Στην τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, κάτι που έπρεπε να γίνεται κάθε χρόνο από το 2019 για τους μισθωτούς, και το 2023 όταν, αντιστοίχως, ανακοινώθηκαν οι πρώτες αυξήσεις αποδοχών, επικεντρώνονται τα μέτρα της ΔΕΘ 2025. Παρά τα θρυλούμενα περί «γενναίου πακέτου», εν τέλει τα μέτρα θα επικεντρώνονται στην πλευρά της είσπραξης (μερική τιμαριθμοποίηση φορολογικών κλιμάκων), παρά των ενισχύσεων/παροχών. Και θα έχουν απόδοση το 2026 για μισθωτούς και συνταξιούχους και με τις φορολογικές δηλώσεις του 2027 για τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Έτσι, αναμένεται να μεγαλώσει η φορολογική αδικία σε βάρος των χαμηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων, τα οποία θα συνεχίσουν να πληρώνουν τους ίδιους συντελεστές έμμεσης φορολογίας (ΦΠΑ), όσο και τα πλουσιότερα στρώματα. Θα ενισχυθεί, δηλαδή, η απόκλιση μεταξύ έμμεσης φορολογίας, απ’ όπου συγκεντρώνονται τα 2 στα 3 ευρώ των εσόδων και της άμεσης φορολογίας (προοδευτική κλίμακα ανάλογα με το εισόδημα).
Ενώ, αντιθέτως, στις σύγχρονες δημοκρατίες οι άμεσοι φόροι (πρέπει να) είναι υψηλότεροι. Και αυτό γιατί λόγω θηριωδών πλεονασμάτων (4,8% του ΑΕΠ ή 11,4 δισ. ευρώ το 2024 και ακόμη υψηλότερα ποσά φέτος καθώς ήδη το α’ εξάμηνο καταγράφηκαν πλεονάσματα άνω των 7,5 δισ. ευρώ), η κυβέρνηση μπορεί να πάρει μέτρα τόσο φοροαπαλλαγών, όσο και ενισχύσεων.
Ωστόσο, επειδή υπάρχει ο ευρωπαϊκός «κανόνας» του +3% έως +3,5% του ΑΕΠ στις δαπάνες (έως 3,7 δισ. ευρώ παραπάνω στις δαπάνες), είναι υποχρεωμένο το οικονομικό επιτελείο να κινηθεί κυρίως προς την περιοχή των εισπράξεων (φόρων). Αλλά και πάλι, όχι στους έμμεσους φόρους που είναι το σωστό, καθώς θα μειώσουν την ακρίβεια στην αγορά, και αυτό γιατί δεν φαίνονται άμεσα (δεν αποδίδουν… κομματικά) και σε πολλές περιπτώσεις δεν περνούν στον τελικό καταναλωτή, αλλά στους άμεσους φόρους. Κάτι που έπρεπε να έχει ήδη συμβεί, καθώς η φορολογική κλίμακα πρέπει να τιμαριθμοποιείται κατ έτος στο ύψος του πληθωρισμού. Και στην Ελλάδα, το αφορολόγητο όριο των μισθωτών είναι στα 714 ευρώ το μήνα (8.634 ετήσιου εισοδήματος), όταν προ οικονομικής κρίσης, το 2009, ήταν στα 857 ευρώ (12.000 ευρώ).
Οι 8 επιβαρύνσεις που έρχονται στη φορολογία
Έτσι, και παρά τις εξαγγελίες, το «καλάθι της ΔΕΘ» θα είναι μικρό καθώς:
- Και το 2026 οι «αυξήσεις» στους συνταξιούχους θα είναι κατώτερες του επίσημου πληθωρισμού. Για δύο έτη ακόμη (2026-2027) σαν αναπροσαρμογή θα δίνεται μόνο ο μισός πληθωρισμός (της προηγούμενης χρονιάς) και το 50% του ΑΕΠ. Άρα θα συνεχιστεί η μείωση του πραγματικού/διαθέσιμου εισοδήματος.
- Θα διατηρηθεί η δεύτερη (και πιο επώδυνη) φορολογία των συνταξιούχων μέσω της Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχου (ΕΑΣ), η οποία επιβάλλεται επί όλου του ποσού όταν ο ασφαλισμένος λαμβάνει πάνω από 300 ευρώ επικουρική σύνταξη και πάνω από 1.431 ευρώ κύρια ή άθροισμα κύριων συντάξεων. Μάλιστα, το εν λόγω ποσοστό εισφοράς φτάνει ακόμη και στο 12% στο σύνολο της σύνταξης και αθροίζεται στο 22% έως 44% της εφορίας (αν και εδώ η παρακράτηση πάει -και σωστά- κλιμακωτά, δηλαδή η εφορία είναι πιο… δίκαιη), συν το 6% υπέρ Υγείας (ΕΟΠΥΥ).
- Περιορισμός όλων των συντάξεων λόγω θανάτου στο 35% της αρχικής σύνταξης του άμεσα ασφαλισμένου σε περίπτωση εργασίας ή συνταξιοδότησης εξ ιδίου δικαιώματος.
- Περικοπή της δεύτερης εθνικής σύνταξης στις συντάξεις χηρείας (ποσοστό 70% ή 35% μετά την τριετία) σε περίπτωση λήψης σύνταξης εξ ιδίου δικαιώματος.
- Στις περιπτώσεις που οι δικαιούχοι σύνταξης χηρείας ελάμβαναν διαφορετικό (μεγαλύτερο) ποσό, το επιπλέον θα τους παρακρατείται από τις μηνιαίες αποδοχές κατά τα επόμενα χρόνια. Κάτι που συνεπάγεται μεγάλη – τριπλή μείωση στις συντάξεις: α/περικοπή της παροχής στο 35%, β/αφαίρεση της εθνικής σύνταξης και γ/παρακράτηση των ποσών που πιστώθηκαν σαν «αχρεωστήτως» καταβληθέντων.
- Συνεχίζει να υφίσταται ο κίνδυνος μείωσης των πλασματικών ετών που μπορεί να αναγνωρίσει ο ασφαλισμένος (σήμερα 7 έτη στον ιδιωτικό τομέα και, υπό ορισμένες συνθήκες, έως 12 στο δημόσιο).
- Αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης το 2027.
- Περιορισμός στα επίπεδα του (πρώην) ΙΚΑ των παροχών σε χρήμα, όπως έξοδα κηδείας, αποζημίωση ασθένειας, εκτός έδρας κ.α.
