Οι προτάσεις του Μακρόν για την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης όπως παρουσιάστηκαν στις ομιλίες του Γάλλου Προέδρου στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2017 στην Πνύκα και στην συνέχεια στα τέλη του ίδιου μήνα στην Σορβόννη έμειναν για μια πενταετία αναπάντητες από γερμανικής πλευράς.
Σήμερα, στη σκιά της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Ευρωπαϊκή Ένωση των «27» αντιμετωπίζει μια συνολική υπαρξιακή πρόκληση.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έθεσε στην Ε.Ε μια σοβαρή πρόκληση ασφαλείας, προκάλεσε ένα νέο προσφυγικό κύμα, ενώ την ίδια στιγμή οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στην Ρωσία θα πυροδοτήσουν μια ενεργειακή αλλά και μια επισιτιστική κρίση.
Όλα τα παραπάνω υποτίθεται ότι θα εξετασθούν στην Σύνοδο Κορυφής στις 30-31 Μαΐου, με την απαισιοδοξία να κυριαρχεί και το αναμενόμενο αποτέλεσμα να κινείται στα όρια του ελάχιστού κοινού παρονομαστή.
Το ερώτημα που τίθεται εύλογα αν μετά την επανεπιβεβαίωση της ανασύνταξης του ΝΑΤΟ αν η Ε.Ε αυτή την φορά θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει την κρίση ως ευκαιρία για να δρομολογήσει έστω και στο παραπέντε μια δυναμική εμβάθυνσης της ενοποίησης.
Με άλλα λόγια αν και κατά πόσον η Γερμανία, η Γαλλία και ο Νότος μπορέσουν να ξεπεράσουν την προεξοφλημένη αντίδραση των Φειδωλών του Βορρά, αλλά και των μινιμαλιστών της Σκανδιναβίας και της Κεντρικής Ευρώπης.
Προαπαιτούμενο για μια επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης είναι μια Γαλλογερμανική σύνθεση που να απαντά στο ερώτημα Ποια Ευρώπη θέλουμε.
Η πολιτική συγκυρία τόσο στην Γερμανία όσο και στην Γαλλία με τα σημερινά δεδομένα καθιστά κάθε πρόβλεψη επισφαλή.
Στην Γερμανία υπάρχει ήδη αμφισβήτηση του Καγκελαρίου Σολτς από τους Πράσινους για την μέχρι τώρα απροθυμία του να τερματισθεί η ενεργειακή εξάρτηση από την Ρωσία, αλλά και να δώσει βαρύ οπλισμό στην Ουκρανία.
Μέσα σε αυτό το κλίμα θα διευκολυνθεί εκ των πραγμάτων μια έντονη διαφοροποίηση και ακόμη και ανταρσία του τρίτου κυβερνητικού εταίρου των Φιλελευθέρων του Υπουργού Οικονομικών Λίντνερ στην περίπτωση που Βερολίνο και Παρίσι προτείνουν μόνιμη δυνατότητα προσφυγής στο κοινό δανεισμό αλλά και δυνατότητα μεταφοράς πόρων από τον πλεονασματικό Βορρά στον ελλειμματικό Νότο με στόχο την εξάλειψη των κοινωνικών αλλά και περιφερειακών ανισοτήτων.
Στην Γαλλία η επανεκλογή Μακρόν δεν τερμάτισε την αβεβαιότητα για τα περιθώρια ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών που θα έχει ο ένοικος του Μεγάρου των Ηλυσίων καθώς αυτή την φορά δεν θεωρείται δεδομένο ότι οι ψηφοφόροι θα δώσουν στον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο την αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που χρειάζεται για να εφαρμόσει το πρόγραμμα του.
Επιπλέον, εν όψει των Βουλευτικών Εκλογών του Ιουνίου, ο Μακρόν έχει επιλέξει ως ένα από τα πιο σημαντικά θέματα, αν όχι το σημαντικότερο, την ευρωπαϊκή οικοδόμηση, μια επιλογή υψηλού κινδύνου, καθώς αν η προεδρική παράταξη LREM ηττηθεί στις Βουλευτικές Εκλογές το αποτέλεσμα θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως αποδοκιμασία της περαιτέρω εμβάθυνσης της ολοκλήρωσης.
Τούτων λεχθέντων ο πόλεμος στην Ουκρανία φώτισε δραματικά την ανεπάρκεια της Ε.Ε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων αλλά και τις ιστορικές ευθύνες της Γερμανίας που σάλπισε ακινησία στην ενοποίηση την επομένη της έναρξης της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης τον Σεπτέμβριο του 2008 και κυρίως μετά την έναρξη της κρίσης της Ευρωζώνης την Άνοιξη του 2010.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος)