Την πρώτη μετα-πανδημική κοινωνική εμπειρία και την πιο σημαντική κυβερνητική δοκιμασία στην διετή διακυβέρνηση της ΝΔ θα έχουμε αυτή την εβδομάδα με την 24ωρη Γενική Απεργία ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Στις 10/6, επ αφορμή της προώθησης του εργασιακού νομοσχεδίου και των ακραίων ρυθμίσεων για την οργάνωση και την αμοιβή της εργασίας, θα συναντηθούν στην πλατεία Κλαυθμώνος οι πολίτες μετά το συνεχές lockdown και θα δοκιμαστούν οι νέες ισορροπίες.
Η κινητοποίηση της προσεχούς Πέμπτης, η συμμετοχή, η απήχηση και (ενδεχομένως) οι διαδικασίες που θα πυροδοτήσει θα κρίνουν:
-Το τελικό περιεχόμενο του περιώνυμου νομοσχεδίου και, κυρίως, την διαδικασία κυβερνητικής φθοράς, αλλά και την τύχη του επόμενου σχεδίου αναφορικά με την κεφαλαιοποίηση του ασφαλιστικού (επικουρικό).
-Την κυβερνητική πορεία και τα διαμορφούμενα κοινωνικά μέτωπα.
Την προσεχή Πέμπτη 10 Ιουνίου στην πλατεία Κλαυθμώνος εκτός από την κοινωνική αφύπνιση και τα συνδικαλιστικά αντανακλαστικά, θα κριθούν και οι συμμαχίες της «επόμενης ημέρας». Υπό αυτή την έννοια πρόκειται για την «πρόβα τζενεράλε» για την «επόμενη ημέρα». Τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Μερικά δε ζητήματα κρίνονται και από τις λεπτομέρειες: Για παράδειγμα, αν τα συνδικάτα της κίνησης (Μετρό, ΗΣΑΠ, Λεωφορεία κ.α.) συνεργαστούν με την ΓΣΕΕ για την πρωινή-μαζική μετακίνηση των διαδηλωτών στο κέντρο της πρωτεύουσας (κηρύξουν δηλαδή στάσεις εργασίας το μεσημέρι, ώστε να «κατέβουν» οι διαδηλωτές στο κέντρο, αντί για 24ωρο χειρόφρενο). Καθώς επίσης και την δυνατότητα κλιμάκωσης-συνέχισης των κινητοποιήσεων μέχρι την εισαγωγή του εργασιακού νομοσχεδίου στην ολομέλεια της Βουλής (προς τα τέλη του μήνα). Είναι κάτι που θα κριθεί και από την επιτυχία της προσεχούς κινητοποίησης (10/6).
Η ομόθυμη αποδοκιμασία της κυβέρνησης αφορά στην μεταφορά στις πλάτες των εργαζομένων (μειωμένα δικαιώματα, καθηλωμένες αμοιβές) του κόστους εξόδου από την (οικονομική και υγειονομική) κρίση.
Την ώρα μάλιστα που οι αναπτυγμένες οικονομίες σχεδιάζουν την «επόμενοι ημέρα» με την 4η βιομηχανική επανάσταση, τα ρομπότ και τους αυτοματισμούς, στην χώρα μας το δίδυμο Μητσοτάκη-Χατζηδάκη προωθούν:
-Την ρύθμιση του ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας με ατομική σύμβαση. Κατά συνέπεια, καταργείται η πρόσθετη αμοιβή της υπερεργασίας (συν 20%) και οι μισθωτοί θα εργάζονται έως και 50 ώρες την εβδομάδα χωρίς πρόσθετη αμοιβή.
-Στις αναιτιολόγητες, έτσι κι αλλιώς, απολύσεις προστίθεται πλέον και η ευχέρεια στις επιχειρήσεις να μην επαναπροσλάβουν απολυθέντα, ακόμη και εάν το δικαστήριο αποφανθεί ότι αυτή ήταν παράνομη. Απλώς η ισχυρή-εργοδοτική πλευρά θα καταβάλει μια προσαύξηση της (πενιχρής έτσι κι αλλιώς) αποζημίωσης.
-Ο εργαζόμενος με καθεστώς μερικής απασχόλησης θα μπορεί να εργάζεται πέραν του συμφωνηθέντας ωραρίου (π.χ. το 4ωρο), αλλά όχι πάντα σε συνεχόμενο ωράριο. Μπορεί να εργάζεται με παρτ τάιμ και να πηγαίνει και πρωί-απόγευμα στη δουλειά.
-Ο εργαζόμενος που θα δουλεύει 10ωρο ημερησίως με ατομική σύμβαση, αν χρειαστεί δεν θα κάνει 150 ώρες υπερωρίες, αλλά τις μισές (75), καθώς για δύο ώρες διευθέτησης, θα αφαιρείται μια ώρα υπερωρίας (από 96 σήμερα στην βιομηχανία και 120 στις λοιπές επιχειρήσεις). Και αυτό αποτελεί μια ακόμη οικονομική πληγή καθώς σχεδόν το 70% των εργαζομένων στη βιομηχανία κάνει και υπερωρίες.
-Οι εργαζόμενοι, πάλι με ατομική σύμβαση, μπορούν να βγαίνουν σε άδεια άνευ αποδοχών για απεριόριστο διάστημα. Με την συγκεκριμένη διάταξη καταργείται, στην ουσία, η διαθεσιμότητα που ίσχυε για τρεις μήνες –το πολύ- το χρόνο, αφορούσε το ήμισυ το προσωπικού και οι μισθωτοί ελάμβαναν το 50% των αποδοχών. (Η εν λόγω πρόβλεψη αφορούσε τις επιχειρήσεις σε παραγωγική κρίση, διαδικασία αναδιάρθρωσης, πρόσκαιρα προβλήματα). Με την διάταξη που τώρα εισηγείται η κυβέρνηση οι μισθωτοί ουσιαστικά μένουν χωρίς το παραμικρό εισόδημα για απεριόριστο διάστημα, χωρίς να είναι σαφές εάν προβλέπεται η ευχέρεια αναζήτησης άλλης εργασίας. Το προσωπικό απομακρύνεται χωρίς καμιάς αποζημίωση, χωρίς εισόδημα, χωρίς αποζημίωση.
