«Σταθερότητα ή περιπέτειες» φαίνεται να είναι το προεκλογικό σύνθημα που επιδιώκει να αξιοποιήσει η συντηρητική παράταξη στην άγνωστης (;) διάρκειας προεκλογική περίοδο που έχει ξεκινήσει. Και είναι αλήθεια ότι αυτό το σύνθημα που έχει «φορεθεί» και σε άλλες περιόδους μπορεί να βάλει τον ψηφοφόρο σε διλήμματα, ιδίως σε περιόδους κρίσης και αβεβαιότητας.
Το ίδιο το σύνθημα ωστόσο γίνεται πρόβλημα όταν η πλευρά που το λανσάρει στον δημόσιο διάλογο δεν ταυτίζεται συνειρμικά στον μέσο ψηφοφόρο-πολίτη με την επιλογή που θέλει ή νομίζει ότι πρεσβεύει.
Στην περίπτωσή μας τα αποτελέσματα της πολιτικής Μητσοτάκη σε μία σειρά πεδία δημόσιου ενδιαφέροντος την κατατάσσουν πιο κοντά στις περιπέτειες παρά στη σταθερότητα.
Στην εξωτερική πολιτική η Ελλάδα αποφάσισε για πρώτη φορά στα χρόνια της Μεταπολίτευσης να στείλει πολεμικό υλικό σε μια χώρα που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και μάλιστα με μονομερή της απόφαση. Η μονομερής αυτή ενέργεια προκαλεί ήδη πολιτικές και εν δυνάμει οικονομικές συνέπειες για τη χώρα μας, καθώς είναι ίσως η πρώτη φορά που η «έμμεση» εμπλοκή της Ελλάδας, τίθεται στο στόχαστρο επιθετικών δηλώσεων εκ μέρους μιας χώρας άμεσα εμπλεκόμενης στον πόλεμο, εν προκειμένω της Ρωσίας.
Στο οικονομικό πεδίο η κρίση ακρίβειας που βιώνει η χώρα έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, συρρικνώνοντας δραματικά το διαθέσιμο εισόδημα και οδηγώντας σε ασφυξία νοικοκυριά, αλλά και επιχειρήσεις. Στην πρόσφατη έρευνα εισοδήματος του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ το εισόδημα εξανεμίζεται πριν τελειώσει ο μήνας, φθάνοντας για 19 μέρες, για σχεδόν τέσσερα στα δέκα νοικοκυριά, με τα αντίστοιχα ποσοστά να είναι πολύ μεγαλύτερα στις πολυμελείς οικογένειες, στις οικογένειες με ανέργους και εν γένει στα ασθενέστερα οικονομικά νοικοκυριά. Το συγκεκριμένο εύρημα παραμένει σταθερό από το 2019, γεγονός που καταδεικνύει ότι την τελευταία τριετία ένα πολύ μεγάλο μέρος των νοικοκυριών δεν έχει βιώσει βελτίωση στις συνθήκες διαβίωσής του, παραμένοντας σε μια ιδιαίτερα επισφαλή οικονομική θέση. Οι προσδοκίες για το μέλλον μόνο αισιοδοξία δεν επιτρέπουν, καθώς σχεδόν 1 στα 2 νοικοκυριά (45,1%) εκτιμά πως τα οικονομικά του θα χειροτερέψουν περαιτέρω φέτος.
Η εκτίναξη του κόστους ενέργειας, το ράλι ανόδου στα καύσιμα - που εσχάτως μάθαμε από κυβερνητικά στελέχη ότι χρησιμοποιούνται ως επί τω πλείστον από τους εύπορους - , η εκτόξευση των τιμών στα τρόφιμα, από το ψωμί μέχρι το σουβλάκι, και γενικά οι πρωτοφανείς εδώ και χρόνια πληθωριστικές πιέσεις στο λεγόμενο καλάθι της νοικοκυράς μόνο σταθερότητα δεν αποπνέουν. Ενώπιον αυτής της οικονομικής τραγωδίας η Κυβέρνηση της «σταθερότητας και της κανονικότητας» κάνει πολύ λίγα και τα κάνει πολύ αργά (too little, too late που λένε και οι αγγλοσάξονες).
Την ίδια συνταγή άλλωστε, της καθυστερημένης και μίζερης ενίσχυσης (;) του Εθνικού Συστήματος Υγείας ακολούθησε στο υγειονομικό πεδίο και στη διαχείριση της πανδημίας. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής αποτυπώνονται στον πλέον σκληρό δείκτη, στη θνητότητα, στις απώλειες ανθρώπινων ζωών λόγω Covid 19. H χώρα μας έχει ξεπεράσει σε θανάτους ανά εκατομμύριο χώρες που βίωσαν με ιδιαίτερη ένταση την πανδημία, όπως η Ιταλία, η Βραζιλία, η Ινδία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, χώρες με τις οποίες συγκρινόμασταν λόγω μεγέθους στην αρχή της πανδημίας όπως το Βέλγιο και η Πορτογαλία, ενώ βρισκόμαστε πολύ πάνω και από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Ακόμη και στην περίφημη μελέτη των καθηγητών Τσιόδρα-Λύτρα που πάσχισε η Κυβέρνηση να αποκρύψει, αποτυπώνεται 62,5% θνητότητα στις ΜΕΘ της χώρας μας, όταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση όπως και στην διεθνή βιβλιογραφία η θνητότητα από COVID-19 στους ασθενείς των ΜΕΘ είναι (ήδη από τον Αύγουστο 2020) 25%-35%. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα απόνερα της ακολουθούμενης πολιτικής καταγράφεται εκτίναξη των ακάλυπτων υγειονομικών αναγκών του πληθυσμού στο 24% από 8% που ήταν το 2019, αντιμετωπίζουμε περισσότερα εμπόδια πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας, με μεγαλύτερη μάλιστα οικονομική επιβάρυνση των ασθενών, εξέλιξη πραγματικά ολέθρια εν μέσω κρίσης ακρίβειας.
Στην πραγματικότητα λοιπόν η ελληνική κοινωνία με την Κυβέρνηση Μητσοτάκη βιώνει τη μία περιπέτεια μετά την άλλη. Και επειδή ακριβώς, ιδίως σε περιόδους κρίσης και επισφάλειας ο πολίτης χρειάζεται ένα κράτος που θα του εγγυάται σταθερότητα και ασφάλεια, στην εργασία, στο εισόδημα, απέναντι στην αρρώστια, αλλά και στον όποιο εξωτερικό κίνδυνο, έχει ωριμάσει το αίτημα για πολιτική αλλαγή, για την υλοποίηση ενός άλλου πολιτικού σχεδίου.
(Ο Σταμάτης Βαρδαρός είναι Σύμβουλος για θέματα Πολιτικής Υγείας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρα, Υπεύθυνος Στρατηγικού Σχεδιασμού του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ, πρώην Αν. Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Υγείας)