Καλεσμένος του Νίκου Χατζηνικολάου στο «Ενώπιος Ενωπίω» ο Πάνος Μουζουράκης μοιράστηκε με το κοινό προσωπικές στιγμές από το παρελθόν, αναμνήσεις από τα παιδιά χρόνια του στην Ελβετία όπου είχαν μεταναστεύσει οι δικοί του και την Θεσσαλονίκη, το τραγούδι που έγραψε για τον πατέρα του αλλά και τις σκέψεις του για τα οδυνηρά περιστατικά που βλέπουν σήμερα το φως της δημοσιότητας στον χώρο του θεάματος.
«Φοβάμαι πάρα πολύ να σηκώσω το δάχτυλό μου και να αρχίσω να δείχνω. Όταν σηκώσεις ένα δάχτυλο, τα άλλα τρία δείχνουν εσένα. Έχω περάσει κι εγώ από παρόμοια φάση» εξομολογήθηκε ο τραγουδιστής, τραγουδοποιός και showman.
Έχω περάσει κι εγώ από παρόμοια φάση. Υπάρχει πολύ κόσμος που έχει ζήσει κάτι τέτοιο. Δεν γίνεται μόνο στο χώρο του θεάτρου και του θεάματος. Μιλάμε για το θείο, για τον οικογενειακό φίλο, για τον μπάρμπα στο καφενείο που με έβαλε σε ένα αμάξι και με πήγε σε ένα δάσος. Με στιγμάτισε αυτή η εμπειρία στα 14 μου και δεν το είχα πει ούτε στην μάνα μου μέχρι τα 23 μου» εξομολογήθηκε, μιλώντας στον δημοσιογράφο.
Και συμπλήρωσε: «Καταλαβαίνω πως είναι να αισθάνεσαι τις ενοχές και να κλειδώνεσαι μέσα σου… Έχω 4-5 φίλους που έχουν δεχθεί κάτι ανάλογο. Πρέπει να αλλάξει. Να τους κρεμάσουμε στο Σύνταγμα; Που θα μπούνε τα όρια; Τα όπλα, τα ναρκωτικά και η παιδεραστία είναι οι μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου.»
Δείτε το σχετικό απόσπασμα από την συνέντευξη του Πάνου Μουζουράκη στον Νίκο Χατζηνικολάου: