Εφιαλτικές τείνουν να γίνουν οι προοπτικές της αγοράς εργασίας σύμφωνα με δημοσκόπηση της Prorata για λογαριασμό του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς.
Εξαιρετικά ενδεικτικό των συνθηκών που επικρατούν είναι το γεγονός ότι περίπου ένας στους τρεις (32,7%) απασχολούμενους/-ες με οποιοδήποτε καθεστώς θεωρεί «πολύ» ή «αρκετά πιθανό» να χάσει τη δουλειά του/της ή να κλείσει την επιχείρηση/το γραφείο του/της.
Περισσότερο ανασφαλείς εμφανίζονται οι εργαζόμενοι/-ες με «μπλοκάκι», αφού περισσότεροι από τους μισούς (52,7%) θεωρεί «πολύ» ή «αρκετά πιθανό» να χάσει την τρέχουσα εργασία του, ακολουθούμενοι από τους/τις αυτοαπασχολούμενους/-ες χωρίς προσωπικό (40,9%) και τους/τις μισθωτούς/-ές του ιδιωτικού τομέα (38,8%) και τους αυτοαπασχολούμενους με προσωπικό (33,4%).
Επίσης, σχεδόν οι εννιά στους δέκα (88,2%) απασχολούμενους όλων των κατηγοριών (παρέχοντες εξαρτημένη εργασία και αυτοαπασχολούμενοι/-ες1) δήλωσαν ότι η εύρεση νέας ανάλογης εργασίας θα ήταν κάτι «όχι ιδιαίτερα» ή «καθόλου εύκολο».
Το iEidiseis προδημοσιεύει μέρος της δημοσκόπησης, που θα κυκλοφορήσει σήμερα Τρίτη και θα αναρτηθεί στο site του ΙΝΠ (poulantzas.gr) και για την οποία υπεύθυνη σχεδιασμού και ανάλυσης είναι η Κατερίνα Τσατσαρώνη, σε συνεργασία με τη Δανάη Κολτσίδα, τη Μαρία Καραμεσίνη και τον Άγγελο Σεριάτο:
Αυξημένες πιθανότητες απώλειας θέσης εργασίας/κλεισίματος γραφείου ή επιχείρησης
Σε ό,τι αφορά την υποκειμενική πρόσληψη των ερωτώμενων σχετικά με την πιθανότητα απώλειας της θέσης εργασίας τους ή κλεισίματος του γραφείου/της επιχείρησής τους τους επόμενους δώδεκα (12) μήνες, είναι εξαιρετικά ενδεικτικό των συνθηκών που επικρατούν το γεγονός ότι περίπου ένας στους τρεις (32,7%) απασχολούμενους/-ες με οποιοδήποτε καθεστώς θεωρεί «πολύ» ή «αρκετά πιθανό» να χάσει τη δουλειά του/της ή να κλείσει την επιχείρηση/το γραφείο του/της.
Όπως θα περίμενε κανείς, η ανασφάλεια αυτή σχετικά με τις εργασιακές προοπτικές και την ασφάλεια ή μη της τρέχουσας απασχόλησης διαφοροποιείται σημαντικά ανάλογα με την επαγγελματική κατηγορία.
Περισσότερο ανασφαλείς εμφανίζονται οι εργαζόμενοι/-ες με «μπλοκάκι», αφού περισσότεροι από τους μισούς (52,7%) θεωρεί «πολύ» ή «αρκετά πιθανό» να χάσει την τρέχουσα εργασία του, ακολουθούμενοι από τους/τις αυτοαπασχολούμενους/-ες χωρίς προσωπικό (40,9%) και τους/τις μισθωτούς/-ές του ιδιωτικού τομέα (38,8%) και τους αυτοαπασχολούμενους με προσωπικό (33,4%)2.
Αντίθετα, πολύ περισσότερο ασφαλείς αισθάνονται οι εργαζόμενοι/-ες στο δημόσιο τομέα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει και εκεί ένα σημαντικό ποσοστό (16,3%) που θεωρεί ότι κινδυνεύει να χάσει την εργασία του στους επόμενους 12 μήνες.
