Υπάρχει στην απογείωση των αεροσκαφών ένα όριο ταχύτητας πέραν του όποιου δεν υπάρχει περιθώριο ακύρωσης της διαδικασίας.
Όλα μέχρι προχθές έδειχναν ότι το Βερολίνο θεωρεί ότι το όριο αντοχής της χώρας σε νέες κυρώσεις στον τομέα της ενέργειας είναι η συμβολική κατά κύριο λόγο απαγόρευση εισαγωγής άνθρακα από την Ρωσία.
Όμως στην συνεδρίαση του Συμβουλίου Μονίμων Αντιπροσώπων στις Βρυξέλλες προχθές Τετάρτη διαπιστώθηκε η συνολική αδυναμία των «27» να υιοθετήσουν το νέο πακέτο των κυρώσεων έστω και στην βάση του ελάχιστου κοινού παρονομαστή σε ό,τι αφορά την ενέργεια.
Οι χώρες που έδωσαν την πιο σκληρή μάχη για να μην υπάρξει πάγωμα της αγοράς Φυσικού Αερίου και Πετρελαίου από την Ρωσία ήταν η Γερμανία, η Ουγγαρία και η Αυστρία.
Εξυπακούεται ότι αν δεν βρεθεί σύντομα ομοφωνία η Ε.Ε θα δει να αμφισβητείται η βούληση και η δυνατότητά της να υιοθετήσει ενιαία στάση απέναντι στην Ρωσία.
Η Ευρώπη δεν θα γίνει πιο ισχυρή αν η μεγαλύτερη οικονομία της βουτήξει στην ύφεση, καθώς η Γερμανία λειτουργεί ως οικονομικός κινητήρας της Ε.Ε.
Τα παραπάνω, επισημαίνει η προχθεσινή Frankfurter Allgemeine, δεν συνιστούν απειλή διαφοροποίησης του Βερολίνου σε ότι αφορά την επιβολή νέων κυρώσεων και πιο συγκεκριμένα την απαγόρευση εισαγωγής φυσικού αερίου και πετρελαίου από την Ρωσία.
Με άλλα λόγια αν πληγεί από τις κυρώσεις η Γερμανία που είναι η ατμομηχανή της ευρωπαϊκής οικονομίας τότε θα υπάρξουν άμεσες παρενέργειες συνολικά για τους «27».
Η FAZ καταγράφει μια στρατηγική αμηχανία του Βερολίνου για τις παρενέργειες και το συνολικό κόστος των κυρώσεων που θα μπορούσε να μεταλλαχθεί σε πανικό, καθώς στην πολιτική και επιχειρηματική ελίτ της χώρας υπάρχει πλήρης συναίσθηση ότι την 24η Φεβρουαρίου η Γερμανία και η Ευρώπη πήραν ένα δρόμο χωρίς γυρισμό.
Την ώρα που οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις περνούσαν τα σύνορα της Ουκρανίας τερματιζόταν στα 53 χρόνια η Οστπολιτίκ που θεμελίωσε ο Μπραντ μετά το 1969 στο πλαίσιο της οποίας άνθισε η ενεργειακή συνεργασία της Μόσχας με την Βόννη και στην συνέχεια με το Βερολίνο.
Σήμερα η Γερμανία αναγκάζεται να επιστρέψει πλησίστια στην ατλαντική κανονικότητα έχοντας πλήρη επίγνωση ότι θα περάσουν χρόνια αν όχι δεκαετίες ψυχροπολεμικής έντασης μεταξύ Δύσης και Ρωσίας.
Έτη φωτός μοιάζουν να μας χωρίζουν από την δημόσια απαξίωση από τον Σόιμπλε των αμερικανών ομολόγων του Γκάιτνερ και Λιού που είχαν επικρίνει την άκαμπτη δημοσιονομική περιοριστική πολιτική του Βερολίνου.
Το χθεσινό άρθρο της FAZαποτυπώνει τις προσπάθειες του Βερολίνου να περιορίσει τις ζημιές από τις παρενέργειες των κυρώσεων που από ότι φαίνεται ότι ανησυχούν την Καγκελαρία εξίσου αν όχι περισσότερο από ότι το Κρεμλίνο.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος - Διεθνολόγος)