Η κυβέρνηση νομοθετεί τις πιο ακραίες διάταξης αναφορικά με την οργάνωση της εργασίας και τα δικαιώματα των μισθωτών, με την αιτιολογία ότι πρόκειται για νέα… κανονικότητα. Δεν πρόκειται για ελαφρότητα. Απλώς είναι το πρόσχημα της… φυσιολογικότητας καθώς δεν μπορεί να σταθεί η άκρως μεροληπτική στρατηγική της υπέρ των επιχειρήσεων. Και δεν μπορεί να υιοθετηθεί η σκοπιμότητα που υποκρύπτεται: η πυροδότηση των εταιρικής κερδοφορίας αποκλειστικά από την εργασία. Χωρίς δίκτυα, επενδύσεις, νέα προϊόντα ή καινούργιες αγορές από την πλευρά των επιχειρήσεων.
Το εργασιακό νομοσχέδιο, αλλά και προηγούμενες σχετικές διατάξεις, έχουν μετατρέψει πολλούς εργαζομένους σε «αόρατους», τους περισσοτέρους νέους σε «νομάδες» και όλους τους μισθωτούς χωρίς συλλογικά δικαιώματα με την οικογενειακά τους ζωή υπ’ ατμόν.
1.Η αρχή έγινε με την «αναδιάρθρωση» της ΔΕΗ και των ΕΛΤΑ. Οι παλαιοί υπάλληλοι έφυγαν με ισχυρά κίνητρο (εθελούσιες με υψηλότερες των προβλεπομένων αποζημιώσεις) και οι νέοι που προσλαμβάνονται (σ.σ. συνήθως ρουσφετολογικά μέσα από εταιρείες ενοικίασης προσωπικού), δεν υπακούουν στις κλαδικές συμβάσεις. Πρόκειται για αόρατους εργαζομένους που διαβιούν με το 1/3 των αποδοχών των «παλαιών» υπαλλήλων και το ήμισυ του μέσου μισθού του ιδιωτικού τομέα.
2.Οι απολύσεις είναι αναιτιολόγητες και οι εταιρείες δεν υποχρεούνται, μαζί με τον ΟΑΕΔ, να συντάξουν ένα κοινωνικό πλάνο (στήριξη οικογένειας, κατάρτιση, επανένταξη του απολυθέντος).
3.Η εργοδοτική ακαθαρσία επεκτείνεται και οι μη αρεστοί υπάλληλοι απολύονται. Και εάν δικαιωθούν δικαστικά, κάτι που συνεπάγεται μεγάλη οικονομική αιμορραγεί για τον μισθωτό και τεράστια αναμονή στα δικαστήρια, η επιχείρηση μπορεί να «ξεμπλέξει» μαζί του με μια επιπλέον (μικρή) αποζημίωση
4.Ο Διευθυντής προσωπικού ρυθμίζει το ημερήσιο ωράριο εργασίας. Τόσο για τις ώρες προσέλευσης και αποχώρησης όσο κα για τον συνολικό (ημερήσιο) χρόνο εργασίας. Βεβαίως η διευθέτηση (σ.σ. όπως λέγεται το ελαστικό ωράριο εργασίας μεταξύ 6 και 10 ωρών), επικυρώνεται με ατομική σύμβαση. Αλλά, όπως προείπαμε, όποιος δεν «συμμορφώνεται» απολύεται χωρίς αιτιολόγηση. Μόνο από αυτή τη ρύθμιση η επιχείρηση κερδίζει από 20% στο ωρομίσθιο (τις πρώτες 5 ώρες την εβδομάδα, από την 41η έως την 45η που λέγεται «υπερεργασία») έως και 40% (που αποτελεί την ελάχιστη προσαύξηση στις νόμιμες υπερωρίες).
5. Ο εργαζόμενος με καθεστώς μερικής απασχόλησης θα μπορεί να εργάζεται πέραν του συμφωνηθέντας ωραρίου (π.χ. το 4ωρο), αλλά όχι πάντα σε συνεχόμενο ωράριο. Μπορεί να εργάζεται με παρτ τάιμ και να πηγαίνει και πρωί-απόγευμα στη δουλειά.
6.Ο εργαζόμενος που θα δουλεύει 10ωρο ημερησίως με ατομική σύμβαση, δεν θα κάνει 150 ώρες υπερωρίες, αλλά τις μισές (75), από 96 σήμερα στην βιομηχανία και 120 στις λοιπές επιχειρήσεις. Και αυτό αποτελεί μια ακόμη οικονομική πληγή καθώς σχεδόν το 70% των εργαζομένων στη βιομηχανία κάνει και υπερωρίες.
7.Οι εργαζόμενοι, πάλι με ατομική σύμβαση, μπορούν να βγαίνουν σε άδεια άνευ αποδοχών για απεριόριστο διάστημα. Με την συγκεκριμένη διάταξη καταργείται, στην ουσία, η διαθεσιμότητα που ίσχυε για τρεις μήνες –το πολύ- το χρόνο, αφορούσε το ήμισυ το προσωπικού και οι μισθωτοί ελάμβαναν το 50% των αποδοχών. (Η εν λόγω πρόβλεψη αφορούσε τις επιχειρήσεις σε παραγωγική κρίση, διαδικασία αναδιάρθρωσης, πρόσκαιρα προβλήματα). Με την διάταξη που τώρα εισηγείται η κυβέρνηση οι μισθωτοί ουσιαστικά μένουν χωρίς το παραμικρό εισόδημα για απεριόριστο διάστημα, χωρίς να είναι σαφές εάν προβλέπεται η ευχέρεια αναζήτησης άλλης εργασίας. Το προσωπικό απομακρύνεται χωρίς καμιάς αποζημίωση, χωρίς εισόδημα, χωρίς αποζημίωση.
