Στο τέλος της εβδομάδας, στις 30 Οκτωβρίου στην Ρώμη, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της Ομάδας των G-20, θα πραγματοποιηθεί η συνάντηση Μπάιντεν - Μακρόν στην οποία προφανώς θα γίνει και ουσιαστική αλλά και επικοινωνιακή προσπάθεια επούλωσης των τραυμάτων στις διμερείς σχέσεις ΗΠΑ – Γαλλίας που δημιουργήθηκαν μετά την εξαγγελία της τριμερούς συμμαχίας AUUKUS στην περιοχή Ινδικού-Ειρηνικού από τις ΗΠΑ, την Βρετανία και την Αυστραλία.
Η συμφωνία οδήγησε στην ακύρωση της παραγγελίας από την Αυστραλία οκτώ υποβρυχίων γαλλικής κατασκευής, αλλά ταυτόχρονα υποβάθμισε γεωπολιτικά την Γαλλία ως Μεγάλη Δύναμη που διατηρεί ακόμη υπερπόντιες κτήσεις στην περιοχή.
Αν η Γαλλία δεν έχει ρόλο στον σχεδιασμό της Ουάσιγκτον για τον Ινδικό-Ειρηνικό ο μόνος τρόπος να αποκατασταθούν οι διμερείς σχέσεις δεν είναι άλλος από την κατανόηση αν όχι στήριξη των στρατηγικών φιλοδοξιών του Παρισιού στην Μεσόγειο και στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Στις περιοχές αυτές καταγράφεται τα τελευταία χρόνια σύγκλιση συμφερόντων ΗΠΑ-Γαλλίας με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την παρουσία γαλλικών ειδικών δυνάμεων δίπλα στις αντίστοιχες αμερικανικές στην Κουρδική Βορειοανατολική Συρία.
Ετη φωτός μοιάζουν να μας χωρίζουν από την εποχή που στο Παρίσι κυριαρχούσε η άποψη ότι τους Ισλαμιστές στην πρώην Γαλλική Βόρεια Αφρική τους στηρίζουν η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο.
Το πρόβλημα των σχέσεων της Γαλλίας με τις ΗΠΑ αλλά και με την Βρετανία ,ένα δίδυμο που ο Ντε Γκολ αποκαλούσε Αγγλόσφαιρα- είναι παλιό και χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 όταν τότε το Παρίσι ζήτησε την συγκρότηση ενός τριμερούς διευθυντηρίου στο ΝΑΤΟ με μέλη τις ΗΠΑ, την Βρετανία και την Γαλλία για να προσκρούσει στην αδιαπραγμάτευτη άρνηση της αγγλοσαξονικής πλευράς.
Η διένεξη αυτή που οδήγησε τελικά στην αποχώρηση της Γαλλίας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ το 1966 και στο κλείσιμο όλων των αμερικανικών βάσεων στο έδαφος της χώρας.
Όταν το 1995-6 η Γαλλία άρχισε να διαπραγματεύεται την επιστροφή της στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ ο τότε Πρόεδρος Σιράκ ζήτηση η διοίκηση του συμμαχικού στρατηγείου AFSOUTH στην Νάπολη να περιέλθει σε Γάλλο Ναύαρχο προσέκρουσε ξανά στην άρνηση των ΗΠΑ, που θεώρησαν την ιδέα και μόνον υπαγωγής του Έκτου Στόλου σε ξένο διοικητή ως κακόγουστο αστείο.
Σήμερα η Γαλλία δεν πρόκειται ούτε προτίθεται να υποκαταστήσει τις ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή και την Μεσόγειο αλλά μπορεί με την συμβολή της παρουσίας της να διευκολύνει τις ΗΠΑ να δώσουν προτεραιότητα στον Ειρηνικό.
Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι η ενίσχυση της γαλλικής παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Μέση Ανατολή απειλεί να βραχυκυκλώσει τις τουρκικές φιλοδοξίες στις ίδιες περιοχές αλλά και να εξισορροπήσει την ήδη προεξοφλημένη ενίσχυση της παρουσίας της Ρωσίας.
Με την Βρετανία να έχει εδώ και πολλές δεκαετίες αποσυρθεί από την περιοχή και τις ΗΠΑ να έχουν κάθε λόγο για την επιστροφή της Γαλλίας σε Ανατολική Μεσόγειο , Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική το Παρίσι θα προχωρήσει και σε πολιτικές πρωτοβουλίες περιφερειακής σταθεροποίησης.
Λίγες μέρες μετά την συνάντηση του με τον Μπάιντεν ο Μακρόν συγκαλεί Σύνοδο Κορυφής για την Λιβύη με τις σχετικές προκλήσεις να έχουν ήδη σταλεί και στους ηγέτες της Ελλάδας , της Κύπρου και της Τουρκίας.
Από την παρουσία η όχι όλων των προσκληθέντων αλλά και από τα όποια χειροπιαστά αποτελέσματα της συνάντησης θα μπορούν να εξαχθούν κάποια πρώτα συμπεράσματα για την δυναμική επιστροφή της Γαλλίας στην Μεσόγειο και στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος)