Στο λευκό πρωθυπουργικό σαλόνι ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, μαντιλοφορούσες από το Αφγανιστάν!
Μπράβο! Όμως να λέμε τα πράγματα με το άνομά τους. Το ενδιαφέρον για τις γυναίκες του Αφγανιστάν αν και όψιμο μακάρι στην πορεία να αποδειχτεί αληθινό, διότι το παγκόσμιο γυναικείο κίνημα (όχι μόνο στο Αφγανιστάν) χρειάζεται την έμπρακτη στήριξη της Διεθνούς Κοινότητας !
Η Δύση μέχρι την 15η Αυγούστου 2021 αντιμετώπιζε ως «παράσιτα» τις Αφγανές που εγκατέλειπαν την χώρα τους και ζητούσαν καταφύγιο στην Μέση Ανατολή, την Ευρώπη και την Αμερική. Οι ίδιες και οι οικογένειες τους έβρισκαν παντού πόρτες κλειστές και κανείς δεν τους έδινε άσυλο…
Σήμερα οι «μαύρες μύγες» του χτες αντιμετωπίζονται ως «ηρωίδες»…
Η πολιτική της Δύσης για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες δεν είναι ενιαία και ασκείται με βάσει τα γεωπολιτικά παιχνίδια που κάθε φορά διαδραματίζονται στον πλανήτη και αναγκάζουν εκατομμύρια ανθρώπους να ξεριζώνονται από τις πατρογονικές τους εστίες.
Οι πρόσφυγες, οι αιτούντες άσυλο και οι οικονομικοί μετανάστες γίνονται εργαλείο διακανονισμού στην γεωπολιτική αλλά και στα παιχνίδια εξουσίας των χωρών υποδοχής τους.
Για παράδειγμα η ΝΔ ήταν το κόμμα εξουσίας που προεκλογικά πόνταρε στην ξενοφοβία και την πολιτική στεγανοποίησης των συνόρων και να που τώρα ο αρχηγός της ως πρωθυπουργός υποδέχεται στο Μέγαρο Μαξίμου γυναίκες από το Αφγανιστάν! Και δεν είναι ο μόνος, την ίδια γραμμή ακολουθούν σήμερα οι περισσότεροι ηγέτες στην Δύση.
Τα τελευταία χρόνια οι πόλεμοι στη Συρία, τη Λιβύη, το Αφγανιστάν και σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής, οδήγησαν σε μία από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές καταστροφές μετά τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ωστόσο αντί να αναπτυχθεί μια ενιαία παγκόσμια στρατηγική που να θέτει ως προτεραιότητα την ασφάλεια και την ευημερία όσων εγκαταλείπουν τις περιοχές των συγκρούσεων, πολλές προηγμένες Δυτικές χώρες αγνοούν εντελώς την συγκεκριμένη αναγκαιότητα και συμπεριφέρονται στους πρόσφυγες ως να είναι εγκληματίες και παράνομοι. Παίζουν με τις λέξεις και τους χαρακτηρισμούς και τους «βαφτίζουν» πότε ως πρόσφυγες , πότε ως μετανάστες και ποτέ ως λαθρομετανάστες και παράνομους αλλοδαπούς , αναλόγως με τις πολιτικές σκοπιμότητες και τα γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζει η κάθε χώρα υποδοχής.
Για παράδειγμα :
-Κατά την έναρξη του πολέμου στην Συρία, η υποστήριξη των προσφύγων θεωρήθηκε ως «ηθική υποχρέωση» από χώρες σε όλο τον κόσμο, στην Μέση Ανατολή και την Ευρώπη. Αν και συχνά η ρητορική υποστήριξης δεν ταυτιζόταν με τη δράση καθώς πάνω από την γηραιά ήπειρο είχε επανεμφανιστεί το φάντασμα της ξενοφοβίας, η βοήθεια στους πρόσφυγες θεωρήθηκε ως πολιτική στάση εναντίον της συριακής κυβέρνησης.
-Την ίδια χρονική στιγμή, η Δύση δεν θεωρούσε πρόσφυγες αλλά λαθρομετανάστες και παράνομους αλλοδαπούς τους Αφγανούς που περνούσαν τα σύνορα της χώρα τους χωρίς διαβατήρια. Τους αντιμετώπιζε ως παράσιτα που εκμεταλλεύονταν τη διεθνή συμπάθεια στους Σύρους πρόσφυγες…
Οι Αφγανοί που εγκατέλειπαν τη χώρα τους που είχε πληγεί από τον πόλεμο και ήταν υπό αμερικανική κατοχή, αντιμετωπίζονταν ως μιάσματα και αριβίστες που δεν είχαν καμία πολιτική χρησιμότητα για τις χώρες υποδοχής τους. Μόλις όμως το Αφγανιστάν έπεσε στα χέρια των Ταλιμπάν και οι ΗΠΑ με το ΝΑΤΟ εγκατέλειψαν τη χώρα, η Αφγανοί από λαθρομετανάστες μετονομάστηκαν σε πρόσφυγες εξυπηρετώντας έναν πολιτικό σκοπό !
Πριν τον έλληνα πρωθυπουργό, η Ιταλίδα υπουργός Εσωτερικών Luciana Lamorgese υποστήριξε την ανάγκη ευρωπαϊκής υποστήριξης για Αφγανούς πρόσφυγες! Πρόκειται για την πιο χαρακτηριστική πράξη πολιτικής υποκρισίας καθώς η Ιταλία και η παρούσα κυβέρνηση βαρύνεται με συγκεκριμένες ενέργειες κατά των προσφύγων και των οικονομικών μεταναστών :
-Η απώθηση τους απο τις Ιταλικές ακτές.
-Το θαλάσσιο μπλόκο στην Μεσόγειο ώστε να μην προσεγγίσουν τα ιταλικά χωρικά ύδατα.
-Η χρηματοδότηση και η ίδρυση στρατοπέδων προσφύγων στη Λιβύη - που χαρακτηρίζονται «στρατόπεδα συγκέντρωσης» - για πρόσφυγες που συνελήφθηκαν προσπαθώντας να διαφύγουν στην Ευρώπη.
-Η δίωξη Ιταλών εθελοντών που παρείχαν ανθρωπιστική βοήθεια στους πρόσφυγες, ακόμη και αιρετών που τόλμησαν να τείνουν χείρα βοηθείας στους πρόσφυγες.
Τελευταίο θύμα της εκστρατείας των ιταλικών αρχών για την καταστολή προσφύγων και αιτούντων άσυλο ήταν ο Ντομένικο Λουκάνο, ο πρώην δήμαρχος του Ρίατσε στην περιοχή της Καλαβρίας στη νότια Ιταλία, ο οποίος φυλακίστηκε για 13 χρόνια με την κατηγορία της υποκίνησης για παράνομη μετανάστευση και για «παρατυπίες διαχείριση των αιτούντων άσυλο» ! Η ετυμηγορία περιλάμβανε επίσης πρόστιμο 500.000 ευρώ για την ανάκτηση κεφαλαίων που έλαβε από την ΕΕ και την ιταλική κυβέρνηση.
Ξέρετε ποιες ήταν οι «παρατυπίες» για τος οποίες καταδικάστηκε ο πρώην Δήμαρχος Ρίατσε ;
-Ορισμένοι μετανάστες στο Ρίατσε απέκτησαν δημοτικές θέσεις εργασίας όταν ο Lucano ήταν δήμαρχος.
-Τα εγκαταλελειμμένα κτίρια στην περιοχή αποκαταστάθηκαν με ευρωπαϊκά κονδύλια για την παροχή στέγης στους μετανάστες.
Η καταδικαστική απόφαση του τέως Δημάρχου Ρίατσε έγινε δεκτή με ενθουσιασμό απο το ακροδεξιό κόμμα Λέγκα του Βορρά. Ο επικεφαλής της Λέγκα, Ματέο Σαλβίνι , ήταν υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας από το 2018-19 και είχε κατηγορηθεί για αντι-μεταναστευτική πολιτική.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Στην παρούσα περίοδο μπορεί να έχει κοπάσει είναι η αντι-προσφυγική ρητορική όμως οι πολιτικές για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες παραμένουν εχθρικές.
Πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις 30 Σεπτεμβρίου 2021 δείχνει τον πραγματικό αντίκτυπο της πολιτικής εχθρότητας της Ευρώπης απέναντι στους πρόσφυγες. Πάνω από 20.000 μετανάστες πνίγηκαν προσπαθώντας να φτάσουν στην Ευρώπη. Από τις αρχές του 2021, συνολικά 1.369 μετανάστες έχουν πνιγεί στη Μεσόγειο.
Η Ευρώπη καλωσορίζει σήμερα μόνο ένα μέρος Αφγανών ενώ αφήνει τους υπόλοιπους στην τύχη τους. Δεν επινοείται τυχαία η πολιτική γλώσσα και η κατηγοριοποίηση των ξεριζωμένων που αναζητούν ασφάλεια σε «πρόσφυγες», «λαθρομετανάστες», «παράνομους αλλοδαπούς», «χωρίς έγγραφα», «αντιφρονούντες»…
Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, οι Κουβανοί που εγκαταλείπουν τη χώρα τους είναι σχεδόν πάντα πολιτικοί «αντιφρονούντες», καθώς η ίδια η φράση προσδιορίζει άμεση κατηγορία κατά της κουβανικής κομμουνιστικής κυβέρνησης. Αντιθέτως οι Αϊτινοί, δεν χαρακτηρίζονται πολιτικοί «αντιφρονούντες», ούτε «πρόσφυγες», αλλά συχνά περιγράφονται ως «παράνομοι εξωγήινοι».
Η περίπτωση των Αφγανών είναι η πιο χαρακτηριστική. Όσοι έφυγαν από το Αφγανιστάν την περίοδο που ήταν υπό αμερικανική κατοχή αντιμετωπίζονταν ως ανεπιθύμητοι στην Δύση, ενώ όσοι σήμερα δραπετεύουν από την κυριαρχία των Ταλιμπάν τυγχάνουν υποδοχή ηρώων…
Και φυσικά είτε χαρακτηρίζονται πρόσφυγες , είτε μετανάστες παραμένουν «ξένοι» και ανα πάσα στιγμή υπάρχει ο κίνδυνος να χαρακτηριστούν «ανεπιθύμητοι» , ως πολιτικό βάρος στις χώρες υποδοχής τους.
