Ι. Δυσκολεύτηκε, καθυστέρησε, αντιμετώπισε αναχρονισμούς και ιδεοληψίες, κάποιες από βαθέως σκότους μέχρι παράνοιας, τελικά όμως στην τόσο κρίσιμη καμπή της πανδημίας (COVID 19) ανέδειξε η Ιερά Σύνοδος την κοινωνική ευθύνη της και απαίτησε να μην εισέρχονται πιστοί στις εκκλησίες, αν δεν είναι προφυλαγμένοι με κάθε πρόσφορο και επιστημονικά ενδεδειγμένο τρόπο, προς αποτροπή διάδοσης της νόσου.
Μπορεί να θεωρούταν η απόφαση αυτή εξ αρχής αυτονόητη, μόνο που δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι σε όλους τους τομείς οργάνωσης του κοινωνικού μας βίου δεν παύουμε παρά να αναζητούμε πραγμάτωση των αυτονόητων.
Κατά τα άλλα η κυβέρνηση ας μετρήσει τις δικές της ευθύνες εξ αιτίας των επικίνδυνων επιλογών ή παραλείψεων της για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Όσο για την αξιωματική αντιπολίτευση, εκτός από τις συνεχείς αναφορές – προτροπές του Αλ. Τσίπρα και στελεχών της, όπως του Α. Ξανθού κ.α, για την ανάγκη εμβολιασμού των πολιτών, πειστική απάντηση κατά πάντα σε αντίθετες κατηγορίες ως προς τη στάση της, αυτή οφείλει, νομίζω, να διατυπώσει με καθαρότητα και τη θέση της ως προς την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού όσων τον αρνούνται, βέβαια σύμφωνα με τις οδηγίες και τα δεδομένα της ιατρικής επιστήμης. Γι’ αυτό, ως πράξη ευθύνης εκτιμώ την με επίταση διατυπωμένη δήλωση του Ν. Φίλη, για την ανάγκη εμβολιασμού ανά κατηγορίες πολιτών, όχι μόνο για την προστασία των ιδίων αλλά και των συνανθρώπων μας.
Και ας μην λησμονούμε μάλιστα ότι ως υποχρεωτικότητα εμβολιασμού δεν εννοούμε μόνο την άμεση αλλά και την έμμεση, όπως αυτή νομιμοποιείται από σειρά αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), του ελληνικού Συμβουλίου της Επικρατείας αλλά και άλλων ελληνικών δικαστηρίων.
Κατά τα άλλα οι πολίτες οφείλουν να γνωρίζουν ότι δεν έχουν μόνο δικαιώματα, που οφείλει η αριστερά να στηρίζει, αλλά και υποχρεώσεις απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, που οφείλει αυτή να υποδεικνύει.
II. Η απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αναστολών για την αποφυλάκιση του Γ. Πατέλη ενόψει εκδίκασης της έφεσης του, προφανέστατα εκπέμπει θεσμική απαξία, γι’ αυτό και είναι ελεγκτέα, όπως πρέπει να ελέγχονται οι πράξεις όλων των εξουσιών, μηδέ της δικαστικής εξαιρουμένης.
Σε υποθέσεις όπως η συγκεκριμένη ο έλεγχος δεν νοείται μόνο στο πλαίσιο των δικονομικών προβλέψεων, αλλά και ως άσκηση κοινωνικής εγρήγορσης.
Σχετικώς με αυτά οφείλουμε να αναδείξουμε την ενέργεια του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Βασίλη Πλειώτα, ο οποίος στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, χωρίς ολιγωρία και δεύτερες σκέψεις, αφού ενημερώθηκε για την υπόθεση, ανάθεσε σε αρμόδιο αντιεισαγγελέα Α.Π. (Χαράλαμπο Μωϋσίδη), ο οποίος εν συνεχεία ζήτησε την αναίρεση της σχετικής απόφασης αναστολής. Το αρμόδιο Τμήμα του Αρείου Πάγου θα κρίνει σχετικώς και θα κριθεί.
Αν θυμηθούμε μάλιστα άλλες αποφάσεις άλλων δικαστικών συνθέσεων για υποθέσεις, όπως της καθαρίστριας του Βόλου ή της Ηριάννας κ.α., καθώς και ότι είμαστε μάρτυρες άσκησης κάθε μορφής πιέσεων ακόμη δε και διώξεων σε βάρος δικαστικών - εισαγγελικών λειτουργών, που χειρίστηκαν ή χειρίζονται υποθέσεις που ενοχλούν ή φοβίζουν την κυβέρνηση, οι ενέργειες των εισαγγελικών αυτών λειτουργών πρέπει να καταγραφούν στις θετικές στιγμές του δικαστικού μας συστήματος.
Όχι μόνο κριτική αλλά και στήριξη.
Ο Αντώνης Ρουπακιώτης είναι Δικηγόρος