Ο Λάκης Λαζόπουλος ήταν καλεσμένος στο The 2Night Show την Τρίτη 19/11 και ξεκίνησε την κουβέντα του με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου με μια μικρή αναφορά στην παλιά τους κόντρα.
Ο ηθοποιός σχολίασε την επικαιρότητα, με τον δικό του μοναδικό σατιρικό ύφος: «Σε μια κρίση ένας σατιρικός συγγραφέας, πρέπει να κάνει τον αστείο; Δεν είναι αυτή η δουλειά μου. Ο ρόλος του καλλιτέχνη είναι να μην κάνει κωλοτούμπες. Σέβομαι τον κόσμο και δεν θα άλλαζα τη γνώμη μου για να τους αρέσω.
Αν δεν σκεφτόμουν θα έπρεπε να παραδεχτώ πως είμαι ηλίθιος. Έχει τρόπο το σύστημα για να σε τιμωρήσει. Αν γύρναγα τον χρόνο πίσω θα έκανα τα ίδια, γιατί ήταν αυτά που πίστευα. Κανείς δεν ήρθε μπροστά μου να μου πει τι τους ενοχλούσε, πήραν όλοι οι δημοσιογράφοι και με πυροβολούσαν. Με πέτυχαν μερικές σφαίρες αλλά δεν έγινε και κάτι», πρόσθεσε για τις επιθέσεις που δεχόταν.
Ενώ σχολιάζοντας την εκλογή Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ και τις αποχωρήσεις που ακολούθησαν, ο Λάκης Λαζόπουλος τόνισε: «Θεωρώ πως αυτό που έγινε στην αριστερά ήταν εσκεμμένο. Δεν μου αρέσει η κίνηση αυτών που έφυγαν, δείχνει μια εχθρότητα. Ο Κασσελάκης δεν έχει προτείνει κάτι, δεν έχει ένα συγκεκριμένο όραμα. Βλέπεις εσύ να έχει; Τον ψήφισαν γιατί ήταν ένα πεθαμένο κόμμα και το ζωντάνεψε λίγο, έφερε έναν ξένο αέρα, σαν τη θεία από το Σικάγο», σχολίασε.
Σχετικά με τη σάτιρα, είπε χαρακτηριστικά πως: «Πιστεύω πως λείπει η ουσιαστική πολιτική σάτιρα. Οι Έλληνες έχουν χιούμορ. Μπορεί να βγει χιούμορ αλλά δεν υπάρχει κανείς να πλησιάσει την πηγή του χιούμορ γιατί υπάρχει μια άτυπη απαγόρευση», δηλώνοντας πως η πολιτική ορθότητα έχει στενέψει τα περιθώρια της σάτιρας.
Όταν ο παρουσιαστής ρώτησε αν θεωρεί πως λείπει το Αλ Τσαντίρι από την τηλεόραση, ο Λάκης Λαζόπουλος απάντησε ότι: «Δε ξέρω αν λείπει το Αλ τσαντίρι από την τηλεόραση. Πιστεύω ότι λείπει η ουσιαστική σάτιρα όμως. Δεν είναι απαραίτητο να την κάνω εγώ, ας την κάνει κάποιος άλλος», ενώ πρόσθεσε πως η μικρότερη οθόνη, δηλαδή η διαδικτυακή, προσφέρει διαφορετικό βήμα.
Στο τέλος μίλησε με ενθουσιασμό για την επιστροφή του στο θέατρο, με την παράσταση «Όταν πέθανα», κάτι που του είχε λείψει πολύ. Ανέφερε δε πως έγραψε το έργο με αφορμή ένα όνειρο, το οποίο έβλεπε όταν ήταν παιδί.