Το μεταναστευτικό ζήτημα συνεχίζει να απασχολεί με αμείωτη ένταση την Ευρώπη. Το διαπιστώνουμε τελευταία στα όσα διαδραματίζονται στην Μάγχη με τις σχεδίες των μεταναστών που επιχειρούν να προσεγγίσουν τις Βρετανικές Ακτές και με τις επαναπροωθήσεις στην Γαλλία.
Τα μεταναστευτικά ρεύματα στην Βρετανία αυξάνονται. Περίπου 1.115 μετανάστες χωρίς χαρτιά μπήκαν στη Βρετανία σε μόλις δύο ημέρες την περασμένη εβδομάδα.
Όμως ο αυξανόμενος αριθμός ταχύπλοων με μετανάστες στη Μάγχη συμβάλλει στην αύξηση των εντάσεων μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας στην μεταBREXIT εποχή. Η Βρετανία ανακοίνωσε ότι μέσα σε δυο μέρες διεξήγαγε 40 επιχειρήσεις απωθώντας 1.250 μετανάστες προς την Γαλλία , ενώ από την πλευρά της η Γαλλία ανακοίνωσε ότι το ίδιο διήμερο επαναπροώθησε στην Βρετανία 414 άτομα.
Εν ολίγοις οι καταφρονεμένοι και ξεριζωμένοι της Ασίας και της Αφρικής γίνονται κλοτσοσκούφι στο στενό της Μάγχης μεταξύ Βρετανίας και Γαλλίας ως παράπλευρη απώλεια της μετάBREXIT περιόδου.
Οι γαλλοβρετανικές σχέσεις περνάνε από «42 κύματα» στην μετά το Brexit εποχή καθώς προκύπτουν περίπλοκα ζητήματα, όπως οι μετανάστες, τα δικαιώματα αλιείας, οι απειλές για διακοπή της παροχής ρεύματος στο νησί Τζέρσεϊ και η τριμερής συμμαχία AUKUS.
Οι Γάλλοι ζήτησαν πρόσφατα μια συνθήκη Ηνωμένου Βασιλείου-ΕΕ για τη διαχείριση της μετανάστευσης καθώς η διαδρομή που ακολουθούν τα μεταναστευτικά ρεύματα της Μέσης Ανατολής προς την κεντρική Ευρώπη (Πολωνία - Λιθουανία). Πρόκειται για στρατηγική απάντηση του Μινσκ στις κυρώσεις της ΕΕ που επιβλήθηκαν στη χώρα εναντίον του πολιτικού καθεστώτος
της Λευκορωσίας και προσωπικά του Πρόεδρου της Αλεξάντερ Λουκασένκο.
Διεθνώς γίνονται εκκλήσεις για νέες διακρατικές συνθήκες που θα ρυθμίζουν την εισροή προσφύγων, ενώ τα κράτη ζητούν από την ΕΕ κεφάλαια για την ενίσχυση της αστυνόμευσης και της αποτροπής διέλευσης μεταναστών.
Ορισμένες χώρες έχουν εισαγάγει πρωτοβουλίες για την εκπαίδευση και την ένοπλη ενίσχυση μονάδων ακτοφυλακής για να σταματήσουν τέτοιες ροές, ενώ άλλες έχουν χτίσει τείχη στα σύνορα….
Το ζήτημα της μετανάστευσης δοκιμάζει τα Έθνη και τις κυβερνήσεις και κυρίως την αντοχή των υποστηρικτών της ανοχής στους μετανάστες. Πολλά έθνη στον δυτικό κόσμο εντάσσουν την μετανάστευση και τους πρόσφυγες στα προεκλογικά αφηγήματα. Οι αφίξεις μεταναστών, οι αιτούντες άσυλο και οι οικονομικοί πρόσφυγες καθορίζουν τα εκλογικά αποτελέσματα.
Ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες Filippo Grandi την περασμένη εβδομάδα κατηγόρησε τα έθνη ότι εντάσσουν τα μεταναστευτικά ζητήματα στην πολιτική και κομματική αντιπαράθεση. Είπε ότι τα κράτη καταστρατηγούν τις συμβάσεις του ΟΗΕ που προβλέπουν την παροχή βοήθειας όσων έχουν στερηθεί την Πατρίδα τους και χρειάζονται καταφύγιο. Ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ ξεχώρισε την Ουγγαρία, η οποία ορκίστηκε να «προστατεύσει τα σύνορά της» και ζήτησε από την ΕΕ να σταματήσει τη ροή των αφίξεων. Μια πολιτική στάση που έρχεται σε αντίθεση με τις αξίες της ΕΕ και το πνεύμα αλληλεγγύης.
(Ο Δήμος Βερύκιος είναι δημοσιογράφος)