Πράσινοι και Φιλελεύθεροι αν πάρει κανείς της μετρητοίς τα προεκλογικά τους προγράμματα και τοποθετήσεις είναι δύσκολο να τους φαντασθεί να συμμετέχουν σε μια τρικομματική κυβέρνηση με μείζονα εταίρο είτε τους Σοσιαλδημοκράτες , είτε τους Χριστιανοδημοκράτες.
Με δεδομένο μάλιστα ότι το ποιο πιθανό σενάριο είναι μια κυβέρνηση με Καγκελάριο τον Σολτς, Υπουργό Εξωτερικών από τους Πράσινους και Υπουργό Οικονομικών τον ηγέτη των Φιλελευθέρων Λίντνερ, εύλογα προκύπτει το ερώτημα αν τα σημεία συμφωνίας και σύγκλισης των δύο κομμάτων έχουν το απαιτούμενο ειδικό βάρος για να ισορροπήσουν τις πολύ σοβαρές αποκλίσεις σε στρατηγικής σημασίας θέματα.
Πράσινοι και Φιλελεύθεροι συμφωνούν στην λήψη μέτρων υπέρ της ισότητας των φύλων, τάσσονται υπέρ της νομιμοποίησης της χρήσης της κάνναβης και συμφωνούν στο να δοθεί δικαίωμα ψήφου σε όσους κλείνουν το 16ο έτος της ηλικίας τους.
Στον τομέα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας έχει ήδη από ότι φαίνεται διαμορφωθεί συναίνεση ενώ σύμφωνα με πληροφορίες και πήγες και των δύο κομμάτων μπορούν να
γεφυρωθούν οι υφιστάμενες αποκλίσεις στο προσφυγικό-μεταναστευτικό.
Στην προεκλογική εκστρατεία τα δυο κόμματα με διαφορετικό περιεχόμενο αυτοπροσδιορίσθηκαν ως μεταρρυθμιστικά με σημεία αιχμής την εκπαίδευση και την ψηφιοποίηση.
Πράσινοι και Φιλελεύθεροι έχουν ταχθεί υπέρ μιας παρεμβατικής εξωτερικής πολιτικής που θα συνυπολογίζει τον σεβασμό των δημοκρατικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις διμερείς σχέσεις της Γερμανίας με αυταρχικά καθεστώτα όπως αυτά της Κίνας, της Ρωσίας και της Τουρκίας.
Εκεί που διαφορές εξακολουθούν να προβάλλουν ως αγεφύρωτες είναι η δημοσιονομική πολιτική τόσο της Γερμανίας όσο και της Ε.Ε.
Οι Πράσινοι έχουν ταχθεί υπέρ της παράτασης ισχύος των εργαλείων του Ταμείου Ανάκαμψης το λιγότερο σε ορίζοντα δεκαετίας ενώ ο Λίντνερ που προβάλλει ως ο νέος η ο μικρός Σόιμπλε ζητά την επιστροφή στην μόνιμη σκληρή δημοσιονομική πολιτική όπως αυτή ορίζεται από το Σύμφωνο Σταθερότητας και τον Κόφτη Χρέους το αργότερο μέχρι την αρχή του 2023.
Στα δύο βασικά εργαλεία του Ταμείου Ανάκαμψης την αμοιβαιοποίηση του κινδύνου μέσω του κοινού δανεισμού και στην μεταφορά πόρων από τον πλεονασματικό βορρά στον ελλειμματικό Νότο για την άμβλυνση των κοινωνικών και των περιφερειακών ανισοτήτων οι Φιλελεύθεροί είναι αδιαπραγμάτευτοι.
Στους αντίποδες βρίσκονται και οι θέσεις των δύο κομμάτων για την φορολογία με τους Πράσινους να ζητούν αύξηση της φορολογίας των υψηλών εισοδημάτων και τους Φιλελεύθερους να εισηγούνται δραστικές μειώσεις.
Είναι προφανές ότι οι Πράσινοι πιστεύουν στον παρεμβατικό ρόλο του κράτους στην διασφάλιση επιστροφής στην Ανάπτυξη και οι Φιλελεύθεροι παραμένουν προσκολλημένοι στο δόγμα της αυτορυθμιζόμενης αγοράς.
Όμως τα παραπάνω έχουν σχετική αξία και σημασία καθώς η ενεργειακή κρίση ήλθε να περιπλέξει τα σενάρια για επιστροφή στην κανονικότητα την επόμενη μέρα της Πανδημίας.
Με άλλα λόγια οι συγκλίσεις και αποκλίσεις των κομμάτων είναι πολύ πιθανόν να χρειαστεί να επαναπροσδιοριστούν σε νέα βάση, μια διαπίστωση που ισχύει τόσο για την Γερμανία όσο και για το σύνολο της Ε.Ε-Ευρωζώνης.
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος