Η κυβερνητική επιμονή να στοιβαχθούν οι μαθητές σε πολυπληθείς σχολικές αίθουσες, ενώ τα κρούσματα καλπάζουν, δείχνει ανεξήγητη μόνο σε όσους δεν ξέρουν από μπίζνες.
Η επιστράτευση εκπροσώπων του ιατρικού κόσμου για να ισχυρισθούν ότι τα παιδιά είναι …περισσότερο ασφαλή στον υπερπληθυσμό του σχολείου από το οικογενειακό περιβάλλον, είναι ακόμη ένα θλιβερό δείγμα εθελοδουλίας μερίδας των επιστημόνων-που δίνουν άλλοθι στις πιο καταστροφικές κυβερνητικές επιλογές.
Το άνοιγμα των σχολείων δεν έχει υγειονομική λογική. Προκύπτει από την αξίωση του ιδιωτικού τομέα της εκπαίδευσης να μην χάσει έσοδα από δίδακτρα που δεν θα πληρωθούν και των επιχειρήσεων που δεν θέλουν να δώσουν γονικές άδειες.
Όπως και η άρνηση συνταγογράφησης των τεστ υπακούει στην απροθυμία των εταιριών να μπουν στη χρονοβόρα διαδικασία είσπραξης από το κράτος και προτιμούν «τα λεφτά στο κούτσουρο».
Για να δικαιολογήσει την κυβερνητική υποταγή στις επιταγές της ιδιωτικής κερδοσκοπίας, ο υπουργός Γεωργιάδης έφτασε στο σημείο να συκοφαντεί τον ομόλογό του στην Κύπρο ότι επιτρέπει την κυκλοφορία φτηνών, κινέζικων και αναξιόπιστων τεστ.
Ότι το κατάπιε αμάσητο για να μην προσκληθεί διπλωματικό επεισόδιο με την οργή που προκάλεσε στην Κύπρο δεν εξαλείφει την πρόθεσή του να ευνοήσει την κερδοσκοπία..
Είναι ο υπουργός που διαφήμιζε αυτοπροσώπως-από το δελτίο ειδήσεων μεγάλου καναλιού-μια κάσκα, ως μάσκα κατά του κορονοϊού, για να εκθειάσει υποτίθεται το ελληνικό δαιμόνιο ευρεσιτεχνίας.
Τώρα προβάλει την θεωρία ότι το κράτος θα χρεοκοπήσει αν χορηγήσει δωρεάν τεστ. Αλλά δεν χρεοκοπεί όταν το δημόσιο χρήμα διατίθεται σε μιντιάρχες, εφοπλιστές και άλλες ομάδες που διατηρούν προνομιακές σχέσεις με την κυβέρνηση.
Η περίπτωση των σχολείων απλώς επισφραγίζει την κυβερνητική πολιτική που μετατρέπει την πανδημία σε Ελντοράντο για τον ιδιωτικό τομέα.
Το ΕΣΥ στενάζει, απαξιώνεται και χρεοκοπεί, ενώ ακριβώς δίπλα οι κλινικάρχες κερδοσκοπούν και θησαυρίζουν από την κρίση.
Η κυβέρνηση που προβάλει στο σόφισμα «ΕΣΥ δεν είναι μόνο το δημόσιο» τους προστατεύει από τον κορονοϊό και τους στέλνει πελατεία μετακινώντας ασθενείς με άλλες παθήσεις στον ιδιωτικό τομέα, με αδρές αποζημιώσεις, για να ελευθερώσει κρεβάτια στο δημόσιο.
Έχει καθαρή στρατηγική. Αποφεύγοντας να αντιμετωπίσει τη συμφόρηση στα κρατικά νοσοκομεία,-που σχεδόν δεν αναλαμβάνουν κανένα άλλο περιστατικό πλέον-παραδίδει την υγεία στη βουλιμία των ιδιωτών. Η επιλογή είναι συνειδητή και έχει μεσοπρόθεσμο στόχο.
Όταν λήξει η πανδημία το δημόσιο σύστημα παροχής υπηρεσιών υγείας θα είναι απαξιωμένο.
