Είναι η πρώτη φορά που στη χώρα δεν συζητάμε για μειώσεις και περικοπές, αλλά επέστρεψε η συζήτηση στο εάν θα δοθούν αναδρομικά και σε ποιο ύψος, για το κοινωνικό μέρισμα, για το εάν θα επιστραφεί η 13η σύνταξη και ο επιπλέον μισθός, για τις αυξήσεις στον κατώτατο μισθό. Μια θετική συζήτηση σε αντιδιαστολή με την μαυρίλα των τελευταίων ετών.
Θα πει κανείς, μα καλά όλα τέλεια είναι; Η κλασσική απάντηση είναι ότι ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, αλλά τα τελευταία χρόνια απουσίαζε, όχι απλά το καλό, αλλά και το στοιχειώδες.
Το θετικό για την κοινωνία είναι ότι για πρώτη φορά μετά το 2010, αν εξαιρέσουμε τα μέτρα που ελήφθησαν για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας και τους δικαιούχους του κοινωνικού εισοδήματος αλληλεγγύης, ένα μεγάλο μέρος συμπολιτών μας θα δει να βελτιώνεται η ζωή του.
Πολύ περισσότερο η θετική δυναμική της οικονομίας θα δημιουργήσει νέες ευκαιρίες.
Στη πράξη μετά από χρόνια η χώρα μας θα επανακτήσει το δικαίωμα της να χαράσσει, στο πλαίσιο βέβαια της αρχιτεκτονικής της ευρωπαϊκής ένωσης, την δίκη της πολιτική.
Όμως το πιο σημαντικό είναι ότι στην μετά τα μνημόνια περίοδο θα δοθεί η δυνατότητα σε κάθε πολιτική δύναμη να παρουσιάσει την πρόταση της σχετικά με την προοπτική και το μέλλον της χώρας.
Όλα αυτά βέβαια από μόνα τους δεν αρκούν αν δεν συνοδευτούν από ένα εμπνευσμένο και ρεαλιστικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Το θετικό είναι ότι πλέον τίθεται από την κυβέρνηση ως προτεραιότητα τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας, η μείωση των ανισοτήτων, η διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους.
Είναι οι πρώτες πράξεις για την πλήρη επιστροφή στην κανονικότητα. Και δεν ήταν μια απλή διαδικασία…