Ένας μήνας συμπληρώνεται από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και κάποιες πρώτες παρατηρήσεις νομιμοποιούνται να διατυπωθούν.
Πρώτον, με δεδομένη την απόφαση των ΗΠΑ να μην εμπλακούν οι στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ στην πολεμική σύγκρουση, η επικράτηση των κατά πολύ υπερτερών ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων είναι θέμα χρόνου.
Δεύτερον, η ολοκλήρωση των επιχειρήσεων ευρείας κλίμακας δεν σημαίνει τέλος του Πολέμου. Δεν μπορεί να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο ανταρτοπόλεμου στην Δυτική Ουκρανία ενώ δεν είναι δεδομένο το σχέδιο της Μόσχας για την διακυβέρνηση της Ουκρανίας.
Τρίτον, είναι φανερό ότι η Ουκρανία είναι η αφορμή για μείζονος σημασίας γεωπολιτικές ανακατατάξεις ανάμεσα στα κέντρα ισχύος του πλανήτη παλιά και αναδυόμενα.
Τέταρτον, η Ευρώπη φαίνεται να είναι μέχρι στιγμής ο μεγάλος χαμένος καθώς έχει να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα προσφυγική, ενεργειακή και επισιτιστική κρίση χωρίς μέχρι στιγμής να υπάρχουν κινήσεις επιτάχυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης
Πέμπτον, η σαφής στροφή του Βερολίνου προς την Ουάσιγκτον αλλά και η αναβάθμιση του Γερμανικού Στρατού μαζί με την προώθηση στην Ανατολική Ευρώπη σημαντικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ είναι επιλογές μακράς πνοής και δεν πρόκειται να επηρεαστούν από την εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία.
Έκτον, δεν μπορεί να αποκλεισθεί η ανάφλεξη σε άλλα μέτωπα από την Συρία και την Λιβύη μέχρι τα Δυτικά Βαλκάνια αλλά και την Βαλτική.
Έβδομον, η Κίνα που μέχρι στιγμής κρατά αποστάσεις ασφαλείας μπορεί να αναδειχθεί στον μεγάλο ωφελημένο από την σύγκρουση καθώς μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου προτεραιότητα του Μπάιντεν ήταν η συγκρότηση ενός αντικινεζικού συνασπισμού στην περιοχή Ινδικού-Ειρηνικού.
Όγδοον, οι χώρες της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής από το Ισραήλ μέχρι τα Εμιράτα που θεωρούν ως σταθεροποιητική την παρουσία της Ρωσίας στην περιοχή δεν θα μετάσχουν προφανώς στις πιέσεις που ασκεί η Δύση στην Ρωσία με τις χώρες της Ομάδας BRICS (Βραζιλία , Κίνα , Ινδία και Νότια Αφρική) να κάνουν παρόμοια επιλογή.
Ένατον, η ισορροπία που έχει διαμορφώσει ο Ερντογάν μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας εκ των πραγμάτων πολύ σύντομα θα είναι ένα κεφάλαιο που θα κλείσει καθώς αν η Αγκυρα δεν κάνει σαφείς επιλογές κινδυνεύει να δυσαρεστήσει και τις δύο Υπερδυνάμεις.
Δέκατον, ο Πόλεμος στην Ουκρανία επιταχύνει την διεύρυνση του ΝΑΤΟ με την Φιλανδία και την Σουηδία να προβληματίζονται αν πρέπει η όχι να εγκαταλείψουν το καθεστώς της ουδετερότητας.
Ενδέκατον, η ενότητα με την οποία η Δύση αντιμετώπισε την ρώσικη εισβολή μένει να αποδειχθεί ότι έχει βάθος , διάρκεια και αντοχή και ότι δεν αποτελεί σύγκλιση στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή.
Δωδέκατον, επί τριάντα χρόνια η Δύση είχε εκ των πραγμάτων παρακάμψει την Ρωσία που ως Μεγάλη Δύναμη έχει εξορισμού διακυβευόμενα ζωτικά συμφέροντα σε όλα τις εστίες εντάσεων και μέτωπα συγκρούσεων του Πλανήτη.
Δέκατο τρίτο, η επικοινωνιακή διαχείριση του πολέμου από τον Ζελένσκι και κυρίως η εμφάνιση του σε Εθνικά Κοινοβούλια θα αυξήσει το πολιτικό κόστος της μη εμπλοκής του ΝΑΤΟ στην πολεμική σύγκρουση.
Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι βέβαιο ότι θα καταγράψει την Πέμπτη 24.2.2022 ως κλείσιμο του κεφαλαίου της μεταψυχροπολεμικής εποχής.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος- διεθνολόγος)