Στο τέλος του 2021 είναι πραγματικό δυστύχημα για την χώρα που αντικειμενικά την χειρότερη φάση της πανδημίας της διαχειρίζεται μία Κυβέρνηση εκτός τόπου και χρόνου. Και αυτό δεν αποτελεί αντιπολιτευτική κορώνα.
Με την επέλαση της μετάλλαξης Ο στη χώρα, τη ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων, που ξεπέρασαν τα 20.000 σε μία μέρα και τους διασωληνωμένους σταθερά πάνω από 600 άτομα, ο Υπουργός Υγείας ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι μετά από μία εβδομάδα θα ισχύσουν «έκτακτα» μέτρα. Μέτρα που είναι πολύ λίγα και πολύ αργά –too little & too late που λένε οι Αγγλοσάξονες -και θα αποδειχθούν ακόμη λιγότερα και καθυστερημένα μετά από μία εβδομάδα διασποράς της μετάλλαξης Ο στην κοινότητα.
Η στρατηγική της Κυβέρνησης για την πανδημία είναι στρατηγική «βλέποντας και κάνοντας» και συνήθως «κατόπιν εορτής», αποσπασματικά, χωρίς σχέδιο.
Στην πραγματικότητα δεν είναι υγειονομική στρατηγική, αλλά μία στρατηγική διαχείρισης του πολιτικού κόστους και αποφυγής των αναγκαίων δημοσιονομικών παρεμβάσεων για την άμβλυνση των συνεπειών των όποιων περιοριστικών μέτρων.
Την ίδια ώρα ο Υπουργός Υγείας, σαν πρόθυμος για οτιδήποτε, διαπιστώνει πανδημική έξαρση, ανακοινώνει μέτρα που θα ισχύσουν μετά από μία εβδομάδα και το επόμενο πρωί διαπιστώνει εκ νέου επιδείνωση της κατάστασης σε σχέση με λίγες ώρες πριν περιμένοντας παρέμβαση «άνωθεν». Επιπλέον κάνει λόγο για Εθνικό Σύστημα Υγείας που δεν πιέζεται ακόμη, για σχέδιο συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα και για σοβαρή ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Πέρα από το έλλειμμα ενσυναίσθησης του ίδιου, είναι πραγματικά άξιο απορίας ποιο είναι το σημείο στο οποίο τοποθετεί ο κος Πλεύρης το όριο πίεσης στο ΕΣΥ;
Και ακόμη:
Πόσοι άνθρωποι πρέπει να διασωληνωθούν εκτός ΜΕΘ για να αντιληφθεί/ παραδεχθεί ο Υπουργός ότι πιέζεται το ΕΣΥ;
Πόσο ακριβώς πρέπει να αυξηθεί η θνητότητα στους διασωληνωμένους στα περιφερειακά νοσοκομεία για να ενεργοποιηθούν τα αντανακλαστικά της Κυβέρνησης;
Πόσο ακόμη θα εργαλειοποιηθεί, θα υποτιμηθεί, θα υπονομευθεί η επιστημονική γνώση και οι άνθρωποί της με ευθύνη του ίδιου του Πρωθυπουργού;
Πως αντιλαμβάνεται η Κυβέρνηση την ενίσχυση(;) του ΕΣΥ, όταν αυτό αριθμεί 3.000 λιγότερους μόνιμους υγειονομικούς σε σχέση με το καλοκαίρι του 2019;
Πως καταφέρνει να κάνει λόγο για success story όταν συμπολίτες μας μένουν χωρίς πρόσβαση σε θεραπείες και χειρουργεία για μήνες, ενώ υπάρχουν λίστες με εκατοντάδες γιατρών που αναμένουν να διοριστούν στο δημόσιο σύστημα υγείας;
Πόσο περισσότερο προστατευμένος θα ήταν ο ιδιωτικός τομέας από τα covid περιστατικά αν δεν υπήρχε σχέδιο εμπλοκής του στην πανδημία, όπως μας ενημέρωσε πρόσφατα ο κος Υπουργός Υγείας;
Γιατί επιμένει να αγνοεί τη σημασία της συστηματική ιχνηλάτησης και της δωρεάν και εύκολης πρόσβασης σε τεστ (pcr-rapid) για όλο τον πληθυσμό, εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους;
Την ίδια στιγμή, είναι προκλητικό και ανάλγητο να εξαγγέλλονται υποχρεωτικά μέτρα ατομικής προστασίας (μάσκες υψηλής προστασίας για είσοδο σε σουπερμάρκετ ή μέσα μαζικής μεταφοράς), δηλαδή μέτρα που θα επιβαρύνουν οικονομικά τα φτωχότερα στρώματα, χωρίς αντίστοιχη κρατική παρέμβαση στην αγορά, όπως π.χ. η διατίμηση στις μάσκες FFP2 ή ΚΝ95;
Και καταλήγουμε στον συνήθη ύποπτο, στην εστίαση, που είναι ο κλάδος εκείνος στον οποίο μετακυλίεται το έλλειμμα υγειονομικής στρατηγικής και δράσης της Κυβέρνησης.
Είναι μάλιστα εντυπωσιακό ότι ακόμη και οι άνθρωποι της αγοράς έχουν πειστεί πως η πανδημία αντιμετωπίζεται μόνο με ισχυρό και ενισχυμένο δημόσιο σύστημα υγείας, με επιστράτευση ιδιωτικών και στρατιωτικών νοσοκομείων, με οργανωμένη προνοσοκομειακή φροντίδα μέσω της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, με εντατικοποίηση της εμβολιαστικής διαδικασίας, με καθολική κάλυψη των τεστ σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, με συστηματική ιχνηλάτηση, με μέτρα περιορισμού της διασποράς στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στους χώρους εργασίας και στα σχολεία και βεβαίως με τεκμηρίωση, διαβούλευση και αντισταθμιστικές παρεμβάσεις στην οικονομία κατά την εφαρμογή των όποιων περιορισμών στην οικονομική δραστηριότητα.
Και το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση τα φωνάζει όλα αυτά επί μήνες, αλλά η Κυβέρνηση ούτε θέλει, ούτε μπορεί να ανταποκριθεί, οδηγώντας μας σε ανεξέλεγκτη κατάσταση στην υγεία, στην οικονομία, στο εισόδημα των ανθρώπων, στην κοινωνική συνοχή.
Κάνει δε όχι απλά επίκαιρο, αλλά αναγκαίο το αίτημα για πολιτική αλλαγή.
Ο Σταμάτης Βαρδαρός είναι σύμβουλος πολιτικής υγείας του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Α. Τσίπρα, πρώην Αν. Γενικός Γραμματέας Υπουργείου Υγείας