Οι τρεις Σύνοδοι Κορυφής G-7, ΝΑΤΟ και Ε.Ε που παρακολούθησε ο Μπάιντεν προχθές Πέμπτη δεν έδωσαν κάτι το καινούργιο πλην της διεύρυνσης της λίστας των φυσικών προσώπων που εμπλέκονται με οποιοδήποτε τρόπο σε ήδη επιβληθείσες κυρώσεις.
Απομένει να δούμε στην πράξη τι θα αποδώσει το ενεργειακό σχέδιο Μάρσαλ που εξήγγειλαν χθες το πρωί ο Μπάιντεν και η Λάιεν, αν δηλαδή είναι ρεαλιστικός ο στόχος της απεξάρτησης της Ευρώπης σε ποσοστό 67% εντός του 2022 από την ρωσική ενέργεια.
Είναι προφανές ότι στον Λευκό Οίκο εκτίμησαν ότι οι σημερινοί ενδοευρωπαϊκοί συσχετισμοί δεν ευνοούν την πολιτική Μπάιντεν για ακραία απομόνωση της Ρωσίας με πρώτο βήμα την αποβολή της από την Ομάδα των G-20.
Εύλογα τίθεται το ερώτημα αν είναι δυνατόν να αποσταθεροποιηθεί μια Πυρηνική Υπερδύναμη χωρίς να αποσταθεροποιηθεί ολόκληρος ο πλανήτης.
Το καλοκαίρι του 1991 λίγο πριν από το πραξικόπημα του Αυγούστου ο Μπους ο πρεσβύτερος επισκέφθηκε την ΕΣΣΔ με δεύτερο μετά την Μόσχα σταθμό το Κίεβο και μίλησε στο συγκεντρωμένο πλήθος στην Πλατεία Μεϊντάν.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ αντέδρασε στα συνθήματα υπέρ της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας με την παρότρυνση για στήριξη των μεταρρυθμίσεων του Γκορμπατσόφ καθώς η απόσχιση θα οδηγούσε σε γενικευμένη αποσταθεροποίηση εντός και εκτός των συνόρων της ΕΣΣΔ.
Σε επίπεδο ρητορικής μέχρι στιγμής οι ΗΠΑ του Μπάιντεν μοιάζουν να αντιμετωπίζουν την Ρωσία του Πούτιν σαν ένα κράτος ταραξία της διεθνούς νομιμότητας και κανονικότητας με απειλές που θυμίζουν την Γιουγκοσλαβία του Μιλόσεβιτς και το Ιράκ του Σαντάμ.
Και όχι μόνον καθώς αναζητούνται από αξιωματούχους και αναλυτές στις ΗΠΑ αναλογίες με το ιστορικό παρελθόν που δεν αντέχουν την ορθολογική προσέγγιση.
Μια συμβιβαστική λύση στην πολεμική σύγκρουση Ρωσίας - Ουκρανίας απαξιώνεται ως νέα Συμφωνία του Μονάχου δηλαδή με την συναίνεση της Βρετανίας και της Γαλλίας στον εδαφικό ακρωτηριασμό της Τσεχοσλοβακίας από τον Χίτλερ.
Η απειλή παραπομπής του Πούτιν στο Διεθνές Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου παραπέμπει σχεδόν συνειρμικά στην Δίκη της Νυρεμβέργης.
Τέλος τουλάχιστον σε επίπεδο επικοινωνιακής ρητορικής που αντιμετώπισαν μετά το 1991 την Ρωσία ως ηττημένη χώρα ονειρεύονται ξανά την χώρα σαν να ήταν η Γερμανία της Βαϊμάρης που αναγκάστηκε να αποδεχθεί την Συνθήκη των Βερσαλλιών.
Η Ρωσία του 2022 δεν έχει καμιά σχέση με την Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ, ούτε με την Γερμανία της Βαϊμάρης, καθώς είναι ισότιμη με τις ΗΠΑ Πυρηνική Υπερδύναμη.
Ποια είναι η διαφορά του Ιράκ και της Γιουγκοσλαβίας από την Βόρεια Κορέα και το Πακιστάν;
Η απάντηση είναι απλή οι δυο αυτές χώρες έχουν πυρηνικά όπλα και έτσι προκαλούν εκ του ασφαλούς τις ΗΠΑ:
- Η Βόρεια Κορέα έχει αναδειχθεί σε περιφερειακό παίκτη που όταν δεν του δίδεται η δέουσα προσοχή από τις ΗΠΑ, Ιαπωνία και Νότια Κορέα απαντά με εκτοξεύσεις πυραύλων ικανών να φέρουν πυρηνικές κεφαλές.
- Το Πακιστάν φιλοξενούσε για χρόνια τον Μπιν Λάντεν και ταυτόχρονα αντιμετωπιζόταν από την Ουάσιγκτον ως στρατηγικός σύμμαχος και εταίρος
Ο εν εξελίξει πόλεμος παρά τον βαρύ φόρο αίματος που πληρώνουν οι άμαχοι δεν είναι ολοκληρωτικός πόλεμος σαν τις δύο παγκόσμιες συρράξεις του 20ου αιώνα αλλά σύρραξη διόρθωσης ισορροπιών όπως ακριβώς ήταν οι περισσότεροι πόλεμοι του 19ου αιώνα από τον Κριμαϊκό του 1853-56 , τον Γαλλοπρωσικό του 1870-71 και τον Ρωσοτουρκικό του 1877-78.
Ο εν εξελίξει πόλεμος στην Ουκρανία εκ των πραγμάτων θα τερματισθεί αργά ή γρήγορα με συμβιβασμό.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος)