσμα. Κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί να χάσει τη γοητεία του ποτέ.
Δηλαδή η έννοια της εκδίκησης μιας αδικίας, αυτή η πυρηνική αίσθηση ότι κάποιος θα πάρει εκδίκηση για την αδικία που του συνέβη, είναι μια πολύ αρχική ιστορία. Με την έννοια της αρχέγονης. Είναι ένας μύθος που τον συναντάμε από πάντα και θα μας τροφοδοτεί για πάντα.
Δεν είναι η εκδίκηση μια ιστορία που με ενδιαφέρει καθόλου. Αντίθετα με ενδιαφέρει μόνο η συγχώρεση. Δεν μπορώ να την καταλάβω, δεν μπορώ μέσα μου να την αντέξω. Μου είναι αβάσταχτη η έννοια της εκδίκησης και του ότι κρατάω κάτι. Με πνίγει Με πνίγει, με δηλητηριάζει και δεν το επιθυμώ καθόλου να υπάρχει στη ζωή μου. Επιθυμώ τη συγχώρεση.
Δεν μου αρέσει καθόλου ούτε η τιμωρία, ούτε η εκδίκηση, ούτε η βία στη βία, καθόλου. Δεν μου αρέσει, είναι κάτι που θέλω να πάρω αποστάσεις από αυτό. Έχει υπάρξει μέσα μου πάρα πολύ και σαν έφηβος ήμουν πολύ τιμωρητικός και σαν ενήλικας προφανώς, αλλά δεν είναι κάτι που μου αρέσει, δεν το θέλω καθόλου», πρόσθεσε για το νόημα της εκδίκησης.
Παράλληλα ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος είπε ότι: «Δεν πιστεύω στην κακία. Στην καλοσύνη πιστεύω ως μια πράξη επιλογής. Διαλέγω να συμπεριφέρομαι με καλοσύνη, είναι από τις πιο σπουδαίες επιλογές που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος. Θεωρώ ότι όλοι μας αφεθούμε στα συμπλέγματά μας και τα τροφοδοτήσουμε, θα γίνουμε κακοί.
Η κακία δεν είναι μια κατάσταση εκ γενετής. Είναι άφημα σε αυτούς τους κόμπους που δεν λύνονται. Ό,τι δεν λύνεται σφίγγει κι άλλο και δημιουργεί κακία. Ο Αλέξης είναι ένα συμπλεγματικό παιδί με σύνδρομο κατωτερότητας – ανωτερότητας, πολύ καταπιεσμένος. Με απωθημένα πολλά και με ελλείμματα πολλά, και γι’ αυτό τον λόγο συμπεριφέρεται σαν μ...
Είναι μονίμως υπό απειλή κι απολύτως τον κατανοώ. Έχω ωραιότατα μια τέτοια περιοχή μέσα μου, που κατοικεί εντός μου. Επιλέγω να μην την έχω. Αν αφεθώ σε αυτή, όλα μπορούν να με απειλούν», σκιαγραφόντας τον χαρακτήρα του Αλέξη Κομνηνού στη σειρά «Ο Τιμωρός».