Το ιατρικό προσωπικό, που δίνει για δυο χρόνια τώρα τη μάχη της σωτηρίας ανθρώπων, δεν έχει περιθώρια ούτε ευκαιρίες για μετεκπαίδευση και παρακολούθηση των εξελίξεων κατά κλάδο και ειδικότητα.
Οι υποδομές στα κρατικά νοσοκομεία δεν ανανεώνονται και τα μηχανήματα δεν αντικαθίστανται με νεότερης τεχνολογίας.
Την ίδια στιγμή ο ιδιωτικός τομέας εξοπλίζεται με «επενδύσεις»- που στην πραγματικότητα προέρχονται από δημόσιο χρήμα.
Έτσι το τέλος της πανδημίας θα βρει το ΕΣΥ σε κατάρρευση χωρίς ανταγωνιστικότητα απέναντι τους ιδιώτες που μονοπωλούν την περίθαλψή με σύγχρονους τρόπους. Άλλωστε ο ανεπίσημος υπερυπουργός Υγείας έχει φρικιάσει δημοσίως με την ιδέα ότι μπορεί υπό την πίεση της πανδημίας να προκύψει ένα «πολυτελές ΕΣΥ».
«Η κυβέρνηση είναι απίστευτα συνεπής στην στρατηγική της αποδιάρθρωσης κάθε δημόσιου φορέα και στήριξης της ιδιωτικής κερδοσκοπίας» καταγγέλλει ο καθηγητής Ιατρικής στο ΑΠΘ, Αλέξης Μπένος. Αρνείται να στηρίξει την ανάπτυξη των δημόσιων υποδομών.
Σύμφωνα με τον ίδιο εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα στην αντιμετώπιση του κορονοϊού, σε κρεβάτια νοσηλείας είναι μικρότερη του 10% του δυναμικού του-κι αφορά κυρίως όσους καταφεύγουν στις ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες του με δική τους πρωτοβουλία- και επειδή μπορούν να πληρώσουν.
Η πανδημία αντιμετωπίζεται ως μεγάλη «μπίζνα». Η έννοια της δημόσιας υπηρεσίας δεν αγγίζει την κυβερνητική λογική. Η διευκόλυνση των ιδιωτών είναι το βασικό κυβερνητικό μέλημα.
Αφήνοντας δεκάδες χιλιάδες υποψήφιους εκτός ΑΕΙ τους προσέφερε ως πελατεία στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια- στα οποία δεν ισχύουν τα κριτήρια που θεσπίζει για την κρατική ανώτατη παιδεία. Μετράει μόνο το πορτοφόλι.
Κατάργησε το δημόσιο χαρακτήρα της επικουρικής ασφάλισης και παρέδωσε τους πόρους της σε κερδοσκόπους «επενδυτές», που θα διαχειρίζονται τις εισφορές υποσχόμενοι καλύτερες αποδόσεις-που δεν θα υπάρξει ποτέ.
Μετακινεί διαρκώς κονδύλια που προορίζονται για την κοινωνία σε κλειστά κυκλώματα ιδιωτών που απομυζούν κρατικούς και κοινοτικούς πόρους χωρίς έλεγχο, με το θολό σχήμα των «συμπράξεων», στο οποίο το κράτος βάζει τα λεφτά και οι συμβαλλόμενοι επιχειρηματίες παίρνουν τα κέρδη.
Για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, τους εργαζομένους και τους μικρομεσαίους, πόσο μάλλον για τους ανέργους, η πανδημία είναι περίοδος δοκιμασίας, υποβάθμισης της ζωής τους και συρρίκνωσης των αποδοχών τους.
Αλλά για ειδικές ομάδες κρατικοδίαιτης «επιχειρηματικότητας» είναι ευκαιρία για περισσότερα κέρδη, στέρηση δικαιωμάτων από όσους εξαρτώνται από αυτούς και επικυριαρχία σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Η ανατροπή του μεταπολεμικού μοντέλου «δωρεάν παιδεία –δωρεάν υγεία- σύνταξη για όλους» για την κυβέρνηση δεν είναι προσωρινή συνέπεια της κρίσης-αλλά μόνιμη συνειδητή επιδίωξη.
Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι δημοσιογράφος