Αντίθετα από τα παραπάνω, από τις απαντήσεις του δείγματός μας δεν φαίνεται να προκύπτουν αξιοσημείωτες διαφοροποιήσεις στις εκτιμήσεις των ερωτώμενων ούτε με βάση το φύλο ούτε με βάση την ηλικία τους, ενώ παρατηρούμε μια διαφοροποίηση ανάλογα με τον τόπο κατοικίας, με τους εργαζόμενους/-ες των νησιωτικών περιοχών να είναι πιο απαισιόδοξοι/-ες σε σχέση με τις πιθανότητες απώλειας της εργασίας ή κλεισίματος του γραφείου/της επιχείρησής τους (39,6% το θεωρεί «πολύ» ή «αρκετά πιθανό», έναντι 36,2% στην λοιπή ηπειρωτική Ελλάδα και 29,8% στα δύο μητροπολιτικά αστικά κέντρα της Αττικής και της Θεσσαλονίκης), όπως προκύπτει από το Διάγραμμα 32 (βλ. παρακάτω), φαινόμενο που πιθανόν απορρέει από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει φέτος ο τουρισμός.
Δυσκολία εύρεσης νέας θέσης εργασίας
Σχετικά με την επίσης υποκειμενική πρόσληψη των ερωτώμενων γύρω από την ευκολία με την οποία θα μπορούσαν να βρουν μία νέα θέση εργασίας ανάλογη με τη σημερινή τους, αν για οποιονδήποτε λόγο έφευγαν από την τωρινή τους θέση ή έκλειναν την επιχείρηση/το γραφείο τους, τα αποτελέσματα είναι ακόμα πιο ενδεικτικά της απαισιοδοξίας που επικρατεί.
Σχεδόν οι εννιά στους δέκα (88,2%) απασχολούμενους όλων των κατηγοριών (παρέχοντες εξαρτημένη εργασία και αυτοαπασχολούμενοι/-ες) δήλωσαν ότι η εύρεση νέας ανάλογης εργασίας θα ήταν κάτι «όχι ιδιαίτερα» ή «καθόλου εύκολο».
Η αισιοδοξία σε σχέση με την ευκολία εύρεσης νέας ανάλογης με τη σημερινή θέσης εργασίας είναι, όπως είναι λογικό, αντιστρόφως ανάλογη της ποιότητας της σημερινής εργασίας κάποιου. Έτσι, οι – σχετικά πάντα – πιο αισιόδοξοι εμφανίζονται οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες με «μπλοκάκι», καθώς το 22,2% πιστεύει ότι θα ήταν «απόλυτα» ή «αρκετά εύκολο» να βρει μια εργασία αντίστοιχη με τη σημερινή.
Αντίθετα, στο άλλο άκρο βρίσκονται οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, που θεωρούν κατά συντριπτικό ποσοστό (91,2%) να βρουν αντίστοιχη θέση εργασίας. Στο σύνολο πάντως, η απαισιοδοξία είναι μάλλον οριζόντια στις επαγγελματικές κατηγορίες.
Αντίστοιχο φαινόμενο παρατηρεί κανείς και στις επιμέρους ηλικιακές ομάδες, καθώς οι νεότεροι/-ες εργαζόμενοι/-ες εμφανίζονται συγκριτικά πιο αισιόδοξοι/-ες, καθώς ένας στους τέσσερις (26,3%) πιστεύει ότι θα μπορούσε εύκολα να βρει μια θέση εργασίας ανάλογη με τη σημερινή – ωστόσο πρέπει και πάλι να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι ούτως ή άλλως οι νέοι και οι νέες απασχολούνται συχνότερα σε επισφαλείς θέσεις εργασίας, όπου η «ανακύκλωση» εργαζομένων και η κινητικότητα είναι συνηθέστερη και ευκολότερη και, σε κάθε περίπτωση, βρίσκονται στην αρχή της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας και ενδεχομένως σε προσωρινή/μεταβατική φάση.
Αντίθετα, τόσο οι ερωτώμενοι της ομάδας 35-54 όσο και οι άνω των 55 ετών είναι σαφώς – και εύλογα – πιο απαισιόδοξοι σχετικά με τις προοπτικές τους.
1 Τα στοιχεία για τους εργαζόμενους/-ες με «μπλοκάκι» και τους αυτοαπασχολούμενους με προσωπικό είναι ενδεικτικά, καθώς λόγω του μικρού απόλυτου αριθμού στο δείγμα (Ν=37 και Ν=42 αντίστοιχα) δεν προσφέρονται για στατιστική γενίκευση.
2 Ν=930
