Είναι ορισμένες φορές που η επικοινωνία προσπαθεί να κάνει το άσπρο μαύρο.
Αλλά και το πιο λαμπρό περιτύλιγμα, δεν μπορεί να κρύψει το προϊόν που δεν …πουλάει.
Ιδίως όταν οι χρήστες του το έχουν επανειλημμένα δοκιμάσει.
Αυτό είδαμε και στο πρόσφατο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας.
Ο τίτλος του μας πληροφορούσε ότι το κυβερνών κόμμα είναι δίπλα στον πολίτη.
Αβίαστα προκύπτει το ερώτημα: πού και πότε;
Γιατί δίπλα στο ελληνικό νοικοκυριό που δοκιμάζεται από την ακρίβεια και τις τιμές της ενέργειας, δεν είναι. Τουλάχιστον με ουσιαστικά μέτρα (πλαφόν, μείωση φόρων) όπως έγινε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες,
Αντίθετα, η ΝΔ δεν έπαψε ούτε στιγμή να στηρίζει τις μεγάλες επιχειρήσεις ηλεκτροπαραγωγής. Είδαμε τι έγινε πρόσφατα με τις μεθοδεύσεις μείωσης των υπερκερδών τους.
Επίσης, δίπλα στον εργαζόμενο, μόνο ως αστείο ακούγεται. Όταν οι νόμοι της έχουν οδηγήσει στην κατάργηση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων και στην διάλυση των ελεγκτικών μηχανισμών. Ευνοώντας την εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία,
Όταν χρειάστηκαν μήνες και η κατακραυγή του κόσμου, για να προχωρήσει σε μια αύξηση του κατώτατου μισθού.
Μήπως δίπλα στον συνταξιούχο; Μα αρνείται πεισματικά να ακούσει την πρόταση του ΠΑΣΟΚ -Κινήματος Αλλαγής, για την χορήγηση ενός νέου ΕΚΑΣ σε 350.000 χαμηλοσυνταξιούχους. Την ώρα που η συνεχής άνοδος των τιμών τους οδηγεί σε απόγνωση.
Τουλάχιστον δίπλα στους ανθρώπους του ΕΣΥ, που δίνουν με αυταπάρνηση την μάχη κατά της πανδημίας; Όχι βέβαια, έμεινε στο χειροκρότημα. Απέρριψε ακόμη και τις συνεχείς προτάσεις μας για την ένταξη όλων των υγειονομικών στα βαρέα και ανθυγιεινά. Όμως φρόντισε με επιμέλεια να μη θιγούν όλη αυτή την περίοδο,τα ιδιωτικά συμφέροντα στον χώρο της υγείας.
Όσον αφορά τις μικρές και μεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις που παράγουν στον τόπο μας και δημιουργούν απασχόληση, η κατανομή των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης τα λέει όλα. Πλήρης η εγκατάλειψή τους. Όλα για τους μεγάλους και ισχυρούς. Μάλιστα πολλές φορές και με νυκτερινές -χαριστικές τροπολογίες στη Βουλή.
Αλήθεια πόσο «δίπλα» επίσης ένοιωσαν οι πολίτες τους μηχανισμούς του κράτους, στις πυρκαγιές στην Εύβοια και στον χιονιά στην Αττική; Ακόμη και τα στελέχη της ΝΔ, θα ντρέπονται να προβάλλουν τέτοιο ισχυρισμό.
Ακόμη χειρότερα και απέναντι στα προβλήματα της νέας γενιάς. Χρειάσθηκε η πίεση του Νίκου Ανδρουλάκη για να ψελλίσουν κάτι για την κοινωνική στέγη. Με αριθμούς που αποτελούν κοροϊδία, όταν προβλέπουν μερικές δεκάδες σπίτια, την ώρα που στην Πορτογαλία με τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης δημιουργούνται δεκάδες χιλιάδες κατοικίες με ευνοϊκούς όρους για τα νέα ζευγάρια.
Αλλά μιλάμε για ένα κόμμα που δεν δίστασε να διαχωρίσει τις προοπτικές των νέων ανθρώπων ανάλογα με τον τόπο κατοικίας τους (ο επιστήμονας από τα βόρεια προάστια, ο ψυκτικός από κάτω από το ποτάμι, κατά την Πρωθυπουργική ρήση).
Όσο για το επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν λεφτόδενδρα; Τελικά οι ίδιοι που το επικαλούνται, είναι και οι πρώτοι που τα βρίσκουν. Όπως έπραξαν και κατά την πανδημία που τα τεράστια ποσά που δόθηκαν, πήγαν κυρίως σε εκείνους που δεν τα είχαν ανάγκη και τα μετέτρεψαν σε καταθέσεις στις τράπεζες. Αλλά επρόκειτο για τους «καλούς πελάτεs» βέβαια. Δηλαδή τους ισχυρούς της αγοράς.
Ας μη κουράζονται οι κυβερνώντες. Τα επικοινωνιακά συνθήματα δεν πείθουν, όταν η ίδια η ζωή τα διαψεύδει.
Η φθορά τους, αποτέλεσμα την ίδιας της πολιτικής τους, θα συνεχισθεί. Γιατί οι πολίτες δεν τους αισθάνονται πια δίπλα, αλλά ακριβώς απέναντί τους.
Στις εκλογές όσο και αν αυτοί που πραγματικά τους αισθάνονται δίπλα τους προσπαθήσουν, δεν θα μπορέσουν να τους σώσουν. Γιατί όσο ισχυροί και αν είναι, είναι πολύ λίγοι.
(Ο Χρήστος Πρωτόπαπας είναι πρώην υπουργός)