Στην τρίτη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε ένα χρόνο στη Βουλγαρία οι ψηφοφόροι έδωσαν για πολλοστή αλλά ταυτόχρονα και τελευταία φορά το μήνυμα ότι πιστευτούν ακόμη σε μια συνολική αλλαγή που θα απεγκλωβίσει την χώρα από την συστημική διαφθορά στην πολιτική σκηνή και τον κρατικό μηχανισμό.
Το πρόσφατα ιδρυθέν κόμμα «Συνεχίζουμε την αλλαγή» που ίδρυσαν ο Κίριλ Πετκόφ και ο Ασεν Βασίλιεφ ήλθε πρώτο με ποσοστό 26% και μάλλον δεν θα δυσκολευθεί να βρει κυβερνητικούς εταίρους για να διασφαλίσει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.
Ο Πετκόφ είναι επιχειρηματίας με σπουδές στο Χάρβαρντ και έχει το προσωνύμιο ο Τριντό των Βαλκανίων, ενώ ο Βασίλιεφ είναι οικονομολόγος. Ο πρώτος θα αναλάβει
Πρωθυπουργός και ο δεύτερος Υπουργός Οικονομικών.
Και οι δύο υπήρξαν μέλη της υπηρεσιακής κυβέρνησης που οδήγησε την χώρα στις εκλογές.
Θα ανταποκριθεί το νεοπαγές κόμμα στις προσδοκίες των ψηφοφόρων του η θα προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των διαψευσμένων υποσχέσεων και δεσμεύσεων;
Το ερώτημα τίθεται σε μια κρίσιμη στιγμή για την σταθερότητα όχι μόνον στα Δυτικά Βαλκάνια αλλά στο σύνολο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Από την ακυβέρνητη Ρουμανία μέχρι την οριακή και εύθραυστη σταθερότητα της Βόρειας Μακεδονίας υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις μια αναζωπύρωση του εθνικισμού σε κάποιες από τις πολλές εστίες του που σιγοκαίουν στην πρώην Γιουγκοσλαβία σε συνδυασμό με την κοινωνική και πολιτική ένταση στις εντός Ε.Ε Βουλγαρία και Ρουμανία να προκαλέσει γενικευμένο περιφερειακό ντόμινο αποσταθεροποίησης.
Οι ψηφοφόροι στην Βουλγαρία δοκίμασαν τα πάντα δίχως υπερβολή για να στείλουν το μήνυμα ότι επιθυμούν ανάπτυξη και πρόοδο καθώς ούτε η πλήρης ένταξη στην Ε.Ε το 2007, ούτε η επικείμενη σε ορίζοντα διετίας προοπτική ένταξης στην Ευρωζώνη έχουν βελτιώσει την δύσκολη καθημερινότητα τους.
Σε αντίθεση με τον Νότο της Ευρώπης η ένταξη του οποίου στην τότε Ευρωπαϊκή κοινότητα στηρίχθηκε με πακτωλό κοινοτικών εισροών, το Βουκουρέστι και η Σόφια βίωσαν την πλήρη ένταξη στην Ε.Ε ως δεύτερο σοκ προσαρμογής μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού το 1989.
Στο διάβα του χρόνου στην ηγεσία της Βουλγαρίας αναδείχθηκαν πρόσωπα που όλα μαζί και ο καθένας προσωπικά παραπέμπουν σε οπερέτα.
Πριν από δυο δεκαετίες στις αρχές του αιώνα Πρωθυπουργός ανεδείχθη ο διεκδικητής του θρόνου της Βουλγαρίας Συμεών του Βασιλικού Οίκου Σαξ Κοκσμπουργκ μιας δυναστείας που βασίλευσε από το 1878 μέχρι και το 1945.
Την σκυτάλη πήρε στην συνέχεια ο υπεύθυνος ασφαλείας του Ζίφκοφ, του μακρόβιου ηγέτη της χώρας επί υπαρκτού σοσιαλισμού, Μπορίσοφ.
Στην δεύτερη εκλογική αναμέτρηση αυτής της χρονιάς τον εράσμιο Ιούλιο ο τραγουδιστής και τηλεοπτικός αστέρας Τριφόνοφ επικεφαλής του κόμματος «Υπάρχει ένας τέτοιος λαός».
Στους πιθανούς κυβερνητικούς εταίρους του κόμματος «Συνεχίζουμε την Αλλαγή» περιλαμβάνονται οι Σοσιαλιστές, το κόμμα Δημοκρατική Βουλγαρία που έχει κάνει σημαία του τον Αγώνα της διαφθοράς, αλλά και το κόμμα «Υπάρχει ένας τέτοιος λαός».
Στην Βουλγαρία μετά την πτώση του Ζίβκοφ το 1989 ο εθνικισμός έκανε αισθητή την παρουσία του αλλά δεν κυριάρχησε.
Όμως από την δήλωση του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου Ζέλεφ ότι πέραν των συνόρων της Βουλγαρίας υπάρχουν παντού αλύτρωτοι αδελφοί μέχρι το Βέτο της Σόφιας στην ενταξιακή προοπτική της Βόρειας Μακεδονίας στην Ε.Ε υπάρχει απόσταση.
Αν οι Πετκόφ και Βασίλιεφ διαψεύσουν τις προσδοκίες που δημιούργησαν και υπάρξει αποσταθεροποίηση οι παρενέργειες της θα επηρεάσουν την Βόρεια Μακεδονία με την πολυάριθμη τουρκόφωνη –μουσουλμανική μειονότητα να δίνει περιθώριο παρέμβασης του Ερντογάν στην Πολιτική Σκηνή.
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος