Ο ορίζοντας της εκλογικής αναμέτρησης του 2023 και πολύ περισσότερο μιας πρόωρης προσφυγής στις Κάλπες γίνεται ολοένα πιο σκοτεινός και αβέβαιος για τον απομονωμένο σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο Ερντογάν.
Το σύνολο των πολιτικών κομμάτων της Τουρκίας περιλαμβανομένου του Κουρδικού HDP, και εξαιρουμένου του ακροδεξιού ΜΗΡ η του κόμματος των Γκρίζων Λύκων φαίνεται να ανταποκρίνεται στην πρωτοβουλία του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος του Κεμαλικού CHP για ευρύτατο μέτωπο που θα στηρίξει κοινό υποψήφιο στην επόμενη Προεδρική Εκλογή με στόχο την κατάργηση του Προεδρικού προσωποπαγούς καθεστώτος και την επιστροφή σε κοινοβουλευτικό- πρωθυπουργοκεντρικό καθεστώς.
Αν χρειαζόταν κάποιο επίσημο πιστοποιητικό για το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει ο Ερντογάν η συνεργασία των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι μια απτή απόδειξη.
Ο εκλογικός πανικός κυριαρχεί στο περιβάλλον Ερντογάν καθώς καταγράφεται ταυτόχρονα και η μείωση της εκλογικής βάσης του ΑΚΡ αλλά και του ΜΗΡ του Μπαχτσελί που δημοσκοπικά βρίσκεται κάτω από το όριο του 10% που απαιτείται για την εκπροσώπηση στην Βουλή.
Ετσι ο Ερντογάν τις επόμενες μέρες θα ανακοινώσει σχέδιο αλλαγής του εκλογικού νόμου με στόχο την μείωση του 10% στο 7% ενώ ταυτόχρονα επιταχύνει την μεθόδευση για απαγόρευση της λειτουργίας του Κουρδικού ΗDP.
Το όριο του 10% θεσπίσθηκε από την Δικτατορία του Εβρέν το 1982 με στόχο την παρεμπόδιση κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης τόσο των Ισλαμιστών όσο και των Κούρδων.
Η σχέση του Ερντογάν με τους Κούρδους της Τουρκίας είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της μετάλλαξης του τούρκου ηγέτη από μεταρρυθμιστή σε αυταρχικό.
Στις Εκλογές του 2002 οι Κούρδοι ψήφισαν μαζικά το ΑΚΡ καθώς η Ισλαμική Ιδεολογική του ταυτότητα εγγυόταν μεγαλύτερη ευελιξία από το Κεμαλικό Δόγμα «Ένα Έθνος ,Ένα Κράτος»
Μετά την επόμενη εκλογική του νικη το 2007 ο Ερντογάν άρχισε με απεσταλμένο του τον επικεφαλής της ΜΙΤ Φιντάν συνομιλίες με τον έγκλειστο στο Ιμραλι ιστορικό ηγέτη του ΡΚΚ Οτσαλάν με στόχο την πολιτική διευθέτηση του Κουρδικού με πρώτο βήμα την χορήγηση αυτονομίας σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης.
Όλα ανατράπηκαν στις Εκλογές του 2015 όταν το HDP ξεπέρασε το 10% και μπήκε στην Βουλή στερώντας από το ΑΚΡ την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.
Έτσι μέσα σε μια νύκτα η ηγεσία των Κούρδων έγιναν από συνομιλητές ξανά τρομοκράτες.
Η συσπείρωση των Κεμαλικών του Κιλιτζάρογλου με τους Κούρδους αλλά και με την Σκληρή Δεξιά της Αξενέρ με κοινό παρονομαστή την αποκατάσταση του Κοινοβουλευτικού Καθεστώτος δίνει στους δημάρχους της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας, που διεκδικούν το χρίσμα του αντιπάλου του Ερντογάν το 2023 η και νωρίτερα ,ισχυρό πολιτικό πλεονέκτημα που σίγουρα θα φάνει στις επερχόμενες δημοσκοπήσεις.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος)