Την ιστορία της ζωής του ξεδίπλωσε ο Γιώργος Κωνσταντίνου, καλεσμένος του Νίκου Χατζηνικολάου στο «Ενώπιος Ενωπίω».
Ξεκινώντας από τα παιδιά του χρόνια στην Αλεξάνδρεια και το «τραύμα» της εγκατάλειψης από τον πατέρα του.
«Η μητέρα μου και ο πατέρας μου ήταν πρωταγωνιστές της οπερέτας του Θεόφραστου Σακελλαρίδη. Μεγάλοι πρωταγωνιστές. Μερικές φορές κάνω τον παραλληλισμό με τον θαυμασμό που απολάμβαναν η Βουγιουκλάκη και ο Παπαμιχαήλ όταν εμφανίζονταν. Έτσι και αυτοί ήταν μεγάλα ονόματα στην Αλεξάνδρεια. Βέβαια μετά, όταν ήρθε η Κατοχή, τέλειωσαν όλα. Μπήκαμε στα μπουλούκια πια.
»Τον πατέρα μου δεν τον έζησα ποτέ. Εξαφανίστηκε όταν ήμουν πολύ μικρός. Και δεν είχαν παντρευτεί με τη μητέρα μου ποτέ. Η μητέρα μου το έφερε βαρέως ότι δεν ήταν παντρεμένη και ότι εγώ ήμουν ουσιαστικά ένα εξώγαμο παιδί. Όταν μεγαλώσαμε λοιπόν, ο πατέρας μου μετά την Κατοχή και μετά τα μπουλούκια αποσύρθηκε, δεν είχε καμιά δυνατότητα, εγώ είχα αρχίσει να παίζω στο θέατρο, να ανεβαίνω, έκανα τότε τηλεόραση, η μητέρα μου είχε πάρει τα πάνω της και του λέει μια μέρα “Για να συνεχίσει να σε βοηθάει ο γιός μου, θα παντρευτούμε”. Κάποια μέρα λοιπόν μου είπε “Ξέρεις θα παντρευτούμε με τον πατέρα σου”. Λέω “Παιδιά παντρευτείτε. Εμένα μη φωνάξετε μόνο”. Ήταν μεγάλοι. Εξήντα χρονών και τα λοιπά… Ο πατέρας μου εβδομήντα.
»Πήγαν λοιπόν, παντρευτήκαν με τα κανονικά τους ρούχα και μπαίνει μετά ο πατέρα μου μέσα και λέει “Τώρα είμαι το αφεντικό της οικογένειας, οπότε θα κάνω όλη τη διαχείριση”. Και πάει η μάνα μου, ανοίγει την πόρτα και του λέει: “Ευχαριστώ πάρα πολύ. Πέρασε έξω”».
Για το μικρόβιο του θέατρου και πως το «κόλλησε» ο μεγάλος μας κωμικός δηλώνει πως αυτό συνέβη όταν ήταν πλέον σχεδόν ενήλικας.
«Το μικρόβιο του θεάτρου δεν το είχα καταλάβει νωρίς γι’ αυτό και είχα διαλέξει να κάνω ένα σωρό άλλα πράγματα. Πήγα στην αρχή σε σχολή για ηλεκτροτεχνίτες. Δεν ήξερα γιατί πήγα. Είμασταν ανερμάτιστα παιδιά.
»Οι γονείς μου με έβαζαν κι έπαιζα, τράβαγα και τις αυλαίες, ήμουνα και σ’ ένα ερασιτεχνικό θίασο αλλά δεν με ακούμπησε πουθενά αυτό το πράγμα. Δεν το σκεφτόμουν. Οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό. Και βγαίνοντας μια μέρα από την πόρτα η μάνα μου μου λέει μήπως θέλεις να γίνεις ηθοποιός και λέω ναι. Έτσι ξεκίνησε η ιστορία. Και όταν μπήκα στο Θέατρο Τέχνης, τότε μπήκε στη φλέβα μου».
Είχε προηγηθεί η απόρριψή του από το Εθνικό Θέατρο όπου έδωσε εξετάσεις και «κόπηκε» με την δικαιολογία ότι ήταν ατάλαντος.
Δείτε το σχετικό απόσπασμα από την συνέντευξη του Γιώργου Κωνσταντίνου στον Νίκο Χατζηνικολάου:
<div style="position:relative;padding-bottom:56.25%;"><iframe src="https://player.glomex.com/integration/1/iframe-player.html?integrationId=40599z13k7203jqd&playlistId=v-c9sm1pfaz7g1-se" allow="autoplay *; fullscreen *" referrerpolicy="unsafe-url" width="588" height="330" style="position:absolute;top:0;left:0;width:100%;height:100%;border:0"></iframe></div>