Οι «εξαγγελίες της ΔΕΘ» θα κριθούν από τις προσεχείς δημοσκοπήσεις και, εν τέλει, από το εκλογικό αποτέλεσμα.
Τελικά, όμως, ήταν σημαντικές ή ψιχία; Αναπτυξιακές ή επιδοματικές;
Ήταν φοροελαφρύνσεις ή τιμαριθμοποίηση μερικών φορολογικών συντελεστών η οποία, μάλιστα, καθυστέρησε μερικά χρόνια;
Σίγουρα ήταν αντιφατικές! Όπως ολόκληρη η οικονομική πολιτική (εδώ και χρόνια…).
Γιατί, εκ πρώτης όψεως, δεν βγαίνει συμπέρασμα να υπάρχουν φοροελφρύνσεις σε όποιον βγάζει πάνω από 20.000-30.000 ευρώ, αλλά ο εργάτης με το βασικό μισθό, ο οποίος μισθός μένει καθηλωμένος χωρίς ωριμάνσεις (3ετίες) εδώ και 12 χρόνια, να πληρώνει φόρο 20% και, εν τέλει, η ανειδίκευτη απασχόληση να επιβαρύνεται με 56% (συνολικό κόστος για επιχείρηση/απασχολούμενο).
Ή, όποιος βγάζει 2.000 το μήνα να έχει από ένα ποσό και πάνω όφελος 2% και όποιος βγάζει 3.500 ευρώ να έχει όφελος 6%…
- Αν κάθε χρόνο τιμαριθμοποιούνταν η φορολογική κλίμακα, τουλάχιστον για τα έτη που δίνονται ονομαστικές αυξήσεις, θα έπρεπε το αφορολόγητο όριο των συνταξιούχων να είναι 9.802 ευρώ (+13,5%) και των μισθωτών 11.658 ευρώ (+35,5% στο βασικό μισθό από το 2019). Αντίστοιχα ο φορολογικός συντελεστής 22% θα ίσχυε από τα 11.350 ευρώ και πάνω για τους συνταξιούχους και από τα 13.500 ευρώ για τους μισθωτούς
- Με τις «εξαγγελίες της ΔΕΘ» και εισόδημα 15.000 ευρώ ένας συνταξιούχος ή ένας μισθωτός θα κερδίσει το 2026 μόλις 100 ευρώ φόρο, ενώ με την τιμαριθμοποίηση μόνο του δεύτερου κλιμακίου (22% όπως ισχύει) ένας συνταξιούχο θα κέρδιζε 215 (116 ευρώ από αύξηση αφορολόγητου, 162 από μετάθεση φορολογικού συντελεστή 22% για πάνω από 11.350 ευρώ, μείον επιβάρυνση 63 ευρώ από φορολόγηση με 22% μεταξύ 11.350 και 15.000 ευρώ ετήσιου εισοδήματος, αντί για 20% με τις εξαγγελίες). Και ένας μισθωτός θα γλύτωνε, λόγω πληθωρισμού, 506 ευρώ φόρου.
- Το σύνολο των εξαγγελιών ήταν από ην πλευρά των εσόδων και όχι των παροχών (μεταβιβάσεων). Και αυτό γιατί ότι εισπράξει το «σύστημα», δύσκολα το εκταμιεύει. Ειδικά λόγω του ευρωπαϊκού κανόνα για ετήσια αύξηση των δαπανών στο 3% (έως 3,5% για την Ελλάδα). Άρα και οι ευρωπαϊκού κανόνες επιτρέπουν λιγότερους φόρους, αλλά όχι ένα γενναίο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) ώστε π.χ. να καλύψουμε τα κενά στην Έρευνα, πόσο μάλιστα να αναδειχθούμε στην πρωτοπορία της Τεχνητής Νοημοσύνης!
- Υπό αυτή την άνοια ο κ.Μητσοτάκης… ξέχασε την μείωση των ποσοστών ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης με το «ακλόνητο» επιχείρημα ότι η μείωση δεν περνάει στον καταναλωτή. «Επιχείρημα» όμως που δεν ισχύει με τους μειωμένους, κατά 30%, συντελεστές ΦΠΑ στα μικρά νησιά…
- Οι χαμηλές αποδοχές βοηθούν(;) στην συγκράτηση του εμπορικού ελλείμματος καθώς οι φτωχοί μισθοσυντήρητοι δεν μπορούν να δαπανήσουν για (ακριβά) εισαγόμενα αγαθά. Αλλά, είναι τόσο μεγάλο το παραγωγικό κενό της χώρας που η εξίσωση δεν βγαίνει. Ειδικά όταν κάθε χρόνο συρρέουν πάνω από 30 εκ. τουρίστες στη χώρα και θέλουν να τραφούν. Ακόμη και οι ντομάτες δεν φτάνουν…
- Οι χαμηλοί μισθοί βοηθούν(;) και την ανταγωνιστικότητα. Μόνο που τα ελληνικά προϊόντας υστερούν στις εξαγωγές καθώς ο παράγων «κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος» επηρεάζεται κυρίως από την καινοτομία, τους εκσυγχρονισμούς και αυτοματισμούς. Όπου υστερεί η ελληνική (μικρομεσαία) επιχείρηση.
- Η συγκράτηση των τιμών (ακρίβεια) αφενός ένιαι δύσκολη εξίσωση, αφετέρου «συμφέρει» την κυβέρνηση. Μαζί με την συγκέντρωση του τζίρου σε λίγα «μαγαζιά» (σουπερ μάρκετ), αυξάνονται τα έσοδα από τον ΦΠΑ. Άρα διασφαλίζονται τα πλεονάσματα.
- Η μερική «τιμαριθμοποίηση» της φορολογικής κλίμακας και η διατήρηση της ακραίας, κυρίως ως προς τον τρόπο επιβολής, Εισφοράς «Αλληλεγγύης» Συνταξιούχου (ΕΑ), που αποτελεί διπλή και άδικη φορολογία για τους «απομάχους», συντείνει στην δημιουργία αποθεματικών που καταγράφεται στο «πλεόνασμα της γενικής κυβέρνησης» (η ΕΑΣ δεν πάει στα κρατικά έσοδα). Άρα συντείνει στα θηριώδη πλεονάσματα.
- Οι υψηλές τιμές στα ενοίκια είναι αποτέλεσμα της έκρηξης τιμών στην αγορά στέγης. Κάτι που μοιάζει επιθυμητή, αν όχι προκληθείσα, εξέλιξη για τις τράπεζες και τα Fund καθώς οι υψηλές εμπορικές αξίες συντείνουν στην… αποπληρωμή ορισμένων «κόκκινων» δανείων (κυρίως των στρατηγικών κακοπληρωτών, όχι των πτωχευμένων που, έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούν να τα αποπληρώσουν…). Είναι μια πτυχή που μοιάζει επιθυμητή και από την κυβέρνηση στο βαθμό που το ελληνικό δημόσιο έχει εγγυηθεί τα δάνεια του «Ηρακλή 1 και 2» και εάν δεν μεταβιβαστούν (εκπλειστηριαστούν) το δημόσιο το κρατικό χρέος θα επιβαρυνθεί με τουλάχιστον18,5 δισ. ευρώ.
