Μια ζωή πολύ περιπετειώδη και με πολλά συναισθηματικά κενά περιέγραψε η Nancy στη «γραμμή της ζωής» της στο Big Brother.
Μεταξύ άλλων μίλησε για τον τρόμο που έζησε με την οικογένειά της κατά τη διάρκεια του πολέμου με το Ισραήλ στον Λίβανο. Ενώ παράλληλα έκανε λόγο για την αστάθεια της οικογένειας που την οδήγησε στην κατάθλιψη. Αλλά και τον ρατσισμό και τις προσπάθειες που έκανε για να προκαλέσει το ενδιαφέρον των γονιών της.
Τι είπε η Nancy Tawby για τη ζωή της και την κατάθλιψη πριν επιστρέψει στην Ελλάδα
Συγκεκριμένα ανέφερε πως: «Ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη στιγμή που πέρασα στη ζωή μου. Με τα κορίτσια, που με έβλεπαν διαφορετική γιατί η μαμά μου είναι Ελληνίδα και αυτοί ήταν Λιβανέζοι. Ήταν όμως από τους αυστηρούς Λιβανέζους που οι πιο πολλοί ήταν με μαντήλες και πάρα πολύ της θρησκείας.
Εμένα η μαμά μου είναι χριστιανή και είμαι βαπτισμένη οπότε κρίθηκα και γι’ αυτό. Ότι είμαι πολύ ωραία, ότι η μαμά μου είναι ξένη, ότι δεν ξέρω να είμαι πιστή στο κοράνι. Με ανάγκασε ο μπαμπάς μου να αλλάξω σχολείο για να μη βλέπω και το παιδί που μου άρεσε».
Ένιωθα μόνη συνεχώς. Μέχρι που μια στιγμή έπεσα, δεν μπόρεσα να πάρω δύναμη από πουθενά και έπεσα σε κατάθλιψη. Μου έφευγαν τα μαλλιά μου και κάθε μέρα, το πρωί που ξυπνούσα, έβλεπα τρίχες πάνω στο μαξιλάρι, έτρωγα τα νύχια μου. Πέρασα μια φάση που έβλεπα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και ένιωθα πιο άσχημη από ποτέ.
Ένιωθα μίσος για εμένα. Αναζητούσα βοήθεια, αντιδρούσα με κλάμα και φωνές, φώναζα στο σπίτι και έλεγα πως «κανένας δεν με αγαπάει». Πολλές φορές, όταν κοιμόμουν τα βράδια, σκεφτόμουν «από που να πάρω αγάπη. Είχα πέσει στα πατώματα και ήθελα κάποιος να με σηκώσει, κάποιος να με βοηθήσει.
Αλλά δυστυχώς δεν είχα κανέναν δίπλα μου να με στηρίξει σε αυτό το κομμάτι. Θυμάμαι σαν παιδί ήμουν κλεισμένη συνεχώς σε ένα δωμάτιο. Έκλαιγα, φώναζα, μερικές φορές το έκανα και επίτηδες για να πάρω την αγκαλιά και την προσοχή της μαμάς μου και του μπαμπά μου», είπε στην κάμερα του Big Brother.
H Nancy σχηματίζει τη γραμμή της ζωής της στο Big Brother
