Στην αρχή της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία μια φορτισμένη δήλωση του Μπάιντεν ερμηνεύθηκε σαν επιβεβαίωση της πρόθεσης των ΗΠΑ να έχουν ως στόχο την απομάκρυνση του Πούτιν από το Κρεμλίνο μέχρι να υπάρξει επίσημη τοποθέτηση ότι οι δηλώσεις του Προέδρου παρερμηνεύθηκαν.
Προχθές Κυριακή στο Κίεβο ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Οστιν δήλωσε ότι στόχος της Ουάσιγκτον είναι η αποδυνάμωση της Ρωσίας ώστε να μην μπορεί να ξανααποκτήσει την στρατιωτική ισχύ που είχε πριν από την έναρξη του πολέμου.
Ακολούθησε σκληρή δήλωση του Λαβρόφ ότι επί της ουσίας το ΝΑΤΟ έχει εμπλακεί σε πόλεμο με την Ρωσία με ενδιάμεσο την Ουκρανία , υπενθύμισε ότι τα όπλα που προωθεί η Δύση προς το Κίεβο είναι νόμιμος στρατιωτικός στόχος και τέλος κάλεσε την Δύση να μην υποτιμά τον κίνδυνο ενός νέου πυρηνικού πολέμου.
Πού βρίσκονται τα όρια ανάμεσα στην ρητορική ισχύος και τις πραγματικές προθέσεις;
Αυτό που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι ότι η δήλωση έγινε στο Κίεβο σε μια επίδειξη πυγμής της Ουάσιγκτον προς την Μόσχα χωρίς όμως η αμερικανική πλευρά να δεσμεύεται σε κάποια κόκκινη γραμμή που θα μπορούσε να την εμπλέξει στην σύγκρουση πέραν της παροχής οπλικών συστημάτων.
Με άλλα λόγια η τοποθέτηση προ ημερών Ρώσου στρατηγού που ξεκαθάρισε ότι πέραν του Ντόνμπας και της σύνδεσης του με την Κριμαία είναι στις προθέσεις της Μόσχας η κατάληψη όλης της παράκτιας ζώνης μέχρι τα σύνορα της Ρουμανίας αλλά και την σύνδεση με την αποσχισθείσα από την Μολδαβία Τρανσδνειστρία δεν σχολιάσθηκε από την κυβέρνηση Μπάιντεν.
Τα παραπάνω αθροιστικά στηρίζουν το σενάριο μιας παρατεταμένης σύγκρουσης παρά μια εκεχειρία που θα επέτρεπε την μετατροπή της πολεμικής σύγκρουσης σε πόλεμο φθοράς άγνωστης διάρκειας.
Στα παραπάνω υπάρχει μια σοβαρή υποθήκη που δεν είναι άλλη από το όριο της αντοχής των ευρωπαίων συμμάχων της Ουάσιγκτον στις παρενέργειες της πολεμικής σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Από την Ενέργεια, το Προσφυγικό και την επερχόμενη επισιτιστική κρίση υπάρχει μια συνολική απειλή αποσταθεροποίησης οικονομικής και κοινωνικής της Γηραιάς Ηπείρου που νομιμοποιεί το ερώτημα αν ένας πόλεμος φθοράς με στόχο την αποδυνάμωση της Ρωσίας δεν θα φθείρει το ίδιο αν όχι περισσότερο τις χώρες-μέλη της Ε.Ε.
Τα όρια της αντοχής των Ευρωπαίων συμμάχων είναι μια κόκκινη γραμμή που δεν μπορεί να πατήσει η Ουάσιγκτον για να φθείρει και να αποδυναμώσει την Ρωσία.
Αν δεν μπορέσει να ανασυνθέσει μια ισορροπημένη πολιτική που να πιέζει την Ρωσία χωρίς να αποσταθεροποιεί την Ευρώπη τότε η Ουάσιγκτον θα προκαλέσει νέα κρίση εμπιστοσύνης στην Διατλαντική Σχέση.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος- διεθνολόγος)