Από την μια μεριά οι νέες κυρώσεις που επιβάλλει η Ε.Ε στην Λευκορωσία και η προειδοποίηση του ΝΑΤΟ που δηλώνει την ανησυχία του για την συγκέντρωση ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στα σύνορα με την Ουκρανία.
Από την άλλη η απερχόμενη Καγκελάριος Μέρκελ που δεν έχει το φόβητρο του πολιτικού κόστους τηλεφωνεί στον Λουκασένκο για να συζητήσει την από κοινού αντιμετώπιση των προσφυγικών – μεταναστευτικών ροών που επιχειρούν μέσω Λευκορωσίας και Πολωνίας να φθάσουν στην Γερμανία.
Από μόνο το τηλεφώνημα Μέρκελ προς τον Λουκασένκο αποτελεί έμπρακτη ακύρωση της διεθνούς καραντίνας στην οποία προσπαθεί να τον απομονώσει η Δύση μετά την σκληρή καταστολή των κινητοποιήσεων της αντιπολίτευσης το φθινόπωρο του 2020.
Σχεδόν ταυτόχρονα ο Μακρόν τηλεφωνεί στον Πούτιν σε μια έμπρακτη διάψευση της κυρίαρχης στην Ε.Ε και στο ΝΑΤΟ παραδοχής ότι ο Λουκασένκο άνοιξε τις στρόφιγγες των προσφυγικών –μεταναστευτικών ροών κατ υπόδειξη αν όχι κατ εντολή του ισχυρού άνδρα του Κρεμλίνου.
Η διπλωματία των τηλεφωνημάτων δείχνει να αποδίδει καθώς στην Βαγδάτη ανακοινώθηκε ότι αύριο Πέμπτη θα πραγματοποιηθεί η πρώτη αναχώρηση από το Μινσκ αεροσκάφους που θα μεταφέρει ιρακινούς πολίτες πίσω στην πατρίδα τους.
Σε αντίθεση με τον Ερντογάν που επιχειρεί να μεγιστοποιήσει τα οφέλη από την συγκράτηση των τριών και πλέον εκατομμυρίων προσφύγων που φιλοξενούνται στην Τουρκία ο Πούτιν αρκείται στην παραδοχή έστω και σιωπηρή ότι οι χώρες της πρώην ΕΣΣΔ είναι αποκλειστική ζώνη επιρροής της Μόσχας ,το «πρόσω εξωτερικό» όπως την αποκαλεί η ρωσική διπλωματία θυμίζοντας τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Θήοντορ Ρούζβελτ που αποκαλούσε την Κεντρική και Νότια Αμερική «Πίσω αυλή» της Ουάσιγκτον.
Το συμπέρασμα είναι ότι παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις η εργαλειοποιήση του προσφυγικού – μεταναστευτικού σημείωσε στα σύνορα Πολωνίας –Λευκορωσίας την Τρίτη επιτυχή εφαρμογή του.
Πρώτος διδάξας ο Ερντογάν που έχει καταλάβει ότι και μόνον η σκληρή ρητορική απειλών αποσταθεροποιεί τους συνομιλητές του από την Ε.Ε.
Δεύτερος διδάξας πριν από μερικούς μήνες το Μαρόκο που τιμώρησε την Ισπανία για την στήριξη της στο μέτωπο για την ανεξαρτησία της Δυτικής Σαχάρας Polisario με εισβολή υπηκόων αφρικανικών χωρών στους ισπανικούς θύλακες της Θέουτα και της Μελίλα.
Τρίτος και πιο εντυπωσιακός ο Πούτιν που τώρα προσφέρεται να λύσει το πρόβλημα που ο ίδιος δημιούργησε.
Τούτων λεχθέντων ένα είναι βέβαιο. Η ανυπαρξία συνολικής μεταναστευτικής στρατηγικής από την Ε.Ε των 27 δημιουργεί απόλυτη εξάρτηση από τρίτες χώρες.
Μέχρι στιγμής η σταθερότητα στην Ουκρανία, Λευκορωσία και Μολδαβία πρόβαλλε να έχει σχέση συγκοινωνούντων δοχείων με την ομαλή ροή του Φυσικού Αερίου της Ρωσίας προς Δυσμάς.
Τώρα οι ηγέτες της Ευρώπης γνωρίζουν πολύ καλά ότι την επόμενη φορά που θα θελήσουν να στηρίξουν την υπονόμευση του Λουκασένκο, αλλά και τις ρεβανσιστικές επιδιώξεις του Κιέβου στην Ανατολική Ουκρανία, θα βρεθούν μπροστά σε νέα αναζωπύρωση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος)