Για δεύτερη φορά στην πενταετή θητεία του ο Μακρόν αναγκάζεται να παγώσει ή και να μεταθέσει χρονικά τον μεταρρυθμιστικό του ζήλο.
Η πρώτη φορά ήταν στα τέλη του 2018 μετά την εξεγερσιακή διαμαρτυρία των Κίτρινων Γιλέκων και η δεύτερη προχθές, σε μια ύστατη προσπάθεια να κατοχυρώσει προβάδισμα ασφαλείας από την Λεπέν εν όψει του δεύτερου γύρου της 24ης Απριλίου.
Είμαι έτοιμος να μετακινηθώ -δήλωσε την Τετάρτη (13/4) ο Μακρόν- και να δεσμευθώ ότι δεν θα γίνουν μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό μέχρι το 2030 και να συνδέσω τις συντάξεις με τον πληθωρισμό από την 1 Ιουλίου και ταυτόχρονα να αυξήσω την κατώτατη σύνταξη από τα 900 στα 1.100 Ευρώ.
Η «αριστερή» στροφή του Μακρόν ήταν μονόδρομος αν θέλει να πετύχει την προσέλκυση ψηφοφόρων του Μελανσόν, με την Λεπέν να έχει ήδη εδώ και βδομάδες επικεντρώσει την ρητορική της στη δύσκολη καθημερινότητα του Γάλλου πολίτη που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το κύμα της ακρίβειας.
Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο όπως επισημαίνουν τα γαλλικά ΜΜΕ ότι Μακρόν και Λεπέν θα επιδοθούν στην πορεία προς τον δεύτερο γύρο σε μια πλειοδοσία υποσχέσεων κοινωνικού περιεχομένου με στόχο την εκλογική βάση του Μελανσόν, αλλά και την πιο στενή κομματική βάση της παράταξης «Ανυπότακτη Γαλλία».
Είναι εξίσου βέβαιο ότι η παραπάνω πλειοδοσία θα κυριαρχήσει και στη τηλεμαχία των δύο υποψηφίων την επόμενη βδομάδα.
Η όψιμη κοινωνική στροφή του Μακρόν εμπεριέχει έναν μεγάλο κίνδυνο την ακύρωση του πολιτικού του στίγματος του μεταρρυθμιστή πολιτικού που δεν φοβάται να αναλάβει το κόστος επώδυνων αλλά αναπόφευκτων αλλαγών.
Χαρακτηριστική της αποφασιστικής σημασίας που θα έχει η επιλογή των ψηφοφόρων του Μελανσόν στον δεύτερο γύρο είναι ότι η Λεπέν κατήγγειλε τον ηγέτη της Ανυπότακτης Γαλλίας για προδοσία των λαϊκών στρωμάτων, καθώς κάλεσε τους ψηφοφόρους να μην δώσουν ούτε μία ψήφο στην υποψήφια του Εθνικού Συναγερμού πάρα την βίαια αντικοινωνική πολιτική που εφάρμοσε ο Μακρόν.
Πέραν της απαξίωσης των ιστορικών μεγάλων παρατάξεων της Δεξιάς και της Αριστεράς είναι ενδεικτικό ότι στην μάχη του δευτέρου γύρου θα απουσιάζουν από πλευράς Μακρόν οι αναφορές σε μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές.
Έτσι όπως διαμορφώνεται το τοπίο της προεκλογικής εκστρατείας του δευτέρου γύρου όποιος και αν είναι ο νικητής θα δεσμεύεται από προεκλογικές υποσχέσεις που αν δεν τις τηρήσει θα προκαλέσει μια επικίνδυνη κοινωνική και πολιτική αποσταθεροποίηση.
Οι παροχές της τελευταίας στιγμής συνήθως δεν ανατρέπουν μια δυσμενή δυναμική και επιπλέον βάζουν τους ψηφοφόρους στον πειρασμό να πουν πολύ λίγο, πολύ αργά.
Οι παροχές στο παρά πέντε γίνονται συχνά Μπούμερανγκ ή στην καλύτερη περίπτωση δεν αποδίδουν -και η διαπίστωση αυτή ισχύει όχι μόνον στην Γαλλία αλλά συνολικά στην Ευρώπη.
Σε ότι αφορά την Ελλάδα το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το λεγόμενο «Πακέτο Σημίτη» που εξαγγέλθηκε από τον τότε Πρωθυπουργό στην ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο του 2003 και το οποίο δεν μπόρεσε να μειώσει το δημοσκοπικό προβάδισμα ασφαλείας της Ν.Δ επί του ΠΑΣΟΚ.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος)