Μόνο χρόνος… ύπνου απομένει στους εργαζόμενους με το κυβερνητικό σχέδιο για την 13ωρη εργασία.
Με βάση τις προτεινόμενες ρυθμίσεις ο μισθωτός, μετά το 8ωρο, θα εργάζεται μια ώρα υπερεργασία (σ.σ. με χαμηλότερη αποζημίωση 20%), χρόνο που δεν μπορεί να αρνηθεί και στη συνεχεία ο εργοδότες θα μπορεί να τον απασχολεί για άλλες 4 ώρες (+40%). Αν δε δεχθεί να εργαστεί αυτόν επιπλέον χρόνο, θα πρέπει αν αποδείξει αυτόν τον ισχυρισμό του. Ότι δεν γίνεται με κακή πίστη…
Με δεδομένο ότι έτσι συμπληρώνεται 13ωρη εργασία, η οποία είναι περίπου υποχρεωτική, όπως υποχρεωτικό είναι και το (τουλάχιστον) 20λεπτο διάλειμμα για κολατσιό-καφέ, άρα έχουμε 13 ώρες και 20 λεπτά τουλάχιστον την ημέρα στην επιχείρηση, απομένουν μόλις 10 ώρες & 40΄ για ανάπαυση. Καταργείται έτσι στην πράξη η υποχρέωση, από ευρωπαϊκό οδηγία μάλιστα, για 11ωρη συνεχή ανάπαυση.
Χωρίς να συνυπολογιστεί ο χρόνος μετακίνησης προς και από την εργασία. Ιδιαίτερα με τα μαζικά μέσα μεταφοράς (ΜΜΜ). Πόσο μάλιστα τα μεγάλα αστικά κέντρα…
Πρόσθετα, με προηγούμενο νόμο 5053/2023 (Α.Γεωργιάδη) προβλέπεται η 6ήμερη απασχόληση (σ.σ. πλην σούπερ μάρκετ). Κατά συνέπεια έχει καταργηθεί και η 48ωρη συνεχής εβδομαδιαία ανάπαυση.
Τι αντιπαθούν οι νέοι…
Είναι δύο στοιχεία ακραίας ευελιξίας που αντιπαθούν οι εργαζόμενοι, κυρίως οι νέοι. Οι οποίοι, σε ποσοστό 78% στις ηλικίες 19-29 (δημοσκόπηση Metron Analysis τη ΓΣΕΕ), δηλώνουν ότι η ευελιξία και το ωράριο εργασίας (13ωρο) είναι οι κύριοι αποτρεπτικοί παράγοντες στο να κάνουν οικογένεια.
Το θέμα της 13ωρης εργασίας είναι το ζήτημα αιχμής της σημερινής (1/10/25) κινητοποίησης της ΓΣΕΕ με την συμμετοχή της ΑΔΕΔΥ (συγκέντρωση στις 11 στην πλατεία Κλαυθμώνος, στο Σύνταγμα μισή ώρα νωρίτερα το ΠΑΜΕ).
Όπως σημειώνει η ΓΣΕΕ σε υπόμνημά της στην υπουργό Εργασίας Νίκη Κεραμέως «το 11ωρο της ανάπαυσης είναι απολύτως ανελαστικό, δεδομένου ότι αποτελεί το ακραίο ελάχιστο όριο προστασίας που προβλέπει η Οδηγία 2003/88 ΕΚ, το οποίο με το ΣχΝ παραβιάζεται».
Η προωθούμενη διάταξη επιχειρεί να κανονικοποιήσει την 13ωρη ημερήσια εργασία τη στιγμή που τα στατιστικά στοιχεία επιβεβαιώνουν εδώ και χρόνια την υπεραπασχόληση των Ελλήνων εργαζομένων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του ΟΟΣΑ για το 2022, οι Έλληνες εργαζόμενοι παραμένουν στην κορυφή με 1.886 ώρες εργασίας ετησίως, ενώ ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 1.571 ώρες εργασίας ετησίως».
Κατά συνέπεια, το πρόβλημα δεν είναι η καταβολή υπερωρίας, αν και θα έπρεπε ο συμβατικός μισθός να διασφαλίζει μια άνετη διαβίωση για τις εργατικές οικογένειες. Αλλά και οι επιπτώσεις της υπερ-απασχόλησης των Ελλήνων εργαζομένων στην υγεία και την ασφάλεια της εργασίας. Ειδικά υπό το πρίσμα του αυξανόμενου αριθμό των εργατικών ατυχημάτων.
«Η προωθούμενη ρύθμιση διευρύνει ακόμη περισσότερο τα περιθώρια για υπέρβαση του εργάσιμου χρόνου, σε βάρος της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, οδηγώντας σε εργασιακή εξουθένωσή τους και διαλύοντας κάθε έννοια προσωπικής και οικογενειακής ζωής τους» σημειώνει η ΓΣΕΕ.
Χωρίς υπερωρίες
Ως προς τη διευθέτηση του ημερήσιου χρόνου εργασία ένα ημέρα, εβδομάδα και μήνα για ολόκληρο το έτος, δηλαδή η σε μόνιμη βάση 10ωρη εργασία χωρίς καταβολή υπερωριών, παρά με την χορήγηση ρεπό ή εργασία με μικρότερο ωράριο, η ΓΣΕΕ σημειώνει ότι: «Η οργάνωση του χρόνου εργασίας με διευθετήσεις μικρότερες του εξαμήνου, πχ σε εβδομαδιαία ή και μηνιαία βάση, ουσιαστικά σημαίνει ότι η εργασία προσαρμόζεται απόλυτα στις ανάγκες της επιχείρησης, αντί η τελευταία να προβεί σε προσλήψεις επιπλέον προσωπικού για την κάλυψή τους».
Όμως, κατά την διάρκεια του μειωμένου ωραρίου (π.χ. έναν μήνα 10ωρη ημερήσια εργασία και τον επόμενο 6ωρη), θα επιτρέπεται η υπερεργασία και η υπερωριακή απασχόληση του εργαζόμενου με τις προβλεπόμενες προσαυξήσεις (20% στην υπερεργασία και 40% στην υπερωρία). Άρα, αντί για 6ωρο θα εργάζεται.. 11ωρο (μια ώρα υπερεργασία και 4 ώρες υπερωρία). Κάτι που αυξάνει την εντατικοποίηση της εργασίας, την εργασιακή εξάντληση και τους κινδύνους ατυχημάτων.